1:
Yasamak sakaya gelmez,
Buyuk bir ciddiyetle yasayacaksin
Bir sincap gibi mesela,
Yani yasamanin disinda ve otesinde hicbir sey beklemeden,
Yani butun isin gucun yasamak olacak,
Yasamayi ciddiye alacaksin,
Yani o derece,oylesine ki,
Mesela kollarin bagli arkada,sirtin duvarda,
Yahut kocaman gozluklerin,beyaz gomleginle,
Bir laboratuarda insanlar icin olebileceksin,
Hem de yuzunu bile gormedigin insanlar icin,
Hem de hic kimse seni buna zorlamamisken,
Hem de en guzel ve en gercek seyin
Yasamak oldugunu bildigin halde.
Yani oylesine ciddiye alacaksin ki yasamayi,
Yetmisinde bile mesela,zeytin dikeceksin,
Hem de oyle cocuklara kalir falan diye degil,
Olmekten korktugun halde olume inanmadigin icin,
Yasamak daha agir bastigindan...
1947
2:
Diyelim ki,agir ameliyatlik hastayiz,
Yani beyaz masadan bir daha kalkmamak ihtimali de var,
Duymamak mumkun degilse de biraz erken gitmenin kederini,
Biz yine de gulecegiz anlatilan Bektasi fikrasina,
Hava yagmurlu mu diye bakacagiz pencereden,
Yahut da sabirsizlikla bekleyecegiz en son ajans haberlerini,
Diyelim ki dovusulmeye deger bir seyler icin,
Diyelim ki cephedeyiz,
Daha orda ilk hucumda,daha o gun yuzukoyun,
Kapaklanip olmek de mumkun,
Tuhaf bir hincla bilecegiz bunu,
Fakat yine de cildirasiya merak edecegiz,
Belki yillarca surecek olan savasin sonunu,
Diyelim ki hapisteyiz,yasimiz elliye yakin,
Daha da onsekiz sene olsun acilmasina demir kapinin,
Yine de disariyla birlikte yasayacagiz,
Insanlari,hayvanlari,kavgasi ve ruzgariyla yani,
Duvarin ardindaki disariya...
Yani,nasil ve nerede olursak olalim,
Hic olunmeyecekmis gibi yasanacak...
1948
3:
Bu dunya soguyacak,yildizlarin arasinda bir yildiz,
Hem de ufaciklarindan,mavi kadife bir yildiz zerresi,
Yani bu koskocaman dunyamiz.
Bu dunya soguyacak gunun birinde,
Hatta bir buz yigini yahut olu bir bulut gibi de degil,
Bos bir ceviz gibi yuvarlanacak zifiri karanlikta ucsuz bucaksiz,
Simdiden cekilecek acisi bunun,
Duyulacak mahzunlugu simdiden,
Boylesine sevilecek bu dunya,
"Yasadim" diyebilmen icin...
1948
Nazim Hikmet
|