The words will never show the you I've come to know
แม้นภาพหนึ่ง ซึ้งเทียมถ้อย ร่วมร้อยพัน
ภาพเธอนั้น ฉันประหลาด ไม่อาจเขียน
หมื่นแสนคำ พร่ำพรรณา อุตส่าห์เพียร
มิอาจเลียน เธอที่รัก รู้จักมา
If a face could launch a thousand ship then where am I to go ?
There's no one home but you
You're all that's left me, too.
แม้นพลัง ความหวานซึ้ง ของหนึ่งพักตร์
สามารถจัก ปลุกเร้า เข้าอาสา
หมู่ไพร่พล แน่นอนันต์ พันนาวา
ก็ไร้ค่า ด้วยมิมี ที่หมายไป
จะเร่ร่อน จรไป ที่ไหนได้
ด้วยโฉมฉาย มิ่งมิตรา ได้อาศัย
คอยเดียวดาย เฝ้าเรือนหอ รอฉันไป
เราซึ้งใจ กันและกัน เป็นมั่นคง
And when my love for life is running dry
You come and pour yourself on me
ยามวิโยค โศกเศร้า เหงาดวงจิต
ธารชีวิต เหือดแล้ง แห้งเป็นผง
เธอคือน้ำ ฉ่ำโพยม ชะโลมลง
ได้คืนคง พลังแรง แห่งชีวี
If a man could be two places at one time I'll be with you
Tomorrow and today, beside you all the way
แม้นอยู่ได้ สองสถาน ในกาลเดียว
จะกอดเกี่ยว เคียงอนงค์ เจ้าทรงศรี
ทั้งวันนี้ และวันพรุ่ง รุ่งราตรี
ไม่หน่ายหนี เจ้าพุ่มพวง ห่วงอาทร
If the world should stop revolving, spinning slowly down to die
I'd spend the end with you and when the world was through
Then one by one the stars would all go out
Then you and I would simply fly away
แม้นโลกตาย กลายสะดุด เริ่มหยุดหมุน
ถึงว้าวุ่น ขอวายวาง ข้างสมร
คราดาวดับ ลับนภา เริ่มลาจร
เราร่วมร่อน เหินเรียง เคียงกันไป
When goodbye is what I don't want to tell you.
But how do we bring down all these walls.
How can I leave when I still love you.
To be happy again would be worth it all.