Η κατάρρευση του κεϋνσιανισμού - δηλαδή της χρηματοδότησης της οικονομικής ανάπτυξης από το κράτος -  κι η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού επέφεραν το τέλος της δυτικοευρωπαϊκής καταναλωτικής ευμάρειας. Το δικαίωμα στην καταναλωτική κραιπάλη για όλους πέρασε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Εκατομμύρια ευρωπαίοι βρέθηκαν έξω από την "παραγωγική διαδικασία".  Παράλληλα η αποσάθρωση του λεγόμενου κράτους πρόνοιας διέρρηξε κάθε προστατευτικό ιστό για τους ανέργους, ωθώντας στρατιές ανθρώπων στην εξαθλίωση. 

Η έκρηξη της ανεργίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νεοφιλελεύθερη θύελλα. Κι όσο αυτή θα συνεχίζεται, τόσο περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούν να αποκτήσουν τα στοιχειώδη. Η ανεργία θα συνεχίζει την αλματώδη άνοδο της όσο: 

• η αμείλικτη τρομοκρατία των "επενδυτών" θα πιέζει για ολοένα και πιο εξωφρενικά κέρδη, για ολοένα και μεγαλύτερη "συμπίεση του κόστους", για ολοένα και λιγότερες θέσεις εργασίας 
• η "επιστήμη της διοίκησης επιχειρήσεων" θα αποβλέπει ακριβώς στη συρρίκνωση των θέσεων  εργασία, με απώτερο πάντα σκοπό τη μεγιστοποίηση των κερδών. 
• η πληροφορική θα είναι προσανατολισμένη στο να αφαιρεί εργατικά χέρια από την παραγωγική  διαδικασία - με δεδομένο ότι οι θέσεις εργασίας που καταργεί η πληροφορική είναι λιγότερες από αυτές που δημιουργεί. 
• ο μπαμπούλας της ανεργίας θα είναι μέσο για να εκμαιεύεται η υποταγή των εργαζομένων, για να "αυξάνεται η παραγωγικότητα". 

Είναι ολοφάνερο ότι ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος - ο πόλεμος του νεοφιλελευθερισμού ενάντια στην ανθρωπότητα - θα συνεχιστεί διαρκώς πιο καταστροφικός. Κι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε μια δίκαιη ειρήνη είναι να σταματήσουμε να δίνουμε γη και ύδωρ στην Αγορά, ν’ αρχίσουμε επιτέλους να πολεμάμε. Με όπλα την αλληλεγγύη και την ελπίδα. Για να πάψουν οι κοινωνικές εκρήξεις να είναι ατελέσφορες, εγκλωβισμένες στα αδιέξοδα του εθνικισμού και του μηδενισμού.