Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΩYΣΗ

        Πρόκειται για  τον ίδιο νόμο;  Ποιος από όλους καταργήθηκε;

 

    Πόσες εντολές περιλαμβάνονται μέσα στις 10 εντολές; Μήπως σας φαίνεται αστεία αυτή η ερώτηση; Τότε αναλογιστείτε το γεγονός οτι χιλιάδες χριστιανοί θα σας δώσουν μια απάντηση όπως '94' ή '110'. Βλέπετε υπάρχει μια περίεργη αντίληψη από πολλούς οτι ο μεγάλος νόμος του Θεού των 10 εντολών δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μέρος του τελετουργικού νόμου του Μωυσή που περιείχε συγκεκριμένες διατάξεις. Δεν βλέπουν το δεκάλογο σαν κάτι διαφορετικό και ολοκληρωτικά μοναδικό εξαιτίας της θεϊκής του συγγραφής. Ούτε βλέπουν τον σαφή περιορισμό που η Βίβλος δίνει γι' αυτόν τον ηθικό κώδικα αποκαλώντας τον: Οι Δέκα Εντολές.  Είναι φανερό γιατί κάποιος θα παραμερούσε αποτελεσματικά τις "δέκα εντολές" με το να τις αναμίξει με ενενήντα ή εκατό άλλες και να τις αποκαλέσει 'διατάξεις' αντί για εντολές. Τέτοιου είδους προσπάθεια έχει γίνει να διαλύσουν τις μόνες λέξεις της Βίβλου που ο Θεός έγραψε με το ίδιο Του το χέρι.
   Ακόμη, υπάρχει το επιχείρημα οτι αφού οι δέκα εντολές ήταν μέρος του μωσαϊκού νόμου των διατάξεων που καταργήθηκε στον σταυρό δεν έχουμε πιά την υποχρέωση να υπακούμε στον δεκάλογο όπως δεν έχουμε την υποχρέωση να προσφέρουμε και θυσίες.
    Υπάρχουν άραγε θετικές αποδείξεις στις γραφές οτι δεν υπήρχε αυτή η σύνδεση του τελετουργικού και του ηθικού νόμου σε έναν; Μπορεί να αποδειχθεί οτι οι δέκα εντολές ήταν μόνιμες και αιώνιες ενώ ο τελετουργικός νόμος έπαψε να ισχύει με το θάνατο του Ιησού; Πράγματι υπάρχουν πολλά τεκμήρια που μας δίνουν καταφατική απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις.
    Ο Θεός κατέστησε σαφή τη διαφορά αυτή στον υπηρέτη Του το Μωυσή και ο ίδιος ο Μωυσής το εξήγησε στο λαό στο όρος Χωρήβ: "Και εφανέρωσεν εις εσάς την διαθήκην αυτού, την οποίαν προσέταξεν εις εσάς να εκτελήτε, τας δέκα εντολάς, και έγραψεν αυτάς επι δύο λίθινας πλάκας. Και Κύριος προσέταξε εις εμέ κατ' εκείνον τον καιρόν να σας διδάξω διατάγματα και κρίσεις, δια να κάμνητε αυτά εν τη γη εις την οποίαν σεις εισέρχεσθε να κληρονομήσετε αυτήν." (Δευτ.4:13-14).      Προσέξτε πως ο Μωυσής ξεχώρισε καθαρά τις δέκα εντολές που "προσέταξεν εις εσάς" απο τις διατάξεις που "προσέταξε εις εμέ" να δώσει στο λαό. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι αν αυτά τα διατάγματα και οι κρίσεις που ο Μωυσής έδωσε στο λαό καθορίστηκαν σαν ένας ξεχωριστός και διαφορετικός νόμος.
    Ο Θεός απαντά σε αυτό το σημαντικό ερώτημα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μένει καμιά αμφιβολία. "και δεν θέλω μετασαλεύσει τον πόδα του Ισραήλ απο της γής, την οποία έδωκα εις τους πατέρας αυτών, εάν μόνον προσέξωσι να κάμνωσι κατά πάντα όσα προσέταξα εις αυτούς, και κατά πάντα τον νόμον τον οποίον ο δούλος μου ο Μωυσής προσέταξεν εις αυτούς" (Β'Βασ. 21:8). Εδώ φαίνεται καθαρά οτι οι διατάξεις που ο Μωυσής έδωσε στο λαό ονομάσθηκαν 'νόμος'. Ακόμα και ένα παιδί αντιλαμβάνεται οτι εδω περιγράφονται δύο διαφορετικοί νόμοι. Ο Θεός μιλά για ενα νόμο που ο ίδιος προσέταξε και ακόμα το "νόμον ... Μωυσής προσέταξεν". Αν αυτή η αλήθεια δε γίνει αντιληπτή θα προκληθεί μεγάλη σύγχυση.
    Ο Δανιήλ εμπνεύστηκε να κάνει τη προσεκτική αυτή διαφοροποίηση όταν προσευχόταν για το ερημωμένο αγιαστήριο του διασκορπισμένου έθνους του. "Και πας ο Ισραήλ παρέβη τον νόμον σου, και εξέκλινε δια να μην υπακούη εις την φωνήν σου, δια τούτο εξεχύθη εφ' υμάς η κατάρα, και ο όρκος ο γεγραμμένος εν τω νόμω του Μωυσέως, δούλου του Θεού, διότι ημαρτήσαμεν εις αυτόν." (Δαν. 9:11)
    Για μια ακόμα φορά βλέπουμε "τον νόμον σου" και "νόμω του Μωυσέως" και αυτή τη φορά οι δύο αυτοί νόμοι αναγνωρίζονται ως διαφορετικοί στο περιεχόμενο. Δεν υπάρχουν κρίσεις μέσα στις δέκα εντολές που ο Θεός έγραψε ενώ αντίθετα υπάρχει πληθώρα τέτοιων κρίσεων και διατάξεων στο νόμο που ο Μωυσής έγραψε.
    Η σημαντικότερη διαφοροποίηση μεταξύ του νόμου του Θεού και του νόμου του Μωυσέως βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο καταγράφησαν και διατηρήθηκαν. Έχουμε ήδη επισημάνει τη δήλωση του Μωυσή οτι ο Θεός "...  τας δέκα εντολάς, και έγραψεν αυτάς επι δύο λίθινας πλάκας." (Δευτ.  4:13). Συγκρίνετε τούτο με το "...δύο πλάκας του μαρτυρίου, πλάκας λίθινας, γεγραμμένας με τον δάκτυλον του Θεού." (Εξοδ. 31:18).
    Κανείς δεν μπορεί να μπερδέψει τούτο με τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε ο μωσαϊκός νόμος. "Και έγραψεν ο Μωυσής τον νόμον τούτον ... Και αφού ο Μωυσής ετελείωσε να γράφη τους λόγους του νόμου τούτου εις βιβλίον, εως τέλους, τότε ο Μωυσής προσέταξεν εις τους Λευίτας, τους βαστάζοντας την κιβωτόν της διαθήκης του Κυρίου, λέγων, Λάβετε τούτο το βιβλίο του νόμου, και θέσατε αυτό εις τα πλάγια της κιβωτού της διαθήκης Κυρίου του Θεού σας, και θέλει είσθαι εκεί εις μαρτύριον κατά σου, διότι εγώ εξεύρω την απείθειαν σου, και τον τράχηλόν σου τον σκληρόν..." (Δευτ. 31:9,24-26)
.     Αυτό το βιβλίο των κρίσεων και των διαταγμάτων το οποίο ο Μωυσής έγραψε σε βιβλίο τοποθετήθηκε στα πλάγια της κιβωτού. Αντίθετα ο νόμος, γραμμένος απο τον Θεόν σε λίθινες πλάκες, τοποθετήθηκε μέσα στην κιβωτό της διαθήκης. "Και θέλεις θέσει εν τη κιβωτώ τα μαρτύρια τα οποία θέλω δώσει εις σέ." (Εξοδ. 25:16).
    Στο σημείο αυτό μπορούμε να διακρίνουμε αρκετές διαφορές μεταξύ των δύο νόμων. Είχαν διαφορετικούς συγγραφείς, ήταν γραμμένοι σε διαφορετικό υλικό, τοποθετήθηκαν σε διαφορετικά σημεία και είχαν τελείως διαφορετικό περιεχόμενο.

         

Ο μωσαϊκός νόμος (τελετουργικός) είναι εναντίον μας

 
     Ας ρίξουμε τώρα μια πιό κοντινή ματιά στις τελετουργικές διατάξεις που ο Μωυσής έγραψε στο βιβλίο. Οπως είδαμε βρίσκονταν "εις τα πλάγια της κιβωτού ... και θέλει είσθαι εκεί εις μαρτύριον κατά σου" Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε οτι οι κρίσεις και τα διατάγματα αυτού του νόμου έδιναν ποινές για παραβάσεις, ποινές που έλειπαν απο τις δέκα εντολές. Για το λόγο αυτό ο τελετουργικός νόμος εθεωρήτο ενας νόμος 'εναντίον' τους. Ακόμα και στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε την ίδια περιγραφή σχετικά με εκείνον το νόμο. "εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επι του σταυρού" (Κολοσ. 2:14)
     Ασφαλώς δεν ήταν τίποτα μέσα στο νόμο των δέκα εντολών το οποίο θα μπορούσε να ορισθεί ως 'ενάντιο' στον Παύλο και στην εκκλησία προς την οποία έγραφε. Δεν ήταν 'εναντίον' προς τους πρώτους χριστιανούς στο να απέχουν απο τη μοιχεία, κλοπές, ψέμματα κλπ. Απο την άλλη πλευρά, ο ηθικός νόμος ήταν μιά σημαντική προστασία γι'αυτούς απο την αμαρτία. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαβάσουμε την εκθειαστική περιγραφή των δέκα εντολών του νόμου για να αντιληφθούμε οτι αυτές οι
αιώνιες αρχές ποτέ δεν καταργήθηκαν ή καρφώθηκαν στο σταυρό. Αφού παραθέτει την δεκάτη εντολή του δεκαλόγου στην Ρωμαίους 7:7, ο Παύλος γράφει αυτές τις λέξεις, "Ωστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή." (εδαφ. 12). Και συνεχίζει στο εδάφιο 14, "Διότι εξεύρωμεν οτι ο νόμος είναι πνευματικός ...".
     Αν ο νόμος των δέκα εντολών είχε καταργηθεί στο σταυρό, ο Παύλος θα μπορούσε να μιλήσει ποτέ με τέτοια λόγια για τη λάμψη και πνευματικότητά του; Δεν μιλησε για έναν παλαιό νόμο. Είπε "ο μεν νόμος ΕΙΝΑΙ άγιος ... ο νόμος ΕΙΝΑΙ πνευματικός". Με άλλα λόγια ήταν καθόλα ζωντανός και ενεργός όταν ο Παύλος έγραφε προς τη Ρωμαϊκή εκκλήσια. Εν αντιθέσει, περιέγραψε το χειρόγραφο με τις διατάξεις σε παρελθοντικό χρόνο: "... ΗΤΟ εναντίον εις ημάς". Ηταν βέβαιο οτι δεν μιλούσε για τον ίδιο νόμο. Ο ένας υπήρχε και ο άλλος ήταν παρελθόν.
     Βλέπουμε ακόμα οτι ο Παύλος μίλησε για την πέμπτη εντολή πράγμα που μας δείχνει οτι ήταν εν ενεργεία όταν έγραφε στους Εφεσίους: "Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω διότι τούτο είναι δίκαιον. 'Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα', ητις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν 'δια να γείνη εις σε καλόν, και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γής.'" (Εφεσ. 6:1-3). Πάλι, βλέπουμε τον μέγα απόστολο οτι η εντολή ΕΙΝΑΙ και όχι ΗΤΑΝ. Αν αυτές οι εντολές ήταν μέρος των διαταγμάτων που
περιγράφονται απο τον ίδιο συγγραφέα στους Κολοσσαείς θα έλεγε: 'ΗΤΟ εντολή πρώτη με επαγγελίαν'.
     Στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης υπήρχε πολύ φιλονικία πάνω στο θέμα της περιτομής που ήταν μια σημαντική διάταξη απο τον τελετουργικό νόμο. Στις Πράξεις 15:5 διαβάζουμε, "Εσηκώθησαν δε τινές των απο της αιρέσεως των Φαρισαίων, οιτινες είχον πιστεύσει, και έλεγον, Οτι πρέπει να περιτέμνωμεν αυτούς, και να παραγγέλωμεν να φυλάττωσι τον νόμον του Μωυσέως".
     Καθώς όλοι καταλαβαίνουμε, αυτό δε θα μπορούσε να αναφέρεται σε καμία περίπτωση στις δέκα εντολές. Αυτές δεν αναφέρουν καν την περιτομή. Παρόλα αυτά ο Παύλος δηλώνει, "Η περιτομή είναι ουδέν, και η ακροβυστία είναι ουδέν αλλ' η τήρησις των εντολών του Θεού" (Α Κορ. 7:19). Αν τώρα ο νόμος που αφορούσε στην περιτομή ήταν ΟΥΔΕΝ (έπαυσε να ισχύει) τότε ποιές είναι οι 'εντολές' που πρέπει να τηρούμε; Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην βλέπει τους δύο νόμους εδώ. Ο ηθικός νόμος μένει ενώ ο νόμος της περιτομής (τελετουργικός) καταργήθηκε.
     Η αλήθεια είναι οτι υπάρχουν πολυάριθμες αναφορές στην Βίβλο που αποδεικνύουν οτι ο νόμος των τύπων και αυτών που ήσαν σκιά των μελλόντων, εξαιτίας της προσωρινής του χρησιμότητας, ποτέ δεν θεωρήθηκε ίσος με τον αιώνιο ηθικό νόμο. Το σύστημα των θυσιών του, της ανθρώπινης ιεροσύνης και των εορτών θεσπίσθηκε αφού η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο και πάντοτε έδειχνε μπροστά στην απολύτρωση απο την αμαρτία διαμέσου του αληθινού Αρνίου και Αρχιερέα που επρόκειτο να έρθει - του
Ιησού Χριστού.
     Ο Παύλος στην Προς Εβραίους ξοδεύει αρκετό χρόνο αποδεικνύοντας οτι ο νόμος της Λευιτικής ιεροσύνης θα έπρεπε να αλλάξει έτσι ώστε να εισαχθεί η ιεροσύνη του Ιησού. Δεν γεννήθηκε από τη φυλή του Λευί αλλά απο τη φυλή του Ιούδα. Επομένως έχουμε αναφορά στον Ιησού "όστις δεν έγινε κατά νόμον σαρκικής εντολής, αλλά κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου" (Εβρ. 7:16)
     Αυτή η 'σαρκική εντολή' που έχει σχέση με την ανθρώπινη ιεροσύνη βρίσκεται στον μωσαϊκό νόμο. Βρίσκεται σε αντίθεση με την περιγραφή του Παύλου για τις δέκα εντολές ως 'πνευματικός' και 'αγία' και 'αγαθή'. Τίποτα δεν μπορεί να είναι σαρκικό και πνευματικό ταυτόχρονα. Οπως και τίποτε δεν μπορεί να είναι 'καλό' και 'όχι καλό' ταυτόχρονα. Παρόλα αυτά διαβάζουμε στον Ιεζεκιήλ τα ακόλουθα: "Δια τούτο και εγώ έδωκα εις αυτούς διατάγματα ουχί καλά, και κρίσεις δια των οποίων δεν ήθελον ζήσει" (Ιεζ. 20:25) Όπως διαβάζουμε από το κείμενο η ανυπακοή του λαού επέφερε τα 'διατάγματα' που ήταν 'ουχί καλά'. Πρέπει να θυμόμαστε οτι η εντολή των δέκα εντολών αποκλήθηκε 'αγία και δικαία και αγαθή'. Εξαιτίας των κρίσεων και των διαταγμάτων εναντίον της συνεχούς τους ανυπακοής, ο νόμος του Μωυσή ήταν 'εναντίον' τους και 'ουχί καλά'.
 

                  ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΝΟΜΩΝ

 

 

ΗΘΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ	ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
1. Ενας τέλειος νόμος   "Ο νόμος του Κυρίου είναι άμωμος επιστρέφων ψυχήν"(Ψαλμ. 19:7)  "Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα,και ο νόμος σου αλήθεια" (Ψαλμ. 119:142)  "Ωστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή" (Ρωμ. 7:12)  "Τα έργα των χειρών αυτού είναι αλήθεια και κρίσις αληθιναί πάσαι αι εντολαί αυτού, εστερεωμέναι εις τον αιώνα του αιώνος ..."* (Ψαλμ. 111:7,8)	1. Ενας ατελής νόμος   "Διότι αθέτησις μεν γίνεται της προηγουμένης εντολής δια το ασθενές και ανωφελές αυτής (επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον) έγινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλλιτέρας δια  της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν" (Εβρ. 7:18,19)  "Διότι ο νόμος έχων σκιάν των μελλόντων αγαθ ών, ουχί αυτήν την εικόνα των πραγμάτων, δεν δύναται ποτέ δια των αυτών θυσιών τας οποίας προσφέρουσι κατ'ενιαυτόν πάντοτε, να τελειοποιήσει τους προσερχομένους" (Εβρ. 10:1)
2. Ενας πνευματικός νόμος   "Διότι εξεύρομεν οτι ο νόμος είναι πνευματικός" (Ρωμ. 7:14)	2. Ενας μη πνευματικός νόμος   "Επειδή ήσαν διατεταγμένα μόνον εις βρώματα και πόματα και διαφόρους βαπτισμούς, και διατάξεις σαρκικάς μέχρι καιρού διορθώσεως" (Εβρ. 9:10)
3. Ελαλήθη δια στόματος του Κυρίου   "Και ελάλησε Κύριος πρός εσάς εκ μέσου του πυρός ... και εφανέρωσεν εις εσάς την διαθήκην αυτού, την οποίαν προσέταξεν εις εσάς να εκτελήτε, τας δέκα εντολάς" (Δευτ. 4:12,13)  "Ταύτα τα λόγια ελάλησεν ο Κύριος προς πάσαν συναγωγήν... Και άλλο τι δεν επρόσθεσε" (Δευτ. 5:22)	3. Ελαλήθη δια στόματος του Μωυσέως   "Και εκάλεσε Κύριος εις τον Μωυσήν, και ελάλησε προς αυτόν ... λέγων, Λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ, και ειπέ προς αυτούς..." (Λευϊτ. 1:1,2)  "Ούτος είναι ο νόμος του ολοκαυτώματος, της εξ αλφίτων προσφοράς και της περί αμαρτίας προσφοράς ... τον οποίον προσέταξεν ο Κύριος εις τον Μωυσήν εν τω όρει Σινά, καθ' ην ημέραν προσέταξε τους υιούς Ισραήλ να προσφέρωσι προς τον Κύριον τα δώρα αυτών εν τη ερήμω Σινά" (Λευϊτ 7:37,38)
4. Εγράφησαν παρά του Κυρίου επί δύο λιθίνων πλακών   "Ταύτα τα λόγια ελάλησε Κύριος προς πάσαν την συναγωγήν σας εν τω όρει... και άλλο τι δεν επρόσθεσε και έγραψεν αυτά επί δύο πλάκας λίθινας, και παρέδωκεν εις εμέ" (Δευτ. 5:22, Εξ. 31:18)	4. Εγράφησαν παρά του Μωυσέως εις βιβλίον   "Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Γράψον εις  σεαυτόν τους λόγους τούτους" (Εξοδ. 34:27)  "Και έγραψεν ο Μωυσής τον νόμον τούτον και παρέδωκεν αυτόν εις τους ιερείς, τους υιούς του Λευί" (Δευτ. 31:9)  "Και είπον προς τον Εσδραν τον γραμματέα, να φέρει το βιβλίον του νόμου του Μωυσέως" (Νεεμ. 8:1 , Β' Βασ. 22:8-16)
5. Νόμος αιώνιος, ως εκ τούτου απαιτεί υπακοή απο όλους   "Νόμον λοιπόν καταργούμεν δια της πίστεως; Μή γένοιτο αλλά νόμον συνιστώμεν" (Ρωμ. 3:31)  "Μη νομίσετε οτι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω αλλά να εκπληρώσω" (Ματθ. 5:17)  "Ευκολώτερον δε είναι ο ουρανός και η γη παρέλθωσι, παρά μία κεραία του νόμου να πέση" (Λουκ. 16:17)  "Εαν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς" (Ματθ. 19:17)  "Η περιτομή είναι ουδέν και η ακροβυστία ουδέν, αλλ η  τήρησις των εντολών του Θεού" (Α Κορ. 7:19)  "Μακάριοι οι πράττοντες τας εντολάς αυτού, δια να έχωσι εξουσίαν επι το δένδρον της ζωής" (Αποκ. 22:14)  "Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ είναι εκείνοι που φυλάττουν τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού" (Αποκ. 14:12)	5. Κατηργήθηκε, γι αυτό δεν απαιτεί υπακοή απο κανένα.   "Καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι" (Εφεσ. 2:15)  "Εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον ημάς ... προσηλώσας αυτό επι τουσταυρού... Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς δια φαγητόν ή δια ποτόν, ή δια λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού" (Κολοσ. 2:14-17)  "Εσηκώθησαν δε τινές των απο της αιρέσεως των Φαρισαίων, οίτινες είχον πιστεύσει και έλεγον, Οτι πρέπει να περιτέμνωμεν αυτούς καν να παραγγέλλωμεν να φυλάττωσι τον νόμοτου Μωυσέως. ... Γι αυτό εγώ κρίνω να μη παρενοχλούμε αυτούς οι οποίοι απο τα έθνη επιστρέφουν στον Θεό αλλά να τους γράψουμε μια επιστολή να απέχουν απο τα μιάσματα των ειδώλων και απο την πορνεία και το πνικτό και το αίμα." (Πραξ. 15:5-19,20)  "Τινές εξ ημών εξελθόντες σας ετάραξαν με λόγους, και διαστρέφουσι τας ψυχάς σας, λέγοντες να περιτέμνησθε και να φυλάττητε τον νόμον, εις τους οποίους ημείς δεν παρηγγείλαμεν τούτο" (Πράξ. 15:24)