[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

God

Is George Lucas God? Heel waarschijnlijk niet (anders had hij nooit Howard The Duck geproduceerd), maar als er iemand op deze planeet voor deze titel in aanmerking komt, dan is het heel waarschijnlijk Lucas. Volgens zijn trouwe Star Wars fans dan toch.

George Walton Lucas Jr. zag op 14 mei 1944 het levenslicht in Modesto, California, en zijn jeugdjaren bracht hij eerder nutteloos door. Hij was verzot op snelheid, en enkele dagen voor hij zijn high school diploma zou behalen werd hem dat bijna fataal. Lucas werd van de baan gereden, en omdat zijn veiligheidsgordel het liet afweten werd hij uit zijn auto geslingerd waardoor hij aan een zekere dood ontsnapte, zijn voertuig in een innige omhelzing met een boom achterlatend.

Plots besefte Lucas dat er een reden moest zijn voor zijn bestaan, en met volle passie stortte hij zich in de filmwereld. Hij werd toegelaten aan de prestigieuze University of Southern California (USC), waar hij onder andere de futuristische film THX 1138:4EB (1967) maakte. Hij kwam in contact met Francis Ford Coppola, en deze zorgde ervoor dat Lucas zijn studentenfilm kon herwerken tot THX 1138 (1971), meteen zijn eerste 'echte' film. Warner Brothers haatte de film echter, en dumpte hem zonder de minste zorg in het filmcircuit. De film flopte genadeloos. Maar intussen had Lucas samen met Coppola de onafhankelijke studio American Zoetrope opgericht in San Francisco. Maar ook dat bleek geen groot succes.

Lucas was echter vastbesloten om door te breken, en in 1973 was het zover. Samen met het koppel Gloria Katz en Willard Huyck schreef hij American Graffiti, waarin we, voortgedreven door de soundtrack, een nacht in het leven van een aantal typische (Amerikaanse) jongeren volgen. De film, die zeer goedkoop gemaakt was, sloeg geweldig aan, en meteen was Lucas voor zijn dertigste miljonair. De muziek was zeker één van de redenen waarom de film het zo goed deed, maar Lucas was er ook in geslaagd om universele karakters te maken die iedereen aanspraken. Iets wat hij in zijn volgend project nog zou herhalen. Lucasfilm was een feit.

Nog voor hij American Graffiti maakte liep Lucas al rond met het idee om een Flash Gordon-achtige avonturenfilm te maken. Hij bestudeerde de werken van Joseph Campbell over oude mythen, en kwam met een verhaaltje op de proppen dat de jonge miljonair aan de straatstenen niet verkocht kreeg. Tot Allen Ladd Jr. van Twentieth Century Fox eerder als investering in de kunstenaar George Lucas, dan als teken van vertrouwen in de film, het licht op groen zette. Star Wars was geboren, en de rest is in feite geschiedenis.

Lucas was zo verstandig geweest om in plaats van een vast bedrag als regisseur de rechten op de vervolgen en de merchandising af te dwingen. De onverwachte geldstroom die hieruit resulteerde maakte van Lucas één van de rijkste, en meteen ook machtigste mannen van de Amerikaanse filmindustrie.

Lucas was (en is nog steeds) een controlefreak en een perfectionist, en het regisseren van Star Wars had hem dan ook danig uitgeput. Zijn grootste succes was meteen ook het einde van zijn zuiver artistike carrière, iets wat door Francis Ford Coppola ten zeerste wordt betreurd. Voor de vervolgfilms riep hij de hulp in van andere regisseurs, maar achter de schermen bleef Lucas als uitvoerend producent de touwtjes stevig in handen houden.

Samen met zijn goede vriend Steven Spielberg zette hij nog een andere mythologische figuur op pelicule: Indiana Jones. Maar niet alles waar George Lucas aankomt verandert in goud. Zo ging zijn Radioland Murders (1984) roemloos ten onder, en niemand begrijpt goed wat hem bezielde toen hij beslistte om Howard The Duck (1986) te maken. Ook zijn troetelproject Willow (1988) werd met zeer gemengde gevoelens ontvangen. Maar Lucas is ook Tucker: The Man And His Dream, Apocalypse Now (voor hij het project aan Coppola overliet), Body Heat, Kagemusha, Mishima... En met zijn educatieve reeks The Young Indiana Jones Chronicles experimenteerde hij met nieuwe productietechnieken. Volgens sommigen met het oog op de Prequels.

Maar George Lucas' bijdrage tot de filmwerld is veel groter dan uit zijn filmografie blijkt. Toen hij Star Wars probeerde te maken kwam hij tot de constatatie dat de technologie om zijn verhaal op het groot scherm te brengen nog niet bestond, en daarom stelde hij dan maar zelf een effecten-huis samen. Later werden ze omgedoopt tot Industrial Light And magic, en zouden ze de wereld verrassen met E.T., Jurassic Park en Forrest Gump.

Maar hij was ook ontevreden over hoe zijn films vertoond moesten worden aan het publiek. De zalen en vooral het geluid was beneden alle peil, en daarom richtte hij ook een geluidsgroep op die het THX-systeem ontwikkelde. En er werd ook onderzoek gedaan naar niet-lineair monteren, een techniek die nu pas echt begint aan te slaan. Lucas zag al snel het belang en de kracht in van computeranimatie, en daarom bracht hij een groep zeer getalenteerde academici bijeen om onderzoek te verrichten. Hun eerste werk was te zien in Star Trek II. In 1986 werd de groep verkocht aan Steve Jobs, en als Pixar zouden ze jaren later de wereld verstomd doen staan met Toy Story.

Naast Lucasfilm en Lucas Digital bestaat er nog LucasArts, één van de grootste spelletjesfabrikanten ter wereld, en verder heeft hij in zijn Skywalker Ranch ook een hoog-technologische post-productie geluidsstudio (Skywalker Sound).

Lucas, die de naam heeft zeer teruggetrokken te zijn, heeft een imperium opgebouwd op het succes van zijn films. Een succes dat hij grotendeels te danken heeft aan zijn talent om bij het grote publiek een gevoelige snaar te raken, net als zijn goede vriend Spielberg trouwens. Samen met Spielberg en Martin Scorcese zet hij zich ook in voor de restauratie en het behoud van oude films.

Critici beweren eerder dat Lucas het volk geeft wat het vraagt, en dat hij daarom zo'n successen kent. Maar wat niemand kan ontkennen is dat Lucas, die voor de eerste nieuwe Star Wars film na twintig jaar opnieuw in de regiestoel zal kruipen, één van de weinigen is die zijn fortuin terug in de filmwereld pompt, en zo een technische, en een artistieke bijdrage levert aan het medium waaraan hij zijn roem te danken heeft. En er zijn er die al voor minder tot God zijn uitgeroepen.