In 2005 hebben wij (Henry Jonker en Marcel Jonker) een reis gemaakt door Alaska en de Yukon. In drie weken, van 5 tot en met 27 juli hebben we de route gevolgd die staat aangegeven op de kaart hieronder (ca 7000 km).

We vertrekken op dinsdag 5 juli om 5.00 's morgens uit Epe naar Apeldoorn. Daar nemen we de trein naar Schiphol. Na de nodige incheck en douane controles (ondervragingen, fouilleren, etc) kunnen we het vliegtuig in dat ons in 9.5 uur naar Atlanta zal brengen. Daar verwachten we zware controles, maar het viel on gelukkig reuze mee. We hadden wellicht een aardige douane-beambte getroffen. We eten wat op het vliegveld en wachten op de aansluitende vlucht van 7.5 uur naar Anchorage. Vanwege de harde wind loopt de vlucht vertraging op en staan we in de file voor het opstijgen. Halverwege de vlucht begint de vermoeidheid toe te slaan, maar zodra we over de prachtige Rocky Mountains vliegen en vervolgens de ijsvelden zien, zijn we weer klaar wakker!

Op het vliegveld van Anchorage staat de eigenaar van het bed & breakfast ons op te wachten. Hij brengt ons na een kleine tour (waarbij we zelfs midden in Anchorage al een eland over de weg zien lopen) naar het pension. Daar kunnen we na een lange en indrukwekkende dag reizen goed slapen.

We krijgen een prima ontbijt bij het bed & breakfast. Go North belt ons al op om te informeren wanneer ze ons op kunnen halen naar de camperverhuur. De camper ziet er prima uit en na alles ingepakt te hebben gaan we naar de Fred Meyer supermarkt om inkopen te doen. Een bijzonder gewaarwording in deze enorm service gerichte mega supermarkt; hier is werkelijk alles te koop, van etenswaar, meubels, computers tot geweren aan toe. We gaan nog even langs het bijzondere Lake Hood 'watervliegveld' en daarna door naar Portage langs de Turnagain baai. De gletsjer is vanaf de parkeerplaats nauwelijks zichtbaar en er liggen slechts een paar stukjes ijs in het water. De omgeving is wel heel erg mooi en we vinden een mooie kampeerplek aan de gletsjerrivier.

Donderdag rijden we over het Kenai Schiereiland naar de vissersplaats Seward. Daar kijken we rond en we boeken al vast een cruise vanuit Whittier door de Prince William Sound. Op weg terug naar Portage bezoeken we nog de Exit gletsjer. Het begint tijdens de trip echter in de verte te onweren; een zeer donkere lucht komt ons tegemoet. We besluiten terug te gaan naar de camper. Vanaf een parkeerplaats, met een mooi uitzicht op de gletsjer, zien we hoe het dreigende onweer nadert. Voordat we terug gaan naar de kampeerplek bij Portage bezoeken we eerst nog het plaatsje Hope aan de Turnagain Baai.

Vanuit Whittier maken we een prachtige cruise door de Prince William Sound. We zien zalm boven het water uit springen en de grote amerikaanse zeearenden vliegen als we door een smalle landdoorgang varen. Bij de gletsjervelden zien we ook vele dieren waaronder talrijke zeeotters en zeehonden die liggen te zonnen op de ijsschotsen en ook zelfs nog enkele beren die over een ijsveld lopen.

De tocht tussen de ijsschotsen door is zeer indrukwekkend. We zien en horen hoe grote stukken ijs van de imposante gletsjers afbreken. 's Middags rijden we terug naar Anchorage. Daar nemen we een RV camping bij het Centennial Park. De eerste (en laatste) echte camping die we nemen; vanwege luidruchtige buren is de nacht zeer onrustig.

Zaterdag doen we de weer inkopen in Anchorage en we rijden vervolgens verder door naar het noorden richting Denali. Het eerste stuk is nog vrij saai, maar als we de bergen zien wordt het landschap weer een stuk veelzijdiger. Bij de ingang van het park boeken we voor de volgende ochtend om 6.30 een tourbus. We rijden de weg een stukje terug en kamperen langs de Park Highway.

We maken een excursie door het Denali Nationale Park. 's Morgens vroeg gaan we met de shuttle bus het park in. Het is prachtig weer en mede daardoor hebben we zelfs een redlijk goed zicht op de McKinley berg (ca. 6 km hoog; de hoogste berg van Amerika). Vanaf enige afstand zien vele dieren waaronder elanden, grizzly beren, kariboes, dall's schapen, arenden en diverse soorten marmotten.

Op de terugweg stappen we bij Toklat uit om een eindje te wandelen door dit fantastich mooie gebied. 's Avonds rijden we zelf verder over de schilderachtige Denali highway gravelweg waar we een prachtige kampeerplek vinden.

Maandag 's morgens loopt er een nieuwsgierige grijze marmot rond de kamper. We rijden via de Richardson en Alaska highway door naar Fairbanks. We komen tussen de gletsjervelden van de Alaska Range door en zien voor het eerst de befaamde olie pijpleiding door het landschap zigzaggen. Het weer is ook vandaag prachtig. We rijden de Steel highway naar Circle en vinden na ongeveer een derde van het traject een kampeerplek. Het landschap is hier wel aardig, maar erg aangetast door bosbranden.

We rijden terug naar Fairbanks. Daar halen we boodschappen en we houden een 'pit stop' bij Jilly Lube. De olie van de camper dient volgens de verhuurder elke 3000 mijl vervangen te worden (wij vinden dat nogal overdreven, maargoed). Het is bijzonder om te zien hoe snel er met vier man aan de auto wordt gewerkt; binnen 15 minuten is de kleine beurt van de auto gedaan. We rijden de Alaska highway naar Tok en de Taylor highway verder naar Chicken, waar we tanken. Onderweg zien we nog enkele Elanden met jongen pal aan de weg. We zien de Jack Wade goud baggermachine (gold dredge) en net voorbij het plaatsje Chicken kamperen we aan een riviertje.

Vandaag rijden we de Top of the World highway en gaan de grens over naar de Yukon (Canada). Het is een mooie weg, maar helaas zijn veel bomen zwartgeblakerd vanwege een grote bosbrand vorig jaar. Ook nu is er weer ergens brand, want na de grensovergang trekt er een grauw grijze (brand)lucht over het gebied.

We nemen het (gratis) pondje over de Yukon rivier en bezoeken het prachtige goudstadje Dawson City. Je waant je er werkelijk in het country en western verleden; zeer typisch met de zandwegen, saloons, en verdere oude gebouwen.

Vanaf de Midnight Dome hebben we een geweldig uitzicht over de omgeving; de Yukon rivier, het stadje en het delfgebied. We bezoeken de indrukwekkende Dredge Nr. 4 en rijden vervolgens verder via de Klondike loop.

We rijden de Dempster highway (ca. 700 km zandweg!) in. In de Oglivie bergen vinden we fabuleuze kampeerplek. 's Avonds zien we in het dal nog enkele elanden lopen en ook de lichtval is heel bijzonder in dit gebied.

Donderdag 14 juli rijden we de Dempster highway richting Inuvik. Het is een spectaculaire zandweg met prachtige uitzichten en vergezichten. Voor Eagle Plains staat helaas ook weer een stuk bos in brand. We rijden naar de Poolcirkel en daarna verder naar de grens met de Northwest Territories.

De Dempster highway krijgt hier echter net een nieuwe laag; vlijmscherpe lijsteen brokken. Het verwonderd ons dan ook niet dat we hier een lekke band krijgen. Met de enige moeite en hulp krijgen we het voor mekaar om het reservewiel te plaatsen (de bijgeleverde krik is waardeloos). Het is al laat, en aangezien we de conditie van de weg verder naar Inuvik niet weten, besluiten we terug te gaan richting Eagle Plains om de band te laten repareren. We hebben nu zo'n 450 km van de Dempster higway gereden. We kamperen bij de Poolcirkel. 's Nachts stikt het van de muggen.

We laten de band repareren in Eagle Plains en rijden de Dempster higway verder terug. Onderweg zien we nog een beer en bevers. Het brandje voorbij Eagle Plains woedt nog steeds, maar we zien dat er een regenbuitje in aantocht is. Aan het eind van de dag besluiten we weer op dezelfde plek te gaan staan als afgelopen woensdag.

's Morgens rijden we de Dempster highway uit en zien onderweg nog een hoarmarmot zitten op de weg. We rijden de Klondike loop naar de hoofdstad van de Yukon, Whitehorse. Onderweg zien we de Five Finger Rapids (een stroomversnelling in de Yukon rivier) en een oud overblijfsel van een 'roadhouse' uit de goudtijd. Zo'n 80 kilometer voor Whithorse vinden we een kampeerplek.

De zondag begint vrij regenachtig. Na het ontbijt rijden we naar Whitehorse. We bekijken het oude stadscentrum en zien dat de supermarkt ook vandaag open is! We rijden verder naar Carcross en zien het prachtige Emerald meer. Een eindje verder is een mini-woestijn. Via Tagish rijden we naar het oude goudzoekersstadje Atlin, dat ons een beetje tegen valt. Ter plekke rijden we nog de aardige Discovery route naar het Surprise meer. Een eindje terug langs de Atlin road vinden we een kampeerplek aan een meertje.

Vandaag is het een vrij regenachtige dag. We rijden terug naar Carcross en vervolgens de prachtige Klondike higway naar Skagway. We rijden door een landschap zoals we in Noorwegen wel gezien hebben; rotsachtig met mos. Skagway is een leuk plaatsje met enorm veel Juweliers en de meeste gebouwen zijn in oude stijl zoals in Dawson.

Grote Cruiseschepen liggen voor anker in de haven. Bij Skagway Air Service reserveren we alvast voor een vlucht naar de Glacierbay voor de volgende dag. We rijden richting de Chilkoot Goldrush Trail. Op de vlakte aan het eind van het Fjord nabij het voormalige Dyea dorpje vinden we een mooie kampeerplek.

De dinsdagochtend begint nog vrij bewolkt, maar al snel zien we baluwe plekken in de lucht verschijnen. De excursie vlucht gaat door! Gedurende 1.5 uur vliegen we vlak over de gletsjers van de Glacier Bay. Een fantastische en onvergetelijke vlucht.

Later in de middag rijden we terug naar Whitehorse. Dezelfde weg, maar omdat het nu zonnig is ziet de pas tussen Skagway en Carcross er weer heel anders uit. We doen boodschappen bij een grote supermarkt (The Real Canadian Superstore), tanken en halen water. Langs de Alaska highway richting Haines Junction vinden we een kampeerplek bij de Takhini rivier oversteek.

Woensdag 20 juli rijden we de Alaska highway naar Tok. De dag begint wat regenachtig, maar 's middags wordt het droog. We rijden langs de St. Elias bergen en het Destruction Bay binnenmeer. Er zijn vele wegwerkzaamheden en de weg is vaak in slechte conditie. Bij Tok gaan we de Glenn highway op richting Valdez. We vinden een kampeerplek bij de Tok rivier.

We rijden verder naar Valdez over de Richardson highway. Bij de Chugach Mountains wordt het landschap weer indrukwekkender. We bekijken de Worthington gletsjer en gaan verder door de Keystone canyon.

We bezoeken Valdez en zien het eindstation van de Alaska olie pijpleiding. Enkele grote tankers liggen in de baai. In de riviertjes hier zwemt enorm veel zalm. Na het bezoek aan Valdez rijden we weer door de pas terug en kamperen vlak bij de gletsjer.

Op vrijdag 22 juli rijden we de Edgerton highway naar McCarthy en Kinicott. De oude spoorbaanroute is nu vrij goed te rijden. De rivier oversteek over de beruchte houten spoorbrug is vanwege de railing wellicht niet zo indrukwekkend meer als vroeger, maar desondanks een leuke ervaring.

We bezoeken het mooie oude koperstadje Kennicott en volgen het pad naar de gletsjer. Op de terugweg zien we nog een zwarte beer met twee jongen. We rijden de McArthy road een stukje terug en vinden een kampeerplek.

We rijden terug naar Glenallen en volgen daarna de Glenn highway langs de Chugach bergen. We gaan naar de Matanuska gletsjer, waar we over de permafrost lopen en een stuk van de gletsjer beklimmen. Als we terug zijn bij de kamper, begint het te regenen. We rijden verder richting Palmer en nemen de route naar de Mat-Su valley via de Hatcher pas. Daar vinden we weer een kampeerplek.

Zondag gaan we terug naar Anchorage. Bij Palmer bezoeken we nog even de muskus boerderij (musk-ox farm), omdat we die helaas nog niet in het wild hadden gezien. In Anchorage kijken we nog even rond bij het vliegveld en rijden door naar Kenai. Vanaf Kenai komen vandaag vele weekend toeristen terug; er staat zelfs een file van Portage tot Anchorage. Wij rijden gelukkig de andere kant op. Bij Portage kamperen we weer op dezelfde plek als de eerste dagen van de vakantie.

Het is helaas alweer de laatste dag van de vakantie. We pakken onze koffers/reistassen weer in. In Portage regent het pijpenstelen, maar dat blijkt erg lokaal te zijn want in Anchorage is het droog. We maken de camper schoon bij een autowasplek en laten de olie verversen (we waren al weer 3000 mijl verder). Daarna brengen we de kamper terug en na de bagage incheck bij het vliegveld gaan we naar het centrum van Anchorage. 's Avonds wachten we op onze vlucht terug naar Nederland. Het eerste stuk van de 9 uur durende vlucht naar Cincinatti is erg onaangenaam vanwege een asociale en stinkende man die pal naast ons zit. Gelukig stapt hij uit bij de tussenstop in Salt Lake City. In Cincinnati hebben we 4 uur de tijd voor de overstap naar onze aansluitende vlucht naar Amsterdam, dus eten we wat op het vliegveld. Het is alweer woensdag als we na weer ruim 8 uur vliegen aankomen in Nederland en we de trein nemen naar 't Harde. Het eind van weer een prachtige vakantie.