Het woord 'poltergeist' komt uit het duits en betekent 'rumoerige geest'.
Het grootste verschil tussen spoken en poltergeist is dat de laatste zich over het algemeen aan een persoon hecht en niet aan een plek. Waar deze persoon - of epicentrum - ook gaat of staat, volgen de activiteiten van de poltergeist. Typerend voor poltegeistb fenomeen is dat ze vaak te maken hebben met een jong persoon, meestal een vrouw, die last van stress heeft.

Andrew Green , een paranormale onderzoeker, is er van overtuigd dat poltergeist-activiteiten eigenlijk voorbeelden zijn van psychokinese (het op paranormale wijze in beweging brengen van voorwerpen en doen onstaan van geluiden) zijn.
Hij beweert dat dit door het onderbewustzijn wordt gecreëerd, en bij mensen van beide seksen, tussen 3 en 40 jaar, kan gebeuren, meestal als gevolg van een psychisch trauma.
Deze mening wordt gedeeld door de Amerikaanse parapsycholoog William G. Roll, die ontdekte dat van 92 gevallen waarin sprake was van op personen geconcentreerde poltergeist, vier van deze zogenaamde epicentra, aan epilepsie bleken te lijden.
Green is het ermee eens dat sommige poltergeistgevallen ook het resultaat kunnen zijn van tijdelijke temporaal kwabepilepsie. Iemand die hieraan lijdt, kan gedurende een minuut tot een half uur een black-out hebben, gedurende deze tijdelijke bewusteloosheid kan er uit de geest een bepaalde kracht loskomen die RSPK (regelmatig terugkerende spontane psychokinese) doet ontstaan. Maar epilepsie speelt slechts bij een klein percentage van de gevallen een rol.
Green ontdekte, in zijn eigen onderzoek, ook een mogelijk verband met schizofrenie.

Andrew Green meent dat poltergeistactiviteiten uitsluitend door het onderbewuste worden voorgebracht en dat ze een uitdrukking zijn van de creatieve kracht die mensen bij zichzelf kunnen oproepen om hun ondergedrukte gevoelens en emotionele conflicten aan te kunnen.