ภาษาบาลีเบื้องต้น
การอ่านออกเสียงคำบาลีเขียนด้วยอักษรไทย
พยัญชนะทุกตัวถ้าไม่มีสระอื่นประกอบ พึงออกเสียงสระอะ เช่น ก ข ค ฆ ง อ่านออกเสียงเป็น กะ ขะ คะ ฆะ งะ
ถ้า อ อยู่หน้าคำออกเสียงตามเสียงสระ เช่น
อสโม |
อ่านว่า |
อะสะโม |
อาม |
อ่านว่า |
อามะ |
อิงฺฆุ |
อ่านว่า |
อิงฆะ |
อุกาส |
อ่านว่า |
อุกาสะ |
โอทาต |
อ่านว่า |
โอทาตะ |
_ เรียกว่า นฤคหิต ถ้าปรากฎอยู่บนพยัญชนะ หรือสระใด พึงออกเสียงเท่ากับ ง สะกด เช่น
มยํ |
อ่านว่า |
มะยัง |
กุหึ |
อ่านว่า |
กุหิง |
กาตํ |
อ่านว่า |
กาตุง |
สํสาโร |
อ่านว่า |
สังสาโร |
พยัญชนะ 33 ตัว แบ่งออกเป็น 6 วรรค
1. ก วรรค มี 5 ตัว คือ ก ข ค ฆ ง
2. จ วรรค มี 5 ตัว คิอ จ ฉ ช ฌ ญ
3. ฏ วรรค มี 5 ตัว คือ ฏ ฐ ฑ ฒ ฌ
4. ต วรรค มี 5 ตัว คือ ต ถ ท ธ น
5. ป วรรค มี 5 ตัว คือ ป ผ พ ภ ม
6. เสวรรค มี 8 ตัว คือ ย ร ล ว ส ห ฬ
พยัญชนะที่ 2 และ 4 ใน 5 วรรคข้างต้นนี้ไม่ใช้เป็นตัวสะกด
ตัวสะกดต้องมีจุด . อยู่ใต้พยัญชนะพึงอ่านพยัญชนะนั้นๆ เท่ากับมีเสียงสระ อะ เช่น
สุคฺติ |
อ่านว่า |
สุคะติ |
อุปปชฺชติ |
อ่านว่า |
อุปะปัดชะติ |
พยัญชนะ พ ม ว ร ห ฬ บางทีใช้กล้ำกับพยัญชนะอื่น โดยมีจุด . อยู่ใต้เช่น
พยฺากตํ |
อ่านว่า |
พยากะตัง |
พรหฺมา |
อ่านว่า |
พรัมมา |
วฺยากรณํ |
อ่านว่า |
วยากะระณัง |
พฺยญชนํ |
อ่านว่า |
พยัญชนัง |
อามฺห |
อ่านว่า |
อำมเห |
ตุเมฺห |
อ่านว่า |
ตุมเห |
สมฺปมูเฬหตฺถ |
อ่านว่า |
สัมปะมูฬเหตถะ |
พยัญชนะ ต ท ส ที่มีจุดอยู่เบื้องล่าง และนำหน้า ว ม อ่านกึ่งเสียงและกล้ำด้วยพยัญชนะ อื่นเช่น
ตฺวํ |
อ่านว่า |
ตวัง |
เสฺว |
อ่านว่า |
สเหว |
ตสฺมา |
อ่านว่า |
ตัดสมา |
เทฺว |
อ่านว่า |
ทเว |
สุตฺวา |
อ่านว่า |
สุตวา |
ทิสฺวาเน |
อ่านว่า |
ทิสวานะ |
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม