Lieve kleine zoon van ons,
In die 27 weken dat je in mama’s buik hebt geleefd, zijn we al ontzettend veel van je gaan houden.
We hebben je hartje horen kloppen. We hebben je op de echo zien groeien. Je hebt naar ons gezwaaid en je hebt ons laten zien dat je een klein draaikontje was. In mama’s buik was je op een gegeven moment ook te voelen, maar daaruit bleek dat je ook vaak lekker lag te slapen. Toen zeiden we al; je bent een echt kindje van ons!
Toen tijdens de echo van 7 oktober bleek dat je hartje niet meer klopte,stortte onze wereld in! Gelukkig hebben we veel steun van iedereen die hier nu is om je gedag te zeggen.
Vlak na je geboorte op 10 oktober hebben we je gezien. Op dat moment werden we overspoeld met een gevoel …. Zoveel liefde….zoveel blijdschap en dankbaarheid dat we je mochten begroeten…zo gelukkig dat we je papa en mama mogen zijn.
Ja op dat moment bent jij, Dexter Ike, echt onze zoon geworden.
We zagen toen ook dat je lichamelijk veel op ons lijkt. Je hebt je neusje van pap, de ogen en oren van mama. Een echt “Plomp”mondje en een “Polak” teentje.
Lieve kleine knul van ons. 27 Weekjes bij ons in leven was natuurlijk veel en veel te kort. Maar je blijft voor altijd in ons hart.
We houden van je Dexter!
Papa en Mama.
You are visitor
Dexter Ike Plomp
10-10-1997 / 10-10-1997
Casper & Wil Plomp
Bijgaand het geboortekaartje van onze eerste zoon Dexter en een brief aan hem die ik (zijn moeder) op de crematie heb voorgelezen. Ik zeg eerste zoon omdat op 17 december 1998 onze tweede zoon Tygo geboren is. Tygo is een gezonde knul en we hopen nog veel plezier van hem te mogen hebben.
