|
|
|
Late roeping
Een goede maand geleden ontving Freeman op het 25e Internationaal Filmfestival van Brussel een Crystal Iris voor zijn korte (18 jaar) maar waardevolle filmcarriere. Je zou het hem nochtans niet aangeven, maar deze drievoudige oscargenomineerde is 61 lentes jong en al tien keer grootvader. Tot drie maal verschijnt hij dit filmjaar op het witte doek: in Kiss The Girls zette hij een aan Seven verwante rol neer, in Amistad vertolkt hij de voormalige slaaf en abolitionist Theodore Joadson terwijl zijn prestatie in de natte rampenfilm Hard Rain er een is van een coole, charismatische slechterik. Behoorlijk druk programma voor de man die met Brubaker (1980) zijn eerste pasjes in filmland deed. Als we ex-mevrouw Pitt, Gwyneth Paltrow moeten geloven, hebben we hier niet alleen te doen met een wijs en innemend man maar ook met de meest sexy man die er op deze aardkloot rondloopt. Geboren in Memphis, Tennessee, baande deze kapperszoon, zich via allerlei omwegen een weg richting Hollywood. Tot 1960 maakte hij deel uit van de US Air Force. Pas daarna maakte het besef dat oorlogje spelen alles behalve romantisch was, zich van hem meester. Hij ontdekte dat het voornamelijk oorlogje 'acteren' was dat sinds zijn 21ste levensjaar de onbereikbare droom leek. In 1964 kreeg hij een rol op de planken in Hello Dolly. Maar het zou nog twintig jaar duren vooraleer zijn jongensdroom in vervulling ziet gaan. Parallel aan zijn eerder slappe theaterervaringen, gaat in 1980 ook zijn filmcarriere van start. Naast Brubaker figureert hij dat jaar ook nog in Eyewitness. In 1984 speelt hij opnieuw in twee prenten: Harry and Son en Teachers. That Was Then... This is Now volgt een jaar later. Maar 1987 zou het jaar van het keerpunt zijn voor deze enthousiasteling. Dan levert de toneelvoorstelling van Driving Miss Daisy hem die dosis succes dat men een verfilming wil maken. En die zal er komen, twee jaar later. Intussen rijft hij z'n eerste oscarnominatie binnen voor zijn rol in het drama Street Smart (1987). De vertolking van chauffeur Hoke Colburn zal hem een tweede nominatie opleveren alsook een Golden Globe Award. Vanaf dat ogenblik kan het niet meer stuk. In het succesjaar 1989 verschijnt hij bovendien nog in drie andere films: in Glory (naast Denzel Washington), in Johnny Handsome en in Lean on Me. Toch zullen het vooral de volgende rollen zijn die blijven hangen. Naast Robin Hood: Prince of Thieves (1991), The Power of One (1991) en Unforgiven (1992) levert zijn verbluffende prestatie in The Shawshank Redemption (1994) hem een derde oscarnominatie op. Het is ten zeerste te betreuren dat Freeman in Amistad niet meer in beeld komt. Uiteindelijk is het onderwerp hier in vlees en bloed met zijn eigen wortels verweven. Freeman gaf al eerder met zijn regisseursdebuut Bopha! (1993) te kennen, begaan te zijn met het zwartenprobleem in Amerika. En dat hij goed is in het uitpluizen van duistere geschienissen bleek al uit zijn rol als detectieve in Seven (1995).
|
|
