|
|
|
Niets duurt eeuwig
Het leven achterhaalt de kunst. Acteur Lloyd Bridges, onlangs nog te zien in de mini-serie Nothing Lasts Forever, stierf afgelopen dinsdag op 85-jarige leeftijd in zijn stad: Los Angeles. De carriere van Lloyd Bridges mag qua kwaliteit misschien niet de meest tot de verbeelding sprekende zijn, dan wel qua kwantiteit. Zijn filmcarriere overspande meer dan zestig jaar en een goeie honderdvijftig films, een fenomenaal aantal. In de meeste speelde hij bijrollen als slechterik. De man met het gebeeldhouwde hoofd werd dan ook bekend als een schaduwacteur, iemand die het niet nodig achtte om altijd op de voorgrond te treden. Lloyd Bridges werd geboren in 1913, liep school aan de universiteit van Los Angeles, waar hij begon met toneelspelen. In 1937 richtte hij zijn eigen theatergezelschap op: The Playroom Club. Het talent van Lloyd bleef niet onopgemerkt, want niet veel later kreeg hij van Columbia Pictures een contract aangeboden. Op die manier maakte hij zijn debuut op het grote scherm in The Lone Wolf Takes a Chance (1941). Drie jaar later zwaaide hij de deuren van Columbia achter zich toe, na meer dan dertig films. De grote doorbraak kwam er in 1949, met zijn rol als Finch in het oorlogsdrama Home of the Brave. In de jaren vijftg leek zijn carriere in een impasse te komen, toen hij toegaf dat hij lid was van een communistische partij en deel uitmaakte van de radicale theatergroep Actors' Lab. Drie jaar lang stond Lloyd op een zwarte lijst, maar het weerhield hem er niet van aan de slag te blijven als acteur. Hij speelde zelfs een van zijn beroemdste rollen als Harvey Pell in Fred Zinnemanns High Noon uit 1952, in het illustere gezelschap van filmlegendes Gary Cooper, Grace Kelly en Lon Chaney Jr. Een volgende mijlpaal in zijn carriere werd de tv-serie Sea Hunt, waar hij in 1958 gestalte gaf aan Mike Nelson. Het was in die show dat Lloyd zijn twee zonen, Beau en Jeff, voor het eerst liet opdraven. Van dan af werd Lloyd Bridges een bekend gezicht in het Amerikaanse gezin, en hij zou gedurende zijn hele verdere carriere met de regelmaat van de klok op televisie te zien zijn: van zijn eigen The Lloyd Bridges Show (1962), The Loner (1965), Joe Forrester (1975), Roots (1977), Johns Steinbecks East Of Eden (1982) tot North and South (1982). In 1990 had hij een gesmaakte en uitgebreide cameo in Seinfeld. Hij was ook kort te zien in onder meer Mission: Impossible (1966) en Battlestar Galactica (1978). Voor de huidige generatie was Lloyd Bridges natuurlijk het beste bekend als de acteur met de borstelige witte haren uit zijn films uit de jaren tachtig en negentig. Hij werd oeverloos populair als McCroskey in Airplane! uit 1980, van Jim Abrahams, David Zucker en Jerry Zucker. Bridges hernam zijn rol in de sequel Airplane II van Ken Finkleman. In 1991 (Hot Shots) en 1993 (Hot Shots Part Deux) maakte hij als generaal Benson nog eens zijn opwachting in een Jim Abrahams-productie. Hij was voor de rest ook nog te zien in Honey, I Blew Up the Kids (1992) en Blown Away (1994). Opmerkelijk was de grote samenhang van de Bridges-familie. De acteurs hielden ervan om in elkaars projecten op te duiken. Beau en Jeff hadden kleine rollen in The Lloyd Bridges Show. Lloyd speelde samen met Jeff in Tucker: The Man and His Dream uit 1988, terwijl hij een bijrol kreeg in Beau's tv-serie Harts of the West uit 1993. In 1995 werden drie generaties in een unieke aflevering van The Outer Limits (Sandkings) verenigd: Lloyd, Beau en kleinzoon Dylan. Met de gezondheid van Llyod Bridges ging het al een tijdje niet zo goed. Hij kreeg hartproblemen in 1992, maar dat verhinderde hem niet te blijven doorwerken. Twee films van hem moeten nog in de bioscopen verschijnen: de Jim Abrahams-Disney samenwerking Jane Austen's Mafia, waar hij aan de bevallige zijde van Christina Applegate acteert, en de kleinere film Meeting Daddy, die hij samen met zijn zoon Beau inblikte. Afgelopen dinsdag viel voor Lloyd Bridges het definitieve doek van het schouwtoneel. Hij stierf aan een natuurlijke dood, in zijn huis in Los Angeles, in de aanwezigheid van zijn vrouw Dorothy, zijn zoon Beau en zijn dochter Cindy.
|
|
