"Þi parolis al amik(in)o pri la freneza amo de sia/þia filo al certa knabino" (ESK 30) = "Þi parolis al amikino pri tio ke þia filo [de þi aý de la amikino] amas certan knabinon".
La regulo estas ke "si" kaj "sia" rilatas al la subjekto de la laste esprimita ago (en formo malinfinitiva, infinitiva, substantiva, adverba, aý adjektiva, inkl. participon).
La laste esprimita ago estas "amo". Kiu amas? Þia (ies) filo.
Do la sia/þia adjektivo estas parto de la subjekto "filo" de la ago "ami", kaj konsekvence neniam povas havi la formon "sia" (kiu ne povas troviøi en la subjekto), sed nur "þia", kiu teorie povas rilati al "(la filo de) Þi" same kiel al "(la filo de) amikino".
Sed bonþance, kvankam nur pro konvencio, ni tamen kapablas montri la diferencon inter la du: "þia" rilatas al "Þi":
Þi parolis al amikino pri la freneza amo de þia [= de Þi] filo,
kaj "ties" rilatas al "amikino":
Þi parolis al amikino pri la freneza amo de ties [= de la amikino] filo.
"Sia" neniel eblas en æi tiu frazo, pro la verba signifo de "amo".
Sed la afero alias, se anstataý "amo" oni havas neverbsencan substantivon, æar tiam la laste esprimita ago estas "parolis":
Þi parolis al amikino pri la belegaj floroj de sia [= de "Þi] filo por la knabino.
kaj
Þi parolis al amikino pri la belegaj floroj de ties [= de la amikino] filo por la knabino.
Kaj eblas ankaý ..."þia" [= de la amikino] filo por la knabino.
"Ties" solvas la dubsencecon! Se tiu malgranda vorto ne ekzistus (ni danku Zamenhof ke jes), oni bezonus pliklarige plilongigi la esprimon.