Páxina pricipal

CANTIGAS (2)

 


 

Páxina Anterior

 

 

 Acomparo o teu querer
coa auga da tronada,
chove moito en pouco tempo
e non se aproveita nada.


A folla do alcipreste
ela de verde non roxe
traballiño pode ser
correr atrás de quen foxe


A folla do castiñeiro
cando vai aire blandea;
o teu corazón meniña,
dentro do meu se pasea


Agora comezo eu,
viva o meu atrevimento,
onde non son conocida
tomarei conocimento


Agora que lle puxeches
a barriguiña redonda,
ou has de casar con ela
ou lle has de volver a honra.


Agora xa non se estila
pedir as fillas ós pais,
entras a porta pra dentro
-¿meu sogro, como vos vai?


¡Ai! quen poidera mirarte
trinta días cada mes,
un día cada semana,
cada minuto unha ves.


A lúa e máis o sol
tiveron unha porfía
a lúa en que era noite
o sol en que era día.

A moza que é caladiña
e non di mal de ninguén,
canto máis baixiño mira
cantos máis amores ten


Anda ti, pernas de cabra
pantorrillas de carneiro:
para contestar conmigo
busca fianza primeiro.


Andivécheste gabando
que te querían os mozos
que te han querer a ti
sacho de cavar nos tocos


Andivécheste gabando
que eras boa comenencia,
saco de tundir nos foles
furadiño e sin conciencia


Anque cantes e recantes
e volvas a recantar;
anque cantes e recantes
eu por riba hei de quedar

 A raia do sol, meniña,
á túa cama vai dar;
non é moito que eu te busque
cando o sol te vai buscar.

Arrimeime a un pino verde
por ver si me consolaba,
e o pino como era verde
en vez de cantar choraba.

A silva de verde pica
e de seca vai quebrando,
o que de amores se fía
sempre vive suspirando

Calate, vaite calando,
cara de cañoto seco,
cálate, vaite calando
que eu contigo non me meto.

Calate, vaite calando
cara de corno e candil,
ollos de gata raxada
barriga de tamboril.

Carmela ten un tinteiro
cheo de tinta marela,
déixame mollar a pluma
no teu tinteiro, Carmela

Carmiña, Carmiña, Carmen
heite facer rabear;
nin me hei de casar contigo
nin te hei de deixar casar.

Casarei contigo vello
mais tes que firmar recibo;
que has de morrer axiña
se non entérrote vivo

Casarei contigo vello
pero ha de ser con condición:
ti has de poñer mantelo
eu hei poñer pantalón.

Casarei contigo vello
pero ha de ser con trato:
eu hei de comer a carne
ti has de lamber o plato

Cinco sentidos che temos
e os cinco necesitamos
todos os cinco perdemos
en canto nos namoramos.

Fixen a cama no río
a cabeceira nun toxo;
algún día ben che quixen
agora xa me dás noxo.

Fixen a cama no río
a cabeceira nun toxo;
esta miña morenura,
non é para ti garboso.

Fun á feira de Forzáns
merquei unha vaca mona,
á que casa con un cego
nunca lle falta zanfona

Foches falar mal de min
a quen tanto me quería,
a ti todo che escoitaba,
a min todo me dicía.

Foches falar mal de min
a xunto dos meus amores,
fai de conta que botache
auga por riba de flores.

Fócheste gabar, gabacho,
que me perderas a lei,
eu a ti non cha perdín
porque nunca cha tomei.


Chamáchesme moreniña
blanquiña vaite lavar,
coidas que non teño amores
aínda chos podo emprestar


Chamáchesme pera podre,
eu a tí mazán podrida
a pera podre se come
a mazán coela se tira.


Chamáchesme trigo limpo,
inda che teño algún xoio;
para contestar contigo
faime falta ter de todo

Choran os bois polas vacas
i as vacas polos becerros;
así fan as castellanas
cando se van os galegos.

Debaixo das túas faldras
tes un racimiño de uvas
con perimso de teu pai
vou mirar se están maduras

Debaixo dun freixo verde,
debaixo dun verde freixo,
ti choras porque te olvido
eu río porque te deixo.

Deus che dea tanta sorte
como o meu cabalo negro;
sete anos tivo a sarne
e morreo do xarampelo.

Esta noite e maila outra
e maila outra pasada,
abalei unha pereira
que nunca foi abalada.

Esta noite hei de ir alá;
meniña non teñas medo;
coa punta da navalla
hei de abrir o tarabelo.

Esta noite no muíño
ha de haber o que ha de haber,
as tellas do seu tellado
han de ir ó río a beber

Esta noite hei de ir ás mozas
esta noite hei de ir a elas;
quen ten fillas que as garde
que eu non vou gardar delas.

Esta noite fun ó muíño
cun fato de mozas novas,
elas todas en camisa
eu no medio coas cirolas.

Esta noite fun ó muíño
sin ter millo que moer:
enredeime coas rapazas
sin ter moito que facer

Esta noite hei de ir alá
déixame o postigo aberto;
se cho encontro cerrado
o teu amor non é certo.

Esta noite hei de ir alá
rapaciña, teno certo,
o canceliño da horta
déixamo quedar aberto.

Anda neno anda
non sexas así
que te alabe o mundo
non te alabes tí

Este pandeiro que toco
é de pelico de can;
onte ladraba na eira
hoxe toca no serán

Este pandeiro que toco
é de pelico de ovella;
onte comía no monte
hoxe toca que rabea.

Este pandeiro que toco
heino de rachar ó medio;
para darlle que facer
ós que están de parrafeo.

Este pandeiro que toco
ten o aro de madeira;
aqui falta o meu amor
e mais o da compañeira.

Este pandeiro que toco
é de coiro de cacique,
toca, meu pandeiro, toca,
toca, pra que te desquite.

Este pandeiro que toco
é de coiro de xuez,
toca pandeiriño, toca,
toca que ben duro es.

Este pandeiro que toco,
non é meu que é de María,
que llo peín onte á noite
para ir á romería.

Este pandeiro que toco
¡zúmballe, Marica!
é de pelico de ovella,
como repenica.

Estou acatarradiña
hei de tomar chicolate,
ha de ser aserenado
nos labios do meu amante.

Eu pasei pola Xesteira,
pola Xesteira, cantando,
as miniñas da Xesteira
no río quedan lavando.

Eu quixera o teu querer
pouquiño a pouco, morena,
cando chove miudiño
queda máis auga na terra

Fía, miña nena, fía,
fía, de noite e de día,
fía e non fíes cartos
e non fíes dos homes
que son moi lagartos.

Fixeche unha saia nova
pensando que te casabas,
inda has de facer outra
e has de quedar como estabas.

Fixen a cama no monte,
a cabeceira na pedra,
ríome de ti, meniña,
agora vaite a la mierda.

Páxina Anterior


Páxina Principal
O que sexa...