|
|
|
Portret van een monstermaker
De naam Stan Winston zegt u waarschijnlijk niets, en als u na het bekijken van Congo vlug de zaal uitloopt zal die naam nog steeds geassocieerd worden met een grote leegte in uw filmkennis. Niet direct iets waar u trots op moet zijn, want als u de moed hebt gehad om Congo volledig uit te zien hebt u bijna twee uur naar zijn creaturen zitten kijken. En dat de man het verdient om in uw kennisbank opgenomen te worden bewijst zijn curriculum dat voor een genre- en effecten freak leest als een utopische droom. Winston is namelijk verantwoordelijk voor een aantal van de mooiste en schrikwekkendste monsters van de laatste tien jaar. Terminator, Aliens en Jurassic Park doen hopelijk wel een lichtje branden. Deze schatjes hebben een vaste plaats tussen onze knuffeldieren verworven, maar voor hetzelfde geld hadden we het met iets minder moeten rooien. Winston had namelijk de ambitie om acteur te worden, maar toen dit niet onmiddellijk op dreef wilde komen kon hij zich in 1969 inschrijven voor een 6000 uur lange cursus theater make-up bij Walt Disney Productions. Hij begon zijn carriere met de tv-film Gargoyles, en in de periode 72-79 zou hij meerdere Emmy's binnenrijven (onder andere voor Roots!). Tot voor The Wiz (1974) had hij zich uitsluitend met 'gewone' make-up bezig gehouden, maar in deze film met Diana Ross kwam hij voor het eerst met mechanische hulpstukken in contact, en met deze nieuw verworven kennis zou hij naam maken. Toen Jim Cameron in 1984 op zoek was naar een make-up artiest die iets met een robot kon aanvangen was hij dan ook de geschiktste man. Een droomteam was geboren. Terminator bleek immers een groot succes, en onder de slogan 'verander nooit een geldopbrengend team' werd de samenwerking met Cameron in 1986 verder gezet. Voor Aliens baseerden ze zich op het schitterend werk van H.R.Giger uit de eerste film. Cameron maakte een sketch van de Alien Queen, en de uitwerking ervan leverde Winston zijn eerste oscar op. Na Predator 1 en 2 (1987 en 1990) maakte hij voor Johnny Depp een stel scharen (Edward Scissorhands - 1990), maar het was opnieuw een samenwerking van Cameron die hem in het spotlicht plaatste, maar dan wel achter de mannen van Industrial Light and Magic die met Terminator 2 (1991) een glimp van de toekomst hadden laten zien. Winston ging met twee oscars naar huis (make-up en special visual effects) om zich aan pinguïns te vergrijpen voor Burton's Batman Returns (1992). En juist op het ogenblik dat alle traditionele animators en monstermakers met angst in de ogen Jurassic Park (1993) zaten af te wachten slaagde hij erin om zich met zijn gigantische animatronics-poppen in al dit CGI geweld staande te houden. Zijn vierde oscar binnen natuurlijk, maar hij had de boodschap begrepen en was zich aan het klaarmaken om naast zijn traditionele werkplaats ook een computerdepartement te openen. Kwestie van zelf geen dinosaurus te worden. Jim Cameron kreeg hier lucht van, en samen met ex-ILM manager Scott Ross richtten ze Digital Domain op (URL: http://www.d2.com), na ILM meteen de grootste FX-firma. Zonder voorbereiding stortten ze zich op True Lies en Interview With The Vampire, en meteen kregen ze al een oscarnominatie. (In feite zit iedereen in Hollywood te wachten op het ogenblik dat deze firma plat op z'n gezicht gaat.) Winston maakte nog de Rippers uit Tank Girl, en nu zorgt hij dus voor een stel apen (de ene al meer gemuteerd dan de andere) in Congo. Blijkbaar heeft hij de smaak te pakken want momenteel zit hij druk in de voorbereidingen voor Planet Of The Apes (Oliver Stone, het zal dus met een complot zijn en de slechteriken zullen er als Vietnamezen uitzien). Verder is er sprake van dat hij de remake van Forbidden Planet zal regisseren, wat dan zijn derde regie-credit zou opleveren (Pumpkinhead-1988; The Adventures of a Gnome Named Gnorm-1991). Een droomcurriculum dus, waarmee hij zich comfortabel tussen de grote FX-legendes heeft genesteld.
|
|
