ประเด็นหลักเทียบเคียงกับเหตุการณ์ระหว่าง ประเทศเวียตนาม กับ ประเทศไทย

 

 
เวียตนามสูญสิ้นสถาบันกษัตริย์และพระพุทธศาสนา ประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๔๒
๑. ปิดบังข่าวสารที่เกิดขึ้นจริงจากสื่อมวลชน

เหมือนกัน

๒. การจัดรายการโจมตีองค์กรปกครองคณะสงฆ์ ทางโทรทัศน์ วิทยุ เหมือนกัน
๓. สนับสนุนขบวนการ ทำลายองค์กรปกครองคณะสงฆ์พุทธศาสนา เหมือนกัน
๔. จัดตั้งพระภิกษุในพุทธศาสนา ที่เป็นพรรคพวกของตนออกมา ต่อต้าน และสร้างภาพต่อสังคม ว่าพวกตนกระทำถูกต้อง เหมือนกัน
๕. รัฐให้การสนับสนุนปกป้อง ทั้งทางกฎหมาย และนอกกฎหมาย แก่ผู้บ่อนทำลายพระพุทธศาสนา และองค์กรปกครองคณะสงฆ์ เหมือนกัน
๖. หัวหน้ารัฐบาลอยู่ภายใต้การบงการของสหรัฐอเมริกา เหมือนกัน
๗. ผู้ทรงอิทธิพลในคณะรัฐบาล และ/หรือ ต่อรัฐบาลเป็นคริสเตียน เหมือนกัน
๘. ผู้ร่วมโจมตีพระพุทธศาสนา อดีตได้เป็นผู้ร่วมทำลายพระพุทธศาสนา โดยได้รับการอบรมอุดมการณ์ อันเป็นอันตรายต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ เหมือนกัน
๙. มีการใส่ความพระสงฆ์ เหยียดหยาม จาบจ้วง ทำลายพระภิกษุสงฆ์ในพุทธศาสนา เหมือนกัน
๑๐. ใช้อำนาจ อิทธิพล ละเมิดตัวบทกฎหมาย และรัฐธรรมนูญ ทำลายพุทธศาสนา เหมือนกัน
๑๑. ใช้อำนาจ อิทธิพลเจ้าหน้าที่ของรัฐ สั่งเก็บเอกสารที่เปิดเผย ขบวนการทำลายพุทธศาสนา และแผนการบ่อนทำลายความมั่นคงของชาติ

เหมือนกัน

จุดจบของประเทศเวียตนาม คือ ไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์ ประเทศแตกแยกเป็นสองฝ่ายฆ่ากันเอง ตามแผนการอันเป็นเป้าประสงค์ของมหาอำนาจ   และสถาบันพุทธศาสนา ถูกทำลายในที่สุด

จุดจบของประเทศไทยกำลังรออยู่ไม่ไกลเท่าใดนัก เปรียบดังเราเดินทางมุ่งสู่เชียงใหม่ หากไม่หยุดการเดินทาง ก็ต้องถึงเชียงใหม่แน่นอน นั่นคือเมื่อสิ้นสถาบันพระพุทธศาสนาแล้ว สถาบันชาติ และสถาบันพระมหากษัตริย์จะดำรงอยู่ได้อย่างไร ดังนั้นเราจะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างไร หรือจะให้เหตุการณ์ทำลายพระพุทธศาสนานี้ ดำเนินต่อไปจนสุดท้าย พบจุด จบเหมือนในเวียตนาม ???


(หน้าปก - - - สารบัญ - - - ภาคผนวกโปรดติดตามอ่านในหนังสือ)

1