Θελω να φαντασθω ενα παιδι Λεμεσιανο που εφυγε και πηγε στα ξενα και θελω να φαντασθω το ιδιο παιδι να επιστρεφει στη Λεμεσο αφου για καμποσα χρονια δεν την ξαναειδε.

Θα στεκει αραγε να θαυμαζει, ποσο προοδευσε η πολις του; Η θα εκπλησσεται απλως και θα νοιωθει μεσα του αισθηματα λυπης και αποξενωσης;

Για ποσο μεγαλωσε η πολη σιγουρα θα εκπλησσεται. Για ποσο εκπολιτισθηκε, διερωτουμαι!

Θα τριβει τα ματια του οταν βλεπει τη σημερινη Λεμεσο και θα καμνει συγκρισεις με τη Λεμεσο του χθες.

I would like to imagine a child living in Limassol. He emigrates abroad and returns after many years and sits and admires the town.
Will he stand there admiring it and think about all this evolution? Or will he be stunned and feel sorrow and estranged?
He will be amazed how much it has grown and changed. For how much it got evolutionised, I wonder.
He won't believe his eyes when he compares the Limassol of his childhood years to what he sees today.