|
Jerry, çevresindekilerin çok sevdigi insanlardan biriydi. Keyfi herzaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir sey bulurdu. Hatta bazen etrafindakileri çildirtirdi bile, "Bu adam bu halde bile nasil iyimser olabiliyor?" diye. Birisi nasil oldugunu sorsa "Bomba gibiyim."Diye yanit verirdi hep. "Bomba gibiyim..."Jerry dogal bir motivasyoncuydu. Yanindaki insanlardan biri gün, kötü bir gündeyse, Jerri yanina kosar, duruma nasil olumlu bakilacagini anlatirdi. Bu tarzi fena halde düsündürüyordu beni. Bir gün Jerry'ye gittim "Anlayamiyorum." Dedim. "Nasil oluyor da, her zaman, her kosulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun? Nasil basariyorsun bunu?"Her sabah kalktigimda kendi kendime Jerry bugün iki seçimin var. Havan ya iyi olacak ya da kötü derim. Her zaman havamin iyi olmasini seçerim.Kötü bir sey oldugunda yine iki seçimim var. Kurban olmak ya da ders almak. Ben basima gelen kötü seylerden ders almayi seçerim. Birisi bana bir seyden sikayete geldiginde, yine iki seçimim var. Sikayetini kabul etmek ya da ona hayatin olumlu yanlarini göstermek. Ben olumlu yanlarini göstermeyi seçerim."Yok yahu" diye dalga geçtim."Bu kadar kolay yani""Evet...Kolay..." dedi Jerry. "Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardir. Sen her durumda nasil davranacagini seçersin. Sen insanlarin senin tavrindan nasil etkileneceklerini seçersin. Sen havanin, tavrinin iyi ya da kötü olmasini seçersin. Yani sen hayatini nasil yasayacagini seçersin." Jerry'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yillar görmedim. Ama hayatimdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine olumlu seçimler yaptigimda hep onu hatirladim. Yillar sonra Jerry'nin basina çok talihsiz bir olaygeldi. Soygun için gelen hirsizlar Jerry'yi delik desik etmisler.Ameliyati 18 saat sürmüs, haftalarca yogun bakimda kalmis. Taburcu edildiginde kursunlarin bazilari hala vücudundaymis. Ben onu olaydan alti ay sonra gördüm. "Nasilsin?" diye sordugumda "Bomba gibi" dedi. "Bomba gibi""Olay sirasinda neler hissettin Jerry?" dedim."Yerde yatarken iki seçimim var diye düsündüm. Ya yasamayi seçecektim ya ölümü. Ben yasamayi seçtim.""Korkmadin mi? Suurunu kaybetmedin mi?" "Ambulansla gelen saglik görevlileri harika insanlardi.Bana hep iyileseceksin merak etme." Dediler. Ama acil servisin koridorlarinda sedyemi hizla sürerken doktorlarin ve hemsirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "Bu adam ölmüs" diyordu. "Birseyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktim.""Ne yaptin?" diye merakla sordum."Kocaman bir hemsire yanima yaklasti ve bagirarak her hangi bir seye ihtiyacim olup olmadigini sordu. 'Evet' diye yanit verdim." "Var" Doktorlar ve hemsireler merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi topladim ve bagirdim. "Benim kursunlara alerjim var!.." Doktor ve hemsireler gülmeye basladilar. Tekrar bagirdim. "Ben yasamayi seçtim. Beni bir canli gibi ameliyat edin.Otopsi yapar gibi degil." Jerry, sadece doktorlarin büyük ustaliklari sayesinde degil,kendi olumlu tavrinin da büyük katkisi ile yasadi.Yasamasi bana yeni bir ders oldu.Hergün hayatimizi dolu dolu yasamayi seçme sansimiz ve hakkimiz oldugunu ondan ögrendim ve herseyin kendi seçimlerimize bagli oldugunu. Bu yaziyi okudunuz. Simdi iki seçiminiz var: 1. Unutup gitmek, 2. Yaziyi dikkate alip kesip saklamak,arkadaslariniza göndermek. Francie Baltazar Schartz'in yazisini okuduktan sonra düsündüm, iki seçimim vardi: 1. Çöpe atmak, 2. Birileriyle paylasmak Ben seçimimi yaptim sizlerle paylasiyorum . Ya siz?... . |