Rafèu Sichel Bazin, fa partida dels que son a l'origina de la creacion de la seccion jovent del CAOC. Visquèt a París ont nasquèt, en Lemosin, puèi en Lengadòc, abans de s'anar installar a Barcelona al mes de junh passat.
La Setmana - Coma sètz vengut a l'occitanisme?
Rafèu Sichel Bazin - Ieu soi parisenc. Arribèri en Occitània a 10 ans e
cerquèri la lenga de pertot, perqué vesiái ben que las gents que me parlavan en
francés parlavan pas lo meteis francés qu'a París. E de còps los compreniái
pas. La maire èra lingüista e sabiái que i aviá l'occitan dins aquesta zòna, e
lo cerquèri per lo poder parlar. A la debuta me costèt un pauc e al cap de tres
ans dintrèri al grop folcloric del vilatge d'a costat. Alai aprenguèri la lenga
amb los vièlhs en parlant e tanben en cantant. Me botèri tanben a la lenga e a
la musica. Aquò o cultivèri pro alai, mas me serviguèt subretot fòrça quand
venguèri a Tolosa pels estudis, qu'alai cerquèri tanben de gents occitanistas.
Ne trobèri, aprenguèri lo lengadocian, e contunhèri de luchar per Occitània.
LS - Vivètz ara a Barcelona. Es facil per un occitan d'anar viure en
Catalonha?
R. S.B. - Al nivèl de la lenga, coma en Catalonha la lenga majoritària
es lo catalan, e tanben la lenga oficiala, aquò ajuda fòrça. Perqué lo catalan
per escrich aquò se compren plan quand parlas lo lengadocian. E pauc a pauc
aprenes la lenga per la poder parlar. Encara me còsta de còps. Pòdi pas dire
que siá completament catalonofòne, mas ara comenci de parlar plan.
Las gents, quand lor disi que soi occitan, me dison "Ah òc? Es vertat?" e son plan interessadas en general. Perqué sabon çò qu'es Occitània per
la part màger. I a un cèrt interès, lo contact es doncas mai aisit. De seguida
pòs començar de parlar amb las gents perqué an de causas de te demandar. Tròbi
qu'aquel interès per Occitània es en plena expansion, es a se lançar
completament, subretot la joventut, es fòrça interessada per Occitània. Perqué
un país tan pròche, que sempre per eles es estat França, quitament per
Catalonha-nòrd, es estat envasit pels franceses e dona l'impression qu'es
França. (...) E doncas, que i aja quicòm que se semble tant amb lo catalan e
que venga d'aquel costat d'aquela frontièra lor interèssa fòrça e ne vòlon
saber.
LS - Una de las manifestacions d'aquel interès es lo CAOC. Sètz un dels
iniciators de la creacion d'una seccion Jovent?
R. S.B. - Per ara es un fenomèn en gestacion. Se pòt pas dire que i aja
una seccion vertadièra de la joventut del CAOC. I aguèt al mes de març una
serada organizada pel CAOC amb de conferéncias e tot aquò amb de monde venguts
de Catalonha e d'Occitània que presentavan los faches culturals e lingüistics
dels dos païses, e fòrça joves i participèron. Aguèrem l'idèa de nos amassar e
de nos jónher al CAOC per far de causas amassa e tocar mai la joventut
subretot, çò que de còps pòt mancar dins los actes del CAOC. Sovent s'i tròba
una mejana d'edat de cinquanta ans, perqué los joves son pas tocats. Pensi
qu'es subretot un problèma d'informacion. Las gents del CAOC lo creèron fa
vint-e-cinc ans e son totjorn los meteisses. An tescut de ligams amb las gents
de l'epòca, e ara aqueles ligams an pas gaire bolegat. Son demorats amb las
meteissas personas. Ara çò que se vòl far es de ne bastir de nòus amb de gents
de la miá generacion, de joves d'un vintenat d'annadas e far viure la cultura
a totas las generacions. Aqueste vam es a se concretizar un pauc perqué sèm a
nos botar fòrça en contacte. (...)
LS - Quines son los projèctes pel sector jovent del CAOC?
R. S.B. - Avèm ja parlat de qualques projèctes: nos botar en contacte
amb de gents d'Occitània, de trobar d'associacions per far un escambi entre
associacions, d'escambis entre escòlas, dins la linha del CAOC. Mas tanben
volèm organizar de concèrts amb de grops occitans aicí en Catalonha, per
sensibilizar las gents al tèma occitan. Nosautres nos centram sus çò que podèm
far en Catalonha perqué es aquí que sèm. (...)
Esperam que i aurà tanben de joves d'Occitània que jonheràn, e que faràn de
causas tanben en Occitània, per desvolopar aqueles ligams amb los catalans,
aquel pòble fraire que sempre foguèt en contacte fins a la creacion dels Estats
espanhòl e francés. Mas encara los ligams existisson e los volèm afortir.