De Ouija ontleent zijn naam aan het Franse 'oui' en het Duitse 'ja' wat beide 'ja' betekent.
Meestal is het een glad, houten bord met langs de rand de letters van het alfabet. Hierop wordt een klein hartvormig plankje gelegd dat op vilten nopjes rust.
De 'spelers' zetten een vinger op deze aanwijzer, die dan schijnbaar vanzelf - of door de doden bestuurd - over het bord beweegt en zo de antwoorden op de gestelde vragen uitspelt.

Het Ouija-bord is nooit bedoeld geweest als middel om met de doden in contact te treden. Hoewel de oude Egyptenaren een soortgelijk apparaat gebruikten om met hun voorouders in contact te komen, is het bord dat wij tegenwoordig kennen gemaakt als gezelschapsspel.
In 1898 begonnen William en Isaac Fuld uit Baltimore in Maryland met de productie van het bord. In 1966 kocht de Amerikaanse spelletjesfabrikant Parker Brother de rechten op het bord; naar schatting zijn er inmiddels 25 miljoen van verkocht in Amerika en Europa.

Qua betekenis valt het Ouija-bord onder de categorie 'gemakkelijk na te bootsen paranormale verschijnselen'. En zelfs zonder bedrog kunnen er andere verklaringen zijn.
James Randi, illusionist die kritische staat tegen het paranormale, oppert dat natuurlijke en onwillekeurige spierbewegingen verantwoordelijk zijn voor de beweging van de aanwijzer over het bord, en dat de boodschappen die de Ouija ontvangt uit het onderbewuste van de gebruiker komt. Maar voor veel onderzoekers lijkt het twijfelachtig dat deze lichte spiertrekkingen een hand over het bord kunnen laten bewegen en samenhangede zinnen kunnen spellen.

Andrew Boyd, schrijver en onderzoeker, leidde een van de grootste onderzoeken naar de rol van het occulte in de samenleving en concludeerde dat sommige individuen die zich met het occulte inlaten, met zijn slecht omschreven, verwarrende en vaak tegenstrijdige voorstelling van de werkelijkheid, zichzelf kunnen verliezen in een bovennatuurlijk schemergebied van mythen, magie en morbiditeit. Zij ondermijnen waarschijnlijk hun psychische gezondheid.

Voor velen gaat de obsessie met het occulte verder dan spelen met de Ouija. Het is een manier van leven geworden of een beroep - een religie met voor de deelnemers evenveel waarde als het Christendom of de Islam.