ผู้เขียนเคยอ่านบทความเกี่ยวกับวิธีการเลือกซื้อปืนโดยตั้งหัวเรื่องว่า “PICK THE PERFECT COMBAT HANDGUN” ในนิตยสาร GUNS & AMMO ฉบับเดือน พฤษภาคม 1992 เขียนโดย JAN LIBOUREL นักเขียนที่ได้รับการยอมรับและเชื่อถืออย่างกว้างขวางในวงการอาวุธปืนของชาวอเมริกัน บทความของ LIBOUREL ถูกนำมาแปลลงในนิตยสารหลาย ๆ ฉบับทั้งของไทยและต่างประเทศ นักเขียนบางคนมีการ “ลักไก่” นำเอาบทความของ LIBOUREL มาดัดแปลงนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วตีพิมพ์เสมือนว่าเป็นบทความของตนเองก็มี

   ผู้เขียนอ่านคอลัมน์ถาม-ตอบ ปัญหาเกี่ยวกับอาวุธปืน และมักจะพบคำถามประเภทที่ว่าจะซื้อปืนอะไรดีบ่อยมาก เชื่อว่าคำถามประเภทนี้คงอยู่ในใจของผู้สนใจเกี่ยวกับอาวุธปืนเป็นจำนวนมาก และรูสึกว่าข้อเขียนของ LIBOUREL คงจะช่วยให้เจ้าของคำถามเหล่านี้สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ในระดับหนึ่ง จึงได้นำเอาเนื้อหาจากบทความดังกล่าวมาสรุปและเรียบเรียงเล่าสู่กันฟังดังต่อไปนี้

   LIBOUREL ได้กล่าวว่าไม่มีปืนที่ดีที่สุด เพราะปืนแต่ละกระบอกถูกออกแบบมาเพื่อใช้ในบางวัตถุประสงค์หรือบางสถานการณ์ในสถานการณ์ที่เหมาะสมปืนกระบอกหนึ่งอาจจะถือได้ว่าดีที่สุด แต่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันออกอาจจะมีปืนอีกกระบอกหนึ่งถือได้ว่าดีกว่าก็ได้ LIBOUREL ได้ยกตัวอย่างกรณีของ SIG – SAUER P226 กับ DAVIS DERRINGER ในการต่อสู้กันด้วยอาวุธปืน SIG-SAUER P226 จัดเป็นปืนชั้นยอด โดยที่ DAVIS DERRINGER ไม่มีทางเทียบได้เลย

   แต่ถ้าตำรวจนอกเครื่องแบบคนหนึ่งมีภาระกิจที่จะต้องปฏิบัติบนชายหาด โดยต้องปลอดตัวปะปนไปกับนักท่องเที่ยวที่มานอนอาบแดดเขาจะไม่มีทางพก SIG – SAUER P226 ติดตัวไปอย่างมิดชิด แต่ถ้าเขาใส่กางเกงชายหาดหลวม ๆ เขาจะสามารถเอา DERRINGER แปะเทปไว้ที่ต้นขาซ่อนติดตัวไปได้ ในสถานการณ์เช่นนี้ DAVIS DERRINGER ที่อยู่ในมือของเขาย่อมดีกว่า SIG – SAUER P226 ที่ไม่ได้นำติดตัวมาด้วย

   LIBOUREL ได้แบ่งปืนออกเป็นกลุ่มตามวัตถุประสงค์ที่ได้รับการออกแบบมาเป็นทั้งหมด 5 กลุ่ม ได้แก่

1. กลุ่มปืนประเภท อาวุธชิ้นสุดท้าย (LAST-DITCHPROTECTION) ได้แก่ปืนเล็กจิ๋วอย่าง DAVIS DERRINGER ลูกโม่จิ๋วของ NORTH AMERICAN ARMS โดย LIBOUREL ได้จัดให้ SEECAMP ปืนออโตขนาด .32 ACP เป็นปืนที่ดีที่สุดในกลุ่มนี้ ข้อดีของปืนประเภทนี้ก็คือ สามารถพกซ่อนได้แนบเนียนมาก ข้อเสียก็คือ มีวงกระสุนที่จำกัดมาก ๆ และมักจะเป็นกระสุนขนดาหน้าตัดเล็ก อานุภาพต่ำแถมยังจับไม่ค่อยยังจับไม่ค่อยจะถนัด ปืนชนิดนี้เหมาะที่จะเป็นปืนสำรองกระบอกที่สอง หรือแม้แต่กระบอกที่สามาของเจ้าหน้าที่ เอาไว้ใช้เวลาจวนตัวจริง ๆ สำหรับพลเรือนก็คงจะเป็นคนที่จำเป็นต้องพกปืนให้แนบเนียนจริง ๆ

2. กลุ่มปืนประเภทพกซ่อนมิดชิด ได้แก่ปืนประเภท WALTHER TPH LIBOUREL ได้รวมเอา COLT MUSTANG และ AMT BACKUP เข้าไว้ในปืนประเภทนี้ด้วย ปืนชนิดนี้มีขนาดใหญ่กว่าปืนประเภท อาวุธชิ้นสุดท้ายเล็กน้อยมีผลทำให้ตัวปืน สูญเสียความแนบเนียนในการพกพาไปบ้าง แต่ ก็ได้ประสิทธิภาพการใช้งานที่สูงขึ้นกลับคืนมา เพราะจับถือได้ถนัดขึ้น หรือมีอานุภาพของกระสุนที่สูงขึ้นหรืออาจได้ทั้งสองอย่าง แม้ปืนประเภทนี้จะมีความแนบเนียนในการพกพา (CONCEALABILITY) ต่ำกว่าปืนประเภทแรกแต่ก็ยังพกพาในเสื้อผ้าปกติได้มิดชิด

3. กลุ่มปืนประเภท “ปืนขนาดกระเป๋า” (POCKET GUNS) ได้แก่ปืนลูกโม่โครงเล็กลำกล้องสั้นทั้งหลาย รวมถึงปืนออโตขนาด .32 ACP และ .380 ACP ทั่วๆ ไป ด้วย LIBOUREL มีความเห็นว่าปืนขนาดกระเป๋านี้เป็นปืนขนาดเล็กที่สุดที่เหมาะสมกับการใช้ป้องกันบ้านเรือนและร้านค้า แต่ถึงแม้ว่าปืนขนาดกระเป๋านี้จะได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายมานาน LIBOUREL เองกลับไปได้ให้ความสนใจกับปืนประเภทนี้มากเท่าที่ควร ด้วยเหตุผลที่ว่า ยอมใช้ปืนขนาดใหญ่ขึ้นอีกนิดเดียวก็จะได้ปืนที่มีอานุภาพเต็ม ๆ ได้ LIBOUREL ได้ยกตัวอย่าง SMITH & WESSON 3913 และ COLT OFFICER ว่ามีขนาดใหญ่กว่าปืนขนาด .380 ACP ทั่วๆ ไป เพียง เล็กน้อยแต่อานุภาพต่างกันเยอะอย่างไรก็ตาม LIBOUREL ได้ยกย่อง WALTHER PP SERIES และ SIGSAUER P230 ให้เป็นปืนที่ดีที่สุดสำหรับปืนขนาดกระเป๋า

4. กลุ่มปืนประเภท “ลูกครึ่ง” หรือปืนที่แทรกอยู่ตรงกลางระหว่างปืนขนาดกระเป๋า (SPLIT THE DIFFERENCE) ปืนประเภทนี้จะมีคุณสมบัติอยู่ระหว่างปืนขนาดมาตรฐาน และปืนขนาดกระเป๋า ปืนในกลุ่มนี้ได้แก่ปืนลูกโม่โครงกลาง ไปจนถึงโครงใหญ่ ที่มีลำกล้องตั้งแต่ 3 นิ้วลงมา หรือปืนรุ่นคอมแพ็คของปืนขนาดมาตรฐาน ซึ่งปืนประเภทนี้บางรุ่นบางยี่ห้อก็พกสะดวกพอ ๆ กันกับปืนขนาดกระเป๋า

5. กลุ่มปืนขนาดมาตรฐาน (FULL SIZE COMBAT SIDEARMS) ได้แก่ปืนลูกโม่โครงกลาง และโครงใหญ่ที่มีลำกล้องตั้งแต่ 4 นิ้วขึ้นไป ที่ใช้กระสุนขนาด .38 SPECIAL หรือ .35 MAGNUM และปืนออโตที่ใช้กระสุนขนาด 9 มม. .38 SUPER , .40 S&W , 10 มม. และ .45 ACP ปืนขนาดมาตรฐานนี้ถือว่า เป็นปืนที่ดีที่สุดสำหรับการใช้ป้องกัน บ้านเรือนและร้านค้า และเหมาะสำหรับเจ้าหน้าที่ตำรวจ หรือเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่สามารถพกพาอาวุธอย่างเปิดเผยได้รวมถึงเป็นอาวุธต่อสู้ที่ดีที่สุดในงานที่มีความจำเป็นต้องพกซ่อนอาวุธอย่างมิดชิด

    การแบ่งกลุ่มอาวุธปืนเป็น 5 ประเภทนี้ LIBOUREL พิจารณาจากสมรรถภาพในการต่อสู้ของตัวปืน เป็นปัจจัยหลักในการแบ่ง (TACTICAL CLASS) และได้สรุปว่าปืนทุก ๆ กระบอกที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน มีความเท่าเทียมกันในด้านสมรรถภาพในการต่อสู้ ซึ่งเขาได้ยกตัวอย่างว่าคนที่ใช้ปืนลูกโม่ขนาดมาตรฐานอย่าง SMITH & WESSON MODEL 10 จะสามารถต่อสู้กับคนที่ใช้ปืนออโต้ฯอย่าง SMITH & WESSON 5906 โดยไม่เสียเปรียบแต่ทั้งนี้คนที่ใช้ปืนลูกโม่ต้องมีความชำนาญพอสมควรในการใช้อาวุธปืน

   แต่ถ้าเป็นปืนที่อยู่คนละกลุ่ม ความได้เปรียบเสียเปรียบก็จะเกิดขึ้น เช่น คนที่ใช้ปืนลูกโม่ขนาดมาตรฐานย่อมมีความได้เปรียบในการต่อสู้กับคนที่ใช้ปืนลูกโม่โครงเล็กลำกล่องสั้น ยิ่งถ้ากลุ่มของปืนยิ่งแตกต่างกัน ความได้เปรียบ เสียบเปรียบจะยิ่งมากขึ้น เช่น คนที่ใช้ปืนขนาดมาตรฐาน ย่อมมีความได้เปรียบอย่างมหาศาลหากต่อสู้กับคนที่ใช้ปืน DAVIS DERRINGER

   ในเบื้องต้นของการเลือกใช้อาวุธปืน ให้พิจารณาวัตถุประสงค์และสถานการณ์ในการใช้งานดูก่อนว่าจะเลือกปืนประเภทไหนจากนั้นจึงจะไปถึงขั้นตอนของการเลือกว่าจะเอารุ่นไหน ยี่ห้ออะไร ซึ่งในขั้นตอนนี้ LIBOUREL กล่าวว่า ปืนในสายการผลิตปัจจุบันนี้เป็นปืนที่มีคุณภาพดีจนแทบจะกล่าวได้ว่า เลือกเอากระบอกไหนก็ได้ ขอเพียงให้ใช้อย่างถูกวิธี และดูแลรักษาปืนอย่างถูกต้อง แต่เขาก็ได้ให้คำแนะนำในการเลือกปืนดังนี้

   ถ้ายังไม่รู้จะซื้อปืนอะไรดี เลือกปืนลูกโม่เป็นอันดับแรก เพราะปืนลูกโม่มีกลไกการทำงานรวมถึงการใช้งานที่เรียบง่าย ความปลอดภัยสูง แต่นักยิงปืนมือใหม่ที่ยังไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับอาวุธปืนมามากนักมีแนวโน้มที่จะชอบปืนออโต้ฯ เพราะความสวยงามทันสามัย และชื่อเสียงของปืน ซึ่ง LIBOUREL ก็ได้ให้คำแนะนำสำหรับนักยิงปืนมือใหม่ที่ชอบปืนออโต้ฯ และยินดีที่อุทิศเวลา ในการฝึกฝนการใช้ปืนมากพอว่า ควรจะเลือกปืนชนิดดับเบิ้ลล้วน (DOUBLE ACTION ONLY) เพราะจะได้ทั้งรูปร่างความทันสมัย รวมถึงความจุกระสุนของปืนออโต้ฯ พร้อมกันความเรียบง่ายในการใช้งานและความปลอดภัยของปืนลูกโม่ ปืนที่ดีในความเห็นของ LIBOUREL คือปืนที่ใช้งานง่าย ความปลอดภัยสูง สามารถใช้งานได้ในสภาพความกดดันสูง โดยมีโอกาสน้อย ที่จะเกิดความผิดพลาดจากการขาดสติ (IDIOT PROOF)

   ปืนป้องกันตัวที่ดีไม่จำเป็นต้องมีราคาแพง มีแนวคิดของนิตยสารเกี่ยวกับอาวุธปืนฉบับหนึ่งที่คิดว่าปืนป้องกันตัวต้องเป็ฯปืนชั้นดี ราคาแพง แถมยังต้องแต่งสุด ๆ อีกแต่ LIBOUREL คิดว่าปืนราคาถูกคุณภาพดีก็สามารถป้องกันชีวิตและทรัพย์สินได้เท่า ๆ กับปืนราคาแพง เขาไม่คิดค้าน ถ้าผู้อ่านของเขาอยากได้ปืนราคาแพงแต่งด้วย อุปกรณ์พิเศษ เพื่อความภาคภูมิใจ แต่ได้เตือนสติว่าในงานป้องกันตัวแล้วราคาที่แพงขึ้นของปืนในฝัน (DREAM GUN) เหล่านั้นไม่ได้ช่วยยกระดับความสามารถในการป้องกันตัว ของเจ้าของปืนให้สูงขึ้นไปกว่า การใช้ปืนราคาถูกแต่อย่างใดปืนราคาแพงแต่งมาอย่างดีจะมีความแม่นยำมากกว่าปืนราคาถูก ก็ต่อเมื่อคนยิงมีความชำนาญ ในการยิงปืนในระดับสูง ในทางตรงกันข้าม LIBOUREL ยังแนะนำให้ผู้อ่านของเขาพิจารณาปืนมือสองเพื่อความประหยัดเสียด้วยซ้ำ

   เลือกใช้แต่ปืนที่จับได้ถนัด ปืนลูกโม่โครงเล็กของ SMITH & WESSON มีขนาดโครงด้ามที่เล็ก และค่อนข้างจะเหมาะมือของคนส่วนของคนส่วนมาก นอกจากนี้ยังมีด้ามปืนยี่ห้อต่าง ๆ สารพัดแบบให้เลือกใช้ตามความเหมาะสม LIBOUREL แนะนำว่าควรใช้ด้ามชนิด ไม่หุ้มโครงด้ามด้านหลัง เพราะจะทำให้ระยะไกผิดเพี้ยนไปจากของเดิม ยกเว้นแต่ว่าด้ามปืนนั้นจะเล็กมาก ๆ หรือมือคนยิงจะมีขนาดใหญ่มาก ๆ ปืนออโต้ฯ ก็เช่นกัน ควรจะลองจับด้ามดูว่าพอดีมือหรือไม่ ดูระยะไกว่าพอดีนิ้วหรือไม่ ปืนลูกโม่ที่มีด้ามเหมาะสำหรับคนมือเล้กได้แก่ RUGER SP101 ส่วนปืนออโต้ฯ ได้แก่ GLOCK

   ขนาดของกระสุนไม่ใช่สิ่งสำคัญมากนัก ถึงแม้วว่าท่านผู้รู้เกี่ยวกับอาวุธปืนส่วนมากจะให้ความสำคัญกับขนาดของกระสุน แต่ LIBOUREL กลับคิดว่าไม่ใช่สิ่งสำคัญในการพิจารณาเลือกอาวุธปืนมากมายอย่างที่คนอื่น ๆ คิด เขาได้อ้างถึงตาราบของ อีวาน มาร์แชล ซึ่งเก็บสถิติเกี่ยวกับความสามารถในการหยุดยั้งคู่ต่อสู้จากการยิงถูกเพียงนัดเดียว

   โดยกล่าวว่า กระสุนที่มีหน้าตัดเล็กหรือมีพลังงานต่ำชนิดดี ๆ มีอำนาจหยุดยั้งคู่ต่อสู้สูงกว่ากระสุนที่มีหน้าตัดใหญ่กว่า หรือมีพลังงานสูงกว่าบางชนิด ขนาดของกระสุนจึงเป็นปัจจัยรอง เพราะเราสามารถเพิ่มอานุภาพของกระสุนได้จากการเลือกชนิดของหัวกระสุน

   ผู้รู้เกี่ยวกับปืนที่ให้ความสำคัญกับขนาดของกระสุน ไม่เพียงแต่กลัวการใช้กระสุนที่ดีอานุภาพต่ำเกินไป แต่ยังกลัวการใช้กระสุนปืนที่แรงเกินไป จนควบคุมไม่ได้ (OVER GUNNING) LIBOUREL ก็ยังคงคิดว่าไม่น่าจะเป็นปัญหาตราบเท่าที่มือใหม่ ไม่สติแตกถึงขนาดใช้ปืน .44 MAGNUM มาเฝ้าบ้าน กระสุนขนาด .357 มีแรงสะท้อนถอยหลังที่รุนแรงมากถ้ายิงในปืนโครงเบาลำกล้องสั้น 10 มม. ก็ค่อนข้างจะควบคุมยาก .38 SPECIAL +P ก็อาจจะทารุณมือคนยิงถ้ายิงจาก ปืนโครงเบาลำกล้องสั้น เช่นเดียวกันกับ .357 MAGNUM

   แต่กระสุนปืนที่ได้รับความนิยมทั่ว ๆ ไป เช่น .38 SPECIAL , 9 มม. PARABELLUM, .40 S&W และ .45 ACP เป็นกระสุนที่ยิงได้สบายมือถ้ายิงจากปืนที่มีขนาดและน้ำหนักที่เหมาะสม

   ซื้อปืนที่เราชอบ ความเชื่อมั่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการต่อสู้ ควรเลือกซื้อปืนที่เราชอบ แต่มีข้อแม้ว่าปืนนั้นต้องเหมาะสมกับวัตถุประสงค์ในการใช้งาน และจะต้องจับได้ถนัดมือด้วย

   ผู้เขียนเป็นลูกศิษย์ของโรงเรียนเสนารักษาดินแดนแนวความคิดของ LIBOUREL ในเรื่องของ การเลือกซื้อปืนนี้สอดคล้องกับแนวคิดของโรงเรียนเสนารักษาดินแดน ที่ผู้เขียนได้รับการอบรมมา อาจจะเป็นด้วยสาเหตุทำให้ผู้เขียนรู้สึกว่าชอบ และอยากจะนำบทความของ LIBOUREL นี้มาถ่ายทอดเล่าสู่กันฟัง แต่ในขณะเดียวกัน ผู้เขียนรู้สึกว่าหลักการของ LIBOUREL ที่แนะนำมานี้ ถึงแม้ว่าจะไม่มีข้อโต้แย้งในความถูกต้องแต่ก็มีบางจุดที่อาจจะไม่เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม ของบ้านเรานัก โดยเฉพาะทางด้านกฎหมาย ผู้เขียนจึงอยากจะขอแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมดังนี้

   ถึงแม้กฎหมายไทยจะไม่มีข้อกำหนด ในเรื่องจำนวนของอาวุธปืนที่ประชาชนสามารถมีไว้ในครอบครองได้แต่กฎหมายไทย ไม่อนุญาตให้ทำใบพกมากกว่าคนละ 1 ใบและจะพกปืนได้เฉพาะกระบอกที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น

   เมื่อพิจารณาถึงลักษณะการใช้งานของปืนจิ๋ว ประเภทอาวุธชิ้นสุดท้าย ประกอบกับกฎหมายของไทยแล้ว ปืนชนิดนี้อาจไม่เหมาะกับพลเรือนเท่าใดนัก เพราะปืนชนิดนี้เหมาะที่ใช้ยิงระยะประชิดและผู้ยิงจะต้องมีเวลาเตรียมตัวจัดการกับกลไกของปืนพอสมควร จึงใช้ป้องกันการจู่โจมแบบกระทันหันไม่ได้ผลดีนัก จะใช้ป้องกันบ้านเรือนและร้านค้าก็ไม่เหมาะ เหมาะที่จะใช้เป็นปืนสำรองกระบอกสุดท้ายอย่างที่ LIBOUREL ว่าจริง ๆ พลเรือนที่มีความสามารถ ในการจ๊อกกิ้งทำใบอนุญาตพกพาอาวุธได้ ควรจะพิจารณาขอพกปืนตั้งแต่ประเภทพกซ่อนมิดชิดขึ้นไป แต่ถ้าท่านจำเป็นหรือรักปืนชนิดนี้มาก ๆ ก็เป็นสิทธิของท่าน

   ผู้เขียนรู้สึกยกย่อง LIBOUREL ในการจัดประเภทของปืนออกเป็น 5 ประเภทตามระดับของความสามารถในการพกซ่อนและสมรรถนะในการต่อสู้ ผู้เขียนเคยอ่านบทความในนิตยสารฉบับหนึ่งที่กล่าวว่า ถ้าคนสองคนต่อสู้กันโดยคนหนึ่ง ใช้ปืนออโต้ฯ อีกคน ใช้ปืนลูกโม่คนใช้ปืน ออโต้ฯ ต้องชนะแน่นอน เหตุผลก็คือ ปืนออโตบรรจุลูกปืนได้มากกว่าและเมื่อลูกกระสุนหมด ก็บรรจุใหม่ได้เร็วกว่า โดยการสับเปลี่ยนแม็กกาซีน ซึ่งผู้เขียนไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เพราะในการยิงปืนต่อสู้นั้น ผลแพ้ชนะกำหนดจากใครเป็นฝ่ายยิงถูก และใครเป็นฝ่ายถูกยิงไม่ใช่ใครยิงได้มากกว่าเป็นฝ่ายชนะ ตำรวจใช้ปืนลูกโม่สอยคนร้ายที่ใช้ปืนออโต้ฯ ร่วงมานักต่อนักแล้ว

   จากสถิติของตำรวจสหรัฐจำนวนกระสุนที่ยิงในการต่อสู้กับผู้ร้ายแต่ละครั้งมีค่าเฉลี่ยเพียง 3 นัด ยิ่งถ้าคู่ต่อสู้ทั้งสองฝ่ายมีฝีมือในการยิงปืนด้วยกันทั้งคู่ละก็ โอกาสที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองฝ่ายจะได้บรรจุกระสุนเพิ่มนั้นแทบจะไม่มีเลย

   แต่เป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ว่าปืนลำกล้องยาวยิงแม่นกว่าและควบคุมง่ายกว่าปืนลำกล้องสั้น ถ้ามีการต่อสู้กันโดยฝ่ายหนึ่งใช้ปืนขนาดมาตรฐาน อีกฝ่ายใช้ปืนคอมแพ็คความได้เปรียบเสียเปรียบเกิดขึ้นแน่ ๆ แต่ก็เป็นแค่ความได้เปรียบเสียเปรียบ ไม่ใช่เครื่องชี้ผลแพ้ชนะ การจัดกลุ่มปืนแบบนี้มีความหลักแหลมมาก

   ผู้เขียนเห็นด้วยกับ LIBOUREL ที่แนะนำว่าถ้าไม่แน่ใจว่าจะซื้อปืนอะไรดี ให้เลือกปืนลูกโม่และเชื่อว่าผู้รู้เกี่ยวกับอาวุธปืนเกือบทุกคนคงจะเห็นด้วย แต่กับคำแนะนำที่ว่า ถ้าชอบปืนออโต้ฯ ควรใช้แบบดับเบิ้ลล้วน (DOUBLE AUTION ONLY หรือ DAO) โดยเฉพาะมือใหม่นั้น ผู้เขียนยังสงสัยว่าจะเหมาะ กับบ้านเราหรือไม่เพราะปืนประเภท DAO นี้ยิงให้แม่นได้ยาก ไกดับเบิ้ลของปืนออโต้ฯ นั้น ยิงยากกว่าไกดับเบิ้ลของปืนลูกโม่ถึงแม้ว่าความปลอดภัย จะสูงแต่เจ้าของปืนอาจจะเบื่อเสียก่อนในตลาดปืนบ้านเรา ปืนประเภทดับเบิ้ลล้วนนี้จัดว่าเป็นปืนรักเจ้าของ คือ เวลาจะขายต่อหาคนซื้อยากตลาดไม่ค่อยจะยอมรับ ทำให้ปืนไม่ยอมจากเจ้าของไปง่าย ๆ

   ประเด็นถัดมาก็คือเรื่องการเอาขนาดของกระสุนมาเป็นตัวประกอบในการเลือกอาวุธปืน LIBOUREL ได้ให้คำแนะนำที่ถูกต้อง และเหมาะสมกับตลาดปืนอเมริกันซึ่งเปิดเสรีมากกว่าเรา พลเรือนของเขาเลือกซื้อปืน และกระสุนได้ง่ายกว่าเราเยอะในบ้านเรามีข้อจำกัดในเรื่องความแพร่หลายของกระสุนปืนบางขนาด รวมถึงความหลากหลายของชนิดของกระสุน ในแต่ละขนาด กระสุนปืนบางขนาดหาได้ยากในบ้านเรา ถ้าหาได้ก็แพง และจะเลือกใช้หัวกระสุนแบบนั้นแบบนี้ เพื่อเพิ่มอำนาจหยุดยั้งตามคำแนะนำของ LIBOUREL คงจะลำบาก แค่หาได้ก็บุญแล้วถ้าหท่านเลือกซื้อปืนที่ใช้กับกระสุนประเภทนี้ละก็ท่านคงจะปวดหัวไม่น้อย

   ผู้เขียนมีความเห็นว่าสำหรับเมืองไทยเรา ถ้าจะซื้อปืนสักกระบอกควรเลือกที่ใช้กับกระสุนขนาด .22 .38 .357 MAGNUM 9 มม. พาราเบลลั่ม 11 มม. หรือ .45 ACP ซึ่งมีค่อนข้างจะแพร่หลาย และหาซื้อได้ง่ายกว่าขนาดอื่น ๆ

   ประเด็นย่อย ๆ ที่อยากจะเล่าสู่กันฟังอีกประเด็กก็คือ LIBOUREL แนะนำให้คนที่ต้องการเปลี่ยนด้ามปืนให้เลือกใช้ด้ามปืนแบบไม่หุ้มหลัางโครงด้าม เพราะจะทำให้ระยะไกผิดไปจากเดิม แต่จากประสพการณ์ของผู้เขียนด้ามยางชนิดหุ้มหลังทำให้ยิงปืนได้นิ่มนวลขึ้นมาก เพราะยางช่วยลดการกระแทกระหว่างโครงด้ามของปืนกับมือของคนยิง ปัจจัยนี้ก็น่าจะนำมาพิจารณาด้วย

   ประเด็นสุดท้าย ผู้เขียนอยากจะเสริมส่วนที่ท่านควรจะทราบเพื่อประกอบการพิจารณาติดสินใจเลือกซื้อปืนนั่นก็คือ ปืนลำกล้องยาวจะมีแรงสะท้อนถอยหลังน้อยกว่าปืนลำกล้องสั้น ถ้าใช้กระสุนชนิดเดียวกันและปืนลำกล้องยาวจะมีระยะการรีดเกลียว และระยะการส่งหัวกระสุนที่ยาวกว่า ทำให้วิถีกระสุนดีกว่า หัวกระสุนที่ถูกยิงออกไปจะมีพลังงานและความเร็วสูงกว่ากรณีที่ยิงจากปืนลำกล้องสั้น น้ำหนักของตัวปืนก็มีผลต่อแรงสะท้อนถอยหลังเช่นกันโดยน้ำหนักของตัวปืนจะทำหน้าที่ดูดซับแรงสะท้อนถอยหลัง ปืนสองกระบอกที่มีความยาวลำกล้องเท่ากัน ใช้ยิงกระสุนชนิดเดียวกัน กระบอกที่มีน้ำหนักมากจะมีแรงสะท้อนถอยหลังน้อยกว่า สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ท่านควรจะพิจารณาเพื่อให้ได้ปืน ที่มี “ขนาดและน้ำหนัก ที่เหมาะสม” ตามคำแนะนำของ LIBOUREL

   นอกจากนี้กระสุนปืนในยุคปัจจุบันมีหลายขนาดความแรงโดยคร่าว ๆ ก็มีตั้งแต่ลูกซ้อม ความแรงมาตรฐานความ แรงสูงพิเศษ (+P) และความแรงเกิดมาตรฐานที่ไม่มีการควบคุม (+P+) ถ้าท่านมีความตั้งใจว่าจะใช้กระสุนขนาดความแรงใดมากเป็นพิเศษ ท่านควรจะพิจารณาด้วยว่าปืนของท่านสามารถใช้ยิงกระสุนชนิดนั้นได้อย่างปลอดภัยหรือไม่

   ในบ้านเรา ปืนแต่ละกระบอกไม่ใช่ถูก ๆ ยิ่งในยุคค่าเงินบาทตกต่ำอย่างในปัจจุบันนี้ ราคาปืนก็ยิ่งมีแต่จะสูงขึ้น แถมขั้นตอนการซื้อก็ยุ่งยากในบางพื้นที่ หากท่านกำลังคิดจะซื้อปืนสักกระบอก ท่านควรจะพิจารณาให้รอบคอบ ผู้เขียนหังเป็นอย่างยิ่งว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับท่านในการเลือกซื้อปืนที่ถูกใจ ใช้ประโยชน์ได้ตรงตามวัตถุประสงค์ คุ้มค่ากับเงินที่ท่านจ่ายออกไป