ผู้เหนือกาล
|
......วันหนึ่งในฤดูร้อน เต่ามาปรากฎตัวในทุ่งหญ้า มันดึงดูดความสนใจของส่ำสัตว์ในทุ่งหญ้าและป่าดง เพราะบนกระดองของมันจารึกไว้ว่า 44 ปีก่อนคริสตศักราช |
|
......"เป็นเกียรติแก่ทุ่งหญ้าของเราเหลือเกิน" ตั๊กแตนอุทาน "เพราะอาคันตุกะของเราเป็นสัตว์ที่แก่ที่สุดในบรรดาสัตว์ทั้งหลาย" |
|
......"เราต้องสร้างปะรำเป็นเกียรติแก่เขา" กบพูด แล้วนกแค็ทเบิร์ด นกนางแอ่น และนกอื่นๆ ก็ช่วยกันสร้างโดมด้วยกิ่งไม้ใบไม้ดอกไม้ ให้แก่เต่าเป็นบุคคลสำคัญ วงออร์เคสตราของจิ้งหรีดบรรเลงดนตรีเป็นเกียรติแก่เขา และนกธรัชร้องเพลง เสียงการเฉลิมฉลองดังไปไกลถึงทุ่งหญ้าและป่าดงข้างเคียง และส่ำสัตว์พากันมาดูเต่าโบราณมากมาย ตั๊กแตนจึงตัดสินใจเก็บค่าธรรมเนียม |
|
......."ข้าจะเป็นโฆษก" กบบอก และด้วยความช่วยเหลือของตั๊กแตน มันได้แต่งคำประกาศอันน่าประทับใจ "นานมาแล้ว" มันเริ่มต้น "เต่าผู้ยิ่งยงตัวนี้ได้ถือกำเนิดมาเมื่อสองพันปีก่อน อาจจะเป็นปีที่จูเลียส ซีซาร์เสียชีวิต ฮอเรซอายุยี่สิบเอ็ดในปี 44 ก่อนคริสตศักราช และซิเซโรมีชีวิตอยู่ได้อีกปีเดียว" ผู้ชมไม่สนใจผู้ร่วมสมัยของเต่ามากนัก แต่ก็ยินดีจ่ายเพื่อเข้าไปดูร่างกายอันเก่าแก่ของมัน |
|
......ในปะรำ ตั๊กแตนดำเนินการบรรยาย "เต่าผู้น่าทึ่งตัวนี้" เขาสาธยาย "เขาสืบเชื้อสายมาจากตระกูลอูซโดยตรงเลยทีเดียว บรรพบุรุษของเขาอาจจะเป็นพวกแรกที่อพยพมาอยู่ในหล่มอันชื้นแฉะของดาวนพเคราะห์อันหนาวเย็นใบนี้" |
|
......วันหนึ่ง กระรอกแดงผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในป่าใกล้เคียง ก็แวะมาดูเต่าและฟังคำโอ้อวด "ผ่าซิ! สี่สิบปีก่อนคริสตศักราช" กระรอกเยาะหยัน ขณะจ้องมองตั๊กแตน "ในหัวแกมีแต่ขี้เลื่อย กบเพื่อนแกก็เหมือนกัน วันที่บนกระดองเต่าน่ะ เด็กๆอาจจะแกะเล่นก็ได้ เต่าตัวนี้เกิดไม่เกินปี 1902 หรอก" |
| ......ขณะที่กระรอกแดงกล่าวนั้น ผู้ชมซึ่งเสียเงินเข้าประรำเริ่มทยอยออกอย่างเงียบๆ และไม่มีผู้ฟังกบด้านหน้าอีกต่อไป จิ้งหรีดเก็บเครื่องดนตรีแล้วหายตัวไปอย่างเงียบเชียบเหมือนพวกอาหรับ นกธรัชเก็บเนื้อเพลงแล้วบินจากไป ทิ้งทุ่งหญ้าที่เคยรื่นเริงให้เงียบเหงา |
| ......"ข้ารู้ตลอดเวลาว่าเขาอายุไม่ถึงสองพันปี" ตั๊กแตนยอมรับ "แต่ตำนานทำให้ผู้คนชื่นชอบ ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ซึ่งไม่ยิ้มมาหลายปีได้ยิ้มแย้ม" |
| ......"และผู้ซึ่งไม่หัวเราะมาหลายปีได้หัวเราะ" กบพูด "ดวงตาได้ทอประกายแจ่มไส ดวงใจได้เบิกบาน" |
| ......เต่าเช็ดน้ำตาเต่าแล้วคลานจากไป |
| ......"ความจริงไม่แจ่มใสและไม่น่าอภิรมย์" กระรอกแดงเทศนา "ความจริงเป็นสิ่งที่มืดมนและโหดร้าย แต่เราก็ควรเผชิญหน้ากับมัน" และด้วยท่าทีของผู้เหนือกว่า มันก็โลดลิ่วกลับป่าของตน |
| ......จากทุ่งหญ้าแห่งนั้น ได้ยินเสียงหวนละห้อยราวกับมีผู้ยิ่งใหญ่ได้เสียชีวิตลงฉะนั้น |
| คติ : โอ้, ทำไมถึงทำลายและสาปส่งตำนานด้วยเล่า |
| GoToMenu |