|
|
|
Verhaaltjes voor het slapengaan
De Tales From the Crypt anthologie 'nieuwe stijl' is aan zijn tweede bioscoop-uitstap toe. Verleden jaar presenteerde de cryptkeeper ons Demon Knight; dit keer is het de beurt aan Bordello Of Blood. Ondertussen loopt de tv-serie op de Amerikaanse betaalzender HBO overigens lustig verder. De serie stapelt de successen op en is inmiddels aan haar zevende seizoen bezig. Tales From the Cypt haalt zijn mosterd bij de EC-comics van William Gaines, die in de jaren '50 furore maakten: naast Tales From the Crypt zelf, ook nog The Vault of Horror, The Haunt of Fear en Shock Suspensstories. Voor kinderen waren deze strips de verboden vrucht, het soort boekjes dat men in bed las. Ironisch genoeg hadden deze verboden boeken een zedelijke strekking. Ze handelden steeds over mensen die één of andere misdaad hadden begaan maar ten slotte voor hun misdrijf boetten en meestal op zeer ironische wijze om het leven kwamen. William F. Gaines werd zelfs beschuldigd van anti-Amerikaanse activiteiten en diende voor een parlementaire commissie te verschijnen. De uitgevers van de comics kwamen onder zware druk te staan en dienden een code van zelfcensuur in te voeren. Gaines zette daarom een punt achter de succesvolle reeks. Jaren later zou hij zijn comeback maken met het wereldbekende Mad Magazine. Begin jaren zeventig kwamen de comics terug in de aandacht. Dat mondde in 1972 uit in een onvermijdelijke filmversie onder leiding van veteraan en oscarwinnaar Freddie Francis. De film bestond uit vijf segmenten, waarvan vooral de prestaties van Joan Collins en Peter Cushing bleven hangen. Een jaar later volgde een sequel (Vault of Horror, van genrespecialist Roy Ward Baker). Een derde film stond op stapel tegen het einde van de jaren zeventig, toen Walter Hill (die de rechten had gekocht) de handen in elkaar sloeg met David Cronenberg en John Carpenter. Het project werd echter afgeblazen en het zou tot 1988 duren eer de Tales (op televisie weliswaar) nieuw leven werd ingeblazen - afgezien van het John Hughes intermezzo Weird Science uit 1985. In deze film gaan twee tieners met behulp van een computer op zoek naar de vrouw van hun dromen (in dit geval Kelly LeBrock, zowaar geen slechte keuze). Hughes verpestte echter het één en ander en Gaines zag een verdere samenwerking niet meer zitten. Exit bioscoopfilms dus. In 1988 werd dan het startschot gegeven voor de televisie-serie. Gaines en Silver sloten een overeenkomst over de rechten van maarliefst vijfhonderd EC-verhalen. Silver deed een beroep op zijn Lethal Weapon-maatje Richard Donner, op Walter Hill (waarmee hij al eerder had samengewerkt voor 48 Hrs.), op David Giler (die het scenario schreef voor Alien 3) en op Spielberg leerling Robert Zemeckis. Die regisseerde zelf de allereerste aflevering, And All Through the House. Illustere regisseurs zouden in zijn voetsporen treden: naast Adler, Donner en Hill zelf onder meer Ulrich Edel, John Frankenheimer, William Friedkin, Mick Garris, Tom Holland, Mary Lambert, Russell Mulcahy en debutanten als Michael J. Fox, Tom Hanks, Kyle MacLachlan en Arnold Schwarzenegger. De serie werd beroemd door zijn onstuitbare en oneindiglange lijst van cameo's en gastrollen. Onder meer Steve Buscemi, Tim Curry, Timothy Dalton, Brad Dourif, Sherilyn Fenn, Whoopi Goldberg, Teri Hatcher, Ernie Hudson, John Lithgow, Traci Lords, Meat Loaf, Priscilla Presley, Christopher Reeve, Brooks Shields en Billy Zane waren ooit te zien in één of ander Crypt-verhaal. De in staat van ontbinding verkerende (maar daarom niet minder levendige) Cryptkeeper, die elk verhaaltje van een inleiding voorziet, werd opnieuw bekend om zijn eindeloos cynisme en sarcasme, maar toch hadden en hebben de meeste verhalen (opnieuw) een moralistische ondertoon: wie van het rechte pad afwijkt, wordt bij de kraag gevat door monsters, of simpelweg door het lot. Het segment Carrion Death bijvoorbeeld, vertelt het verhaal van een bankovervaller die door de woestijn trekt en de politieman die hem achtervolgt doodschiet. Vlak voor hij doodgeschoten wordt, weet de agent zich echter aan de overvaller te boeien én het sleuteltje in te slikken. De misdadiger valt ten slotte ten prooi aan een uitgehongerde en indrukwekkende gier. Bovendien variëren vele verhalen op oeroude thema's, zoals Abra Kadaver, dat het thema van het levend begraven worden nog maar eens herkauwt. Desondanks leidde het Tales-succes verleden jaar tot een nieuwe (en dit keer volwaardige) langspeelfilm: Demon Knight. Ook dit jaar haalde het Crypt-team (onder leiding van Gilbert Adler, die regisseerde, produceerde en schreef) de cryptbewaarder van onder het stof. Het nieuwste avontuur speelt zich af in een bloederig vampierbordeel. Het is wellicht niet het laatste in de reeks.
|
|
