Świątynia ta (na zdjęciu po lewej stronie; kliknij na fotografię, aby uzyskać powiększenie) została wzniesiona w latach 1733-1762 w stylu poźnobarokowym według projektu Antonio Solari. Posiada trzy nawy i dwie wieże, z których jedna pełni rolę dzwonnicy. Ołtarz główny ozdobiony jest posągami Mojżesza i Eliasza. Przed głównym wejściem do kolegiaty stoi kamienna rzeźba autorstwa Bolesława Syrewicza, przedstawiająca Chrystusa dźwigającego krzyż (na zdjęciu zasłonięta przez drzewo). Do kościoła przylegają budynki dawnego klasztoru i Kolegium Pijarskiego z drugiej połowy XVIII wieku. W 1856 roku na fasadzie sąsiedniego budynku klasztornego umieszczono zegar słoneczny (po prawej stronie fotografii) z napisem "Soli obtempero soli" ("Samemu słońcu jestem posłuszny").
Kościół pw. Podwyższenia Świętego Krzyża (na zdjęciach po lewej i po prawej stronie) ufundowany został przez starostę Erazma Widlicę Domaszewskiego, który w 1626 roku sprowadził bernardynów do Łukowa. Budowę rozpoczęto w 1655 roku, trwała ona jednak z przerwami aż do roku 1770. Świątynia posiada dwie wieże i jedną nawę. Wewnątrz zwracają uwagę ołtarz główny z czterema posągami przedstawiającymi patronów zakonu bernardynów i kapliczką z XVII wieku z figurą Jezusa Frasobliwego oraz osiem ołtarzy bocznych z posągami świętych i obrazami, z których część została namalowana prawdopodobnie przez Franciszka Smuglewicza. Obok kościoła stoi barokowa dzwonnica. W dawnych budynkach klasztornych mieści się plebania oraz Liceum Ogólnokształcące im. T. Kościuszki.
Tekst i fotografia w przygotowaniu
Literatura1. H. Szczęśniak, Łuków i okolice. Informator turystyczny, Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Siedlcach, Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Lublinie
|