ดอกไม้ น้ำพุ และ นกเขา
| ......ในหุบเขาอันเขียวชอุ่ม สงบเหมือนดาว เงียบเหมือนดวงจันทร์-นอกจากเสียงหัวเราะของเด็กๆ ในวันเสาร์ และ ฟ้าลั่นในฤดูร้อน-ดอกกุหลาบกับนำพุรู้สึกหงุดหงิดที่เวลาค่อยๆคืบคลานผ่านไป |
| ......"นี่เป็นโศกนาฏกรรม วันนี้เราอยู่ที่นี่ พรุ่งนี้เราก็อยู่ที่นี่อีก" ดอกกุหลาบถอนใจ "ฉันไม่อยากมีรากหรือพันธะเลย เหมือนกับนกเขา" |
| ......"ในป่ามีอะไรบ้างหนอ" นำพุพูด ฉันอยากผจญภัย ไม่ว่าจะได้รับความทุกข์ เศร้า หรือสนุกสนาน" เขาส่งสัญญาณให้นกเขาด้วยรหัสแห่งแสงประกาย นกเขาบินลงมาจากฟ้าสู่ดินอย่างสง่างาม |
| ......"ในป่ามีอะไร" น้ำพุถาม "เธอมีปีก คงรู้ เพราะเธอบินไปได้ทุกแห่งหน" |
| ......"ฉันชอบบินเหนือหุบเขานี้" นกเขาบอก "ฉันรู้แต่หุบเขานี้เท่านั้น และฉันก็อยากจะรู้เพียงแค่นี้" |
| ....."ดาวตกลงแอ่งน้ำในป่า" ดอกกุหลาบพูด "ฉันได้ยินมันสำลักน้ำ ฉันจะงมมันขึ้นมมาตา แล้วนำไปขายให้พระราชา ถ้าฉันมีปีกเหมือนเธอ" ดอกกุหลาบบอกนกเขา |
| ......"ฉันชอบที่นี่ ฉันเห็นดาวที่ไม่ตกลงมา และฉันจะไม่ขายมันหรอก" นกเขาบอก |
| ......"มันจำเจนะ" ดอกกุหลาบบ่น |
| ......"ในสายตาของฉัน มันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา" |
| ......"ฉันเบื่อที่จะเล่นอยู่ที่ไหนที่เดียวตลอดไป" น้ำพุว่า "มันซ้ำซากน่ะ" |
| ......"ฉันว่าในป่าไม่มีอะไรหรอก มีแต่นกฮูกบนต้นโอ๊คอันมืดครึ้ม ก้อนหินก็มีตะใคร่น้ำ" นกเขาพูด |
| ......"มีน้ำตกเป็นสีเงิน" น้ำพุบอก |
| ......"ที่นี่ไม่มีอะไรให้จดจำและไม่มีอะไรให้ลืมเลือน" ดอกกุหลาบถอนใจ "ฉันเสียความหอมหวานไปในอากาศเปล่าๆ |
| ......"ฉันชอบที่นี่" นกเขายืนยัน แต่ดอกกุหลายกับน้ำพุก็พูดกรอกหูนกเขาทุกวี่วัน เมื่อสิ้นฤดูร้อนทั้งสองก็กล่อมให้นกเขาเชื่อว่า เขารักป่า ชอบนกฮูก อยากงมดาว ดูน้ำตกสีเงิน |
| ......ครั้นแล้วนกเขาก็บินจากไปในป่า แล้วไม่กลับมาอีกเลย มีข่าวลือต่างๆ เกี่ยวกับวาระสุดท้ายของนกเขามากมาย สายลมกระซิบว่านกเขาสาบสูญก็เพราะนกฮูก น้ำตกสีเงิน ป่าแย้งว่า นกเขาตายในขณะเล่นกับดาวที่กำลังลุกไหม้ มีสิ่งหนึ่งซึ่งแน่นอน คือ นกเขาได้จบวิถีที่นกเขาอื่น ไม่เคยพบพาน |
คติ : ผู้ดำรงอยู่ด้วยชีวิตอื่น ความตายของผู้อื่นก็คือความตายของตน |