|
|
|
Een zwaar verleden
Met Robert Mitchum overleed begin deze maand één van de kleurrijkste figuren in Hollywood. Een portret van een man, die vooral bij het al oudere movie-publiek allicht enige bekendheid zal genieten. 'Acteren is heus niet zo moeilijk. Je leest het script en als het je iets zegt en het bijbehorende loonbriefje is ook OK moet je enkel nog op tijd op de set komen en je lijntjes uit het hoofd leren. Je doet wat de regisseur je vertelt en als je klaar bent, kan je gaan rusten en je voorbereiden op de volgende scene.' Een uitspraak waarmee Mitchum niet echt op goede voet kwam te staan met de grote Hollywood-bonzen, maar die wel kenmerkend was voor zijn hele carrière. Collega Katherine Hepburn, ook al niet de minste, beweerde zelfs dat Mitchum heel goed wist dat hij van acteren geen kaas had gegeten en dat hij enkel door zijn niet onaardige figuur verschillende hoofdrollen wist weg te kapen. Robert Mitchum werd geboren op zes augustus 1917 in de Amerikaanse staat Connecticut. Vooraleer hij in de filmwereld verzeild raakte, was hij eerder een man van twaalf stielen en dertien ongelukken. Op zestienjarige leeftijd verliet hij de schoolbanken om geld te gaan verdienen. Zo was hij een tijdje buitenwipper bij een plaatselijke discotheek en had hij ook een korte carrière als profbokser. Daarop terugblikkend vertelde Mitchum ooit dat 'een verandering van beroep zich opdrong nadat een tegenstander mij tijdens een wedstrijd ooit eens volledig in elkaar had geslagen.' In datzelfde interview bekende hij ook dat hij op zestienjarige leeftijd enkele dagen in de cel had moeten doorbrengen voor landloperij. Zijn loopbaan als acteur begon in een lokaal familietheater onder impuls van zijn zuster. Meteen kreeg hij enkele aanbiedingen om in films mee te spelen en in 1943 maakte hij zijn debuut op het witte doek in Bar 20. Twee jaar later had hij al een oscarnominatie te pakken voor zijn vertolking in The Story Of G.I. Joe. Nadien ging het echter wat bergaf met Mitchum en mede door een aanslepend drankprobleem duurde het tot in 1949 vooraleer hij nog eens een vertolking met niveau neerzette. De film van de wederopstanding was The Red Pony, naar een verhaal van John Steinbeck. Andere grote films waarin Mitchum aan het werk was zijn onder andere de originele Cape Fear (1962), Eldorado (1967), Farewell, My Lovely (1975) en opvolger The Big Sleep drie jaar later. Een leuk detail: bij de remake van Cape Fear in 1991 door Martin Scorsese kreeg Mitchum samen met nog andere collega's uit het origineel een kleine cameo. In de jaren tachtig verlegde Mitchum zijn werk naar televisieseries, maar bleef hij niet om sterke uitspraken verlegen zitten: 'Wanneer de producers een moeilijke rol niet kunnen casten denk ik dat ze automatisch naar mij komen omdat ik toch alles aankan: vrouwenrollen, mannenrollen, alles.' Helaas besliste zijn gezondheid - Mitchum leed al geruime tijd aan longkanker - er op 1 juli anders over. Hij laat een vrouw, twee zonen en een dochter na.
|
|
