...นานมาแล้วบนโลกอันไร้พรมแดนแห่งนี้ เคยมีบ้านน้อยหลังหนึ่ง ที่มีเรื่องราวเล่าขานกันมาว่า ที่แห่งนี้คือที่แห่งความสงบ แต่ไม่เคยเงียบเหงา เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความสุขแห่งมิตรภาพ จากความจริงใจ และไมตรีอันดีของเจ้าของบ้าน ที่พร้อมจะหยิบยื่นให้กับผู้มาเยือนเสมอ ไม่แบ่งแยกว่าจะเป็น มิตรใหม่ หรือ สหายคุ้นเคย ล้วนมีความสำคัญ ประหนึ่งคนในครอบครัว เพราะ เรา ท่าน ต่างคือผู้อยู่ภายใต้ความสำนึกที่ควรมีและควรให้แก่กัน ... ความรัก ... นั่นคือสัจจะที่แท้จริง ที่รักษาโลกใบนี้ไว้ได้อย่างถาวรและสงบสุข และเมื่อวันเวลาเปลี่ยนแปรไปได้ตามกฎธรรมชาติ บ้านน้อยหลังนั้นก็กลายสภาพไป เหลือเพียงสวนมะลิ ที่ยังคงกลิ่นหอมอมตะ ถึงแม้ว่าบ้านน้อยหลังนั้นจะผุพังไปแล้ว แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ ก็ขอให้เป็นความทรงจำอันดีงาม ของความรู้สึกดีดี ที่เคยมอบให้แก่กัน และจะมอบให้ต่อไป จนกว่าจะสูญสิ้นกันไปตามกาลเวลา ...