เวียตนามสูญสิ้นสถาบันกษัตริย์และพระพุทธศาสนา |
ประเทศไทย
พ.ศ. ๒๕๔๒ |
๑.
ปิดบังข่าวสารที่เกิดขึ้นจริงจากสื่อมวลชน |
เหมือนกัน |
๒.
การจัดรายการโจมตีองค์กรปกครองคณะสงฆ์
ทางโทรทัศน์ วิทยุ |
เหมือนกัน |
๓.
สนับสนุนขบวนการ
ทำลายองค์กรปกครองคณะสงฆ์พุทธศาสนา |
เหมือนกัน |
๔.
จัดตั้งพระภิกษุในพุทธศาสนา
ที่เป็นพรรคพวกของตนออกมา
ต่อต้าน และสร้างภาพต่อสังคม
ว่าพวกตนกระทำถูกต้อง |
เหมือนกัน |
๕.
รัฐให้การสนับสนุนปกป้อง
ทั้งทางกฎหมาย และนอกกฎหมาย
แก่ผู้บ่อนทำลายพระพุทธศาสนา
และองค์กรปกครองคณะสงฆ์ |
เหมือนกัน |
๖.
หัวหน้ารัฐบาลอยู่ภายใต้การบงการของสหรัฐอเมริกา |
เหมือนกัน |
๗.
ผู้ทรงอิทธิพลในคณะรัฐบาล
และ/หรือ ต่อรัฐบาลเป็นคริสเตียน |
เหมือนกัน |
๘.
ผู้ร่วมโจมตีพระพุทธศาสนา
อดีตได้เป็นผู้ร่วมทำลายพระพุทธศาสนา
โดยได้รับการอบรมอุดมการณ์
อันเป็นอันตรายต่อสถาบันชาติ
ศาสนา และพระมหากษัตริย์ |
เหมือนกัน |
๙.
มีการใส่ความพระสงฆ์ เหยียดหยาม
จาบจ้วง
ทำลายพระภิกษุสงฆ์ในพุทธศาสนา |
เหมือนกัน |
๑๐.
ใช้อำนาจ อิทธิพล
ละเมิดตัวบทกฎหมาย
และรัฐธรรมนูญ ทำลายพุทธศาสนา |
เหมือนกัน |
๑๑.
ใช้อำนาจ
อิทธิพลเจ้าหน้าที่ของรัฐ
สั่งเก็บเอกสารที่เปิดเผย
ขบวนการทำลายพุทธศาสนา
และแผนการบ่อนทำลายความมั่นคงของชาติ |
เหมือนกัน |
จุดจบของประเทศเวียตนาม
คือ ไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์
ประเทศแตกแยกเป็นสองฝ่ายฆ่ากันเอง
ตามแผนการอันเป็นเป้าประสงค์ของมหาอำนาจ
และสถาบันพุทธศาสนา
ถูกทำลายในที่สุด
จุดจบของประเทศไทยกำลังรออยู่ไม่ไกลเท่าใดนัก
เปรียบดังเราเดินทางมุ่งสู่เชียงใหม่
หากไม่หยุดการเดินทาง
ก็ต้องถึงเชียงใหม่แน่นอน
นั่นคือเมื่อสิ้นสถาบันพระพุทธศาสนาแล้ว
สถาบันชาติ
และสถาบันพระมหากษัตริย์จะดำรงอยู่ได้อย่างไร
ดังนั้นเราจะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างไร
หรือจะให้เหตุการณ์ทำลายพระพุทธศาสนานี้
ดำเนินต่อไปจนสุดท้าย พบจุด
จบเหมือนในเวียตนาม ???