| Hincal Uluc'un kosesinden.. |  |
| BIR INSANIN HAYATINI DEGISTIREN AN |
|---|
| Bazen bir okur, bir günün yazisini degistiriyor...
Ayse Ogus,NASA'da görev yapan arkadasi Süleyman Gökoglu'nun
kendisine yolladigi bir hikayeyi "Güzel seyler duymaya hasret
oldugumuz su günlerde" notuyla bana yollamis. Okullarda zaman zaman bazi yazilarin topluca okundugunu biliyorum. Umarim bu yazi da onlardan biri olur, asil yeri orasi! *** Lisede birinci sinif ögrencisiydim... Sinif arkadaslarimdan birini,okuldan eve dönerken, yolda gördüm. Adi Robert'ti. Bütün kitaplarini, esofmanlari, ayakkabilarini kucaklamis, evinin yolunu tutmustu. Kendi kendime, kitaplari okuldaki dolapta birakmayip da hepsini birden evine götürdügüne göre "Bu arkadas herhalde 'inek' kelimesinin tanimi olsa gerek" diye düsündüm. Kendi hesabima, hafta sonu mahalle arasi yapacagimiz futbol maçindan baska bir sey düsünmüyordum. Bu düsüncelerle yürürken bir baktim ki, karsidan bir grup çocuk kosarak geliyor. Robert'e çarptilar, kucagindaki bütün kitaplari düsürdüler, ardindan Robert de tökezlenip sokagin çamurlu bir kösesine yigildi. Gözlükleri gözünden firlamis, biraz öteye düsmüstü. Kafasini kaldirdiginda, gözlerindeki büyük üzüntü ifadesini fark ettim. Içim sizladi, kosup yardimina gittim. Gözlüklerini ararken Robert'in gözlerinin yasarmis oldugunu gördüm. Gözlüklerini yerden alip kendisine uzattim ve "Serseri bunlar, bosver" dedim. "Sagol" dedi ve yüzünde tesekkür dolu çok güzel bir gülümseme belirdi. Yerden kitaplarini topladik, ben nerede oturdugunu sordum. Bir de baktim ki komsuyuz... "Nasil olur da seni daha evvel görmedim" diye sordugumda, özel koleje gittigini sonradan bizim okula transfer oldugunu anlatti. Böylece hayatimda ilk kez bir "Kolej çocugu" ile tanismis oldum. Aslina bakacak olursaniz eglenceli biriydi, "Bizimle maç yapmaya gelir misin" teklifimi kabul etti. Hafta sonu beraber takildik, sadece ben degil arkadaslarim da onu sevmeye baslamisti. Pazartesi sabahi okula giderken onu yine kucaginda dev bir kitap yiginiyla gördüm. "Oglum bunlari tasiya tasiya kol adalesi yapacaksin" dedigimde güldü, bir kismini bana verdi. Sonraki dört yil içinde birbirimizin en iyi arkadasi olduk. Lise son sinifta ise, üniversite düsünmeye basladik. Robert New York'a, ben Teksas'a gidecektim. Kilometreler bizi ayirsa da arkadas kalacagimizi ikimiz de biliyorduk. O doktor olacakti, ben de futbol bursuyla isletme okuyacaktim. Robert okul birincisiydi, kendisiyle her zaman "Sen de aslinda az inek degilsin ha" diye dalgami geçtim. Mezuniyet gelip çattiginda, okul yönetimi Robert'ten törende bir konusma yapmasini istedi. Mezuniyet günü bizimki iki dirhem bir çekirdek salona geldi, gözlükleriyle bile yakisikli bir hali vardi. Kizlar bakip duruyordu, için için hafiften kiskanmadim desem yalan olur. Yanina gittim, az biraz heyecanliydi, sirtina vurup "Sen bu isin de hakkini en iyisinden verirsin, merak etme" dedim. "Sagol" dedi, gülümsedi. Kürsüye çikti, kisa kesik küçük bir öksürük sonrasi, konusmaya basladi: - Bu mezuniyet günü, bizler için, su ana gelinceye kadar karsimiza çikan güçlükleri yenmemizde bize yardim eden insanlara tesekkür etme zamanidir. Anne babalarimiz, ögretmenlerimiz, takim koçlari... Ama en çok arkadaslarimiz! Size burada, arkadasligin verebileceginiz en önemli hediye oldugunu anlatmaya çalisacagim. Size bir hikaye anlatacagim... Tanistigimiz ilk günü anlatmaya basladiginda hayretle yanimdakilerin yüzüne baktim. Meger o hafta sonu kendini öldürmeyi planlamis. Dolaplarini da sonradan annesi okula gidip kalan esyalari almak zorunda kalmasin diye bosaltmis. Konusurken bana bakti ve "Sagol, beni kurtardin. Arkadasim, beni simdi telaffuz bile etmek istemedigim seyi yapmaktan kurtardi" dedi. Okulun en çaliskan en begenilen insani, hayatinin en zayif anini anlatirken herkes solugunu tutmustu. Annesi ve babasi bana bakip sükranla gülümsediler. Isin bu kadar derin oldugunu asla bilmiyordum. Anlik olaylarin gücünü hiçbir zaman azimsamayin. Küçücük bir hareketle bir insanin hayatini degistirebiliyorsunuz... Daha iyiye veya daha kötüye dogru! Allah hepimize birbirimizin hayatini bir sekilde etkileyebilme gücü vermis. Bu gücü iyilik için insanlara yönlendirin ve bu his kalbinizde hep taze hep sicak kalsin! |