Λίγα
λόγια
για τον Νίκο Τσιφόρο
| Ο Νίκος Τσιφόρος ήταν ένα
φαινόμενο για τα δρώμενα του Ελληνικού
Κινηματογράφου της Χρυσής Εποχής (1950-1970). Τότε που
οι εταιρείες του Φ. Φίνου και του Κ. Καραγιάννη
μεσουρανούσαν με τις ταινίες τους, που σκόρπιζαν
το γέλιο και το δάκρυ στον διψασμένο Έλληνα
σινεφίλ. Ο Τσιφόρος ήταν ένα φαινόμενο, γιατί με το ευρηματικό του χιούμορ κατάφερνε να σκαρώνει αυθεντικά κινηματογραφικά σενάρια και να σατυρίζει τα κακώς κείμενα της Αθηναϊκής κυρίως κοινωνίας της εποχής του. Πλήθος ταινιών, δημοσιευμάτων και βιβλίων, φέρνουν τον αθάνατο αυτόν χιουμορίστα στις πρώτες σειρές του Πάνθεον του Ελληνικού Σινεμά. Με τον Νίκο Τσιφόρο ασχολήθηκα στα 1988 όταν αγόρασα το πρώτο μου βιβλίο, την "Ελληνική Μυθολογία" και διαπίστωσα ότι το ταλέντο του δεν μπορούσε να χωρέσει στα 90 λεπτά μιας ταινίας. Επεκτεινόταν ως εκεί που φτάνει η φαντασία και το χιούμορ του. Και συχνά αυτό το χιούμορ κι αυτή η φαντασία δεν είχαν όρια. Και ευτυχώς δεν είχαν όρια, για να κάνουν εμάς, τους απλούς θνητούς να γελάμε με τα καμώματα όσων διακωμώδησε. Κάποιος κριτικός τον χαρακτήρησε "ευφυολόγο". Ήταν πάντα ετοιμόλογος και πάντα σκόρπαγε τ' αστεία του παντού, αστεία που του έρχονταν αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή και δεν ήταν προμελετημένα. Σ' αυτό μοιάζουμε με τον Τσιφόρο. Κι αυτός ήταν ο λόγος που ασχολήθηκα μαζί του σοβαρά. Στις σελίδες που ακολουθούν, θα βρείτε όσο υλικό κατάφερα να συγκεντρώσω (και συνεχίζω να συγκεντρώνω) για τον μεγάλο Νίκο Τσιφόρο. Κι ελπίζω, όσοι δεν τον είχατε προσέξει ποτέ ή δεν είχατε ασχοληθεί μαζί του, με έναυσμα αυτές τις σελίδες να ασχοληθήτε. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο. Σαν τελευταίο λόγο να πω, ότι δεν έχω κάποιο οικονομικό ή άλλο όφελος από όλα αυτά. Είναι απλά, ένα μικρό αφιέρωμα και λίγες δάφνες για τον πρόωρα χαμένο μεγάλο σκηνοθέτη και σεναριογράφο της Ελλάδος μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει... |
|
