Eric Anthony Roberts werd op 18 april, 1956 geboren in Biloxi, Mississippi, VS. Hij groeide op in Atlanta, Georgia. Al vanaf vroege leeftijd leken er twee dingen voorbestemd te zijn. Eric leek voorbestemd om acteur te worden, en zijn levensweg leek geen gemakkelijk te worden. Eric's ouders, Walter en Betty Lou Roberts, runden samen de 'Actor's and Writer's Workshop' in Atlanta. Al op de leeftijd van vijf verscheen Eric voor het eerst op toneel in een kerstvoorstelling, genaamd 'Toys for Tots'. Zijn rol was tekstloos, want de jonge Eric stotterde verschrikkelijk. Het toneel werkte zelfs als therapie voor hem, want zijn vader kwam erachter dat, wanneer Eric zijn tekst leerde, hij alles goed uit kon spreken. Eric speelde verschillende rollen in vele toneelstukken en nam het werk zeer serieus.

Eric was nog heel jong toen zijn ouders gingen scheiden, en de scheiding was geen makkelijke. Eric bleef met zijn vader in Atlanta wonen, terwijl zijn moeder verhuisde naar het nabij gelegen Smyrna, Georgia, met Eric's twee jongere zusjes, Lisa en Julie. Daar trouwde ze uiteindelijk met Michael Motes. Vanaf dat moment had Eric nog maar weinig contact met zijn moeder.

Op dertienjarige leeftijd begon de jonge Eric drugs en alcohol te gebruiken om te pijn te verdoven die hij niet kon begrijpen. Hij ging met ruige mensen om en belandde vaak in vechtpartijen. De enige solide punten in zijn leven waren zijn vader en acteren.

Door de aanmoediging en financiële opoffering van zijn vader vertrok Eric toen hij zeventien was naar London om te studeren aan de Royal Academy of Dramatic Art. Daarna ging hij naar New York, naar de American Academy of Dramatic Art. Hij bleef echter maar één jaar op de American Academy, waarna hij vertrok om aan zijn carrière te werken.

Eric speelde verschillende rollen Off-Broadway en wist een rol te bemachtigen in de TV Soap 'Another World' als Ted Bancroft in 1976. Vlak daarna volgde zijn gevierde film debuut in 1978, met 'King of the Gypsies'. Het triomf over het succes was zuur. De rol kwam slechts één maand nadat zijn mentor, vader Walter, was gestorven aan kanker.

Door Eric's talent en zijn knappe uiterlijk, schoot zijn carrière de lucht in, maar zijn persoonlijke leven was nog lang niet zo goed georganiseerd. Hij was verslaafd aan drank, drugs en vrouwen. Hij gebruikte de drugs en alcohol om de pijn te verzachten, en zijn relaties met vrouwen om de steun te vinden die hij zo nodig had.

In juni 1981 kreeg Eric Roberts weer een zware klap te verwerken. Terwijl hij op een bergweg in Connecticut reed, verloor hij de macht over het stuur van zijn CJ5 Jeep en reed tegen een boom. Hij belandde in het ziekenhuis met hersenletsel waardoor hij drie dagen in een coma lag, en verschillende gebroken botten. Hij vocht zich snel weer een weg terug. Hij leerde te leven met zijn geheugenverlies terwijl zijn botten langzaam weer heelden. Maar terug aan werk gaan bleek nog moeilijker. Zijn mooie uiterlijk was aangetast door zijn verwondingen. Hij werd beschouwd als beschadigd. Bob Fosse besloot Eric nog een kans te geven en castte hem als Paul Snider in 'Star 80'.

Nog drie sterke rollen volgden kort daarna, met o.a.; 'The Pope of Greenwich Village' en 'Runaway Train'. Roberts kreeg voor zijn rol in 'Runaway Train' nominaties voor zowel een Academy Award als een Golden Globe. Daarna ging het wederom bergafwaarts met Eric's leven. Hij had een reputatie gekregen dat hij moeilijk was in de omgang, en kreeg moeilijk werk. Na een serie slechte investeringen, vond Eric zichzelf in een situatie dat hij snel wat geld moest verdienen. Hij begon bijna elke rol aan te nemen die hij aangeboden kreeg. Het kwam zijn professionele reputatie niet ten goede, maar het hielp zijn bankrekening wel. Roberts bleef op dezelfde voet doorgaan tot begin jaren '90, toen er twee dingen gebeurde.

Als eerste werd zijn dochter, Emma, geboren. Daarna ontmoette Eric Eliza Garrett; de vrouw die zijn hart zou stelen en zijn echtgenote zou worden. Door zijn liefde voor Emma en Eliza's steun onderging een drastische verandering. Hij begon aan een programma om weer nuchter te worden, en langzaam liet hij alle pijn en woede los die al zo lang zijn leven beheersten. Hij zette zijn leven weer op het juiste spoor.

Nu, op tweeënveertig jarige leeftijd, lijkt Eric eindelijk vrede met zichzelf gevonden te hebben. Hij brengt graag tijd door met zijn dochter, romantische momenten met zijn lieftallige vrouw, en zijn carrière die wederom hoop lijkt te bieden.