Beste allemaal,
hier het laatste berichtje van mij vanuit Australië. Inmiddels heb ik Nieuw-Zeeland al weer achter me gelaten en bevind ik me weer terug in Australië, in Melbourne om precies te zijn. Even terug naar waar ik gebleven was....na Queenstown heb ik zoals ik jullie al vertelde in mijn vorige mail een auto gehuurd samen met twee Engelsen, John en Nicky. We zijn toen naar Milford Sound gereden (gebied aan de westkust van het zuiden van het zuidereiland) om daar te gaan kayakken. Maar de reis ernaartoe was op zich al prachtig! Eerst kwamen we door idyllisch 'farmland' met golvende groene heuvels. Vervolgens kwamen we door regenwoud en daarna werd het gebied een stuk bergachtiger en kwamen we onder andere langs een paar prachtige meren (lake Manapouri en lake Te Anau). Uiteindelijk aangekomen in Milford Sound hebben we overnacht in het enige hostel daar (er wonen 170 mensen in Milford Sound; de meeste toeristen gaan er alleen heen voor een dagtrip). In het hostel hadden we afgesproken met Robin en Julie, twee bekenden die met der Magic Bus naar Milford waren gekomen. Het weer in Milford was dramatisch...dat schijnt bijna altijd zo te zijn want het is een van de natste plekken ter wereld (8m neerslag per jaar). Die avond hebben we dus in het hostel maar ons meegebracht prutje gekookt en met z'n vijven de avond drinkend doorgebracht...er is niks anders te doen daar 's avonds! De volgende ochtend was de regen opgehouden en toen de wolken weggetrokken waren zagen we pas echt goed hoe mooi de omgeving was. Maar al gauw begon het weer te regenen, niet te hard gelukkig want we gingen kayakken! De regen gaf wel een spectaculair gezicht trouwens want al het water stroomt in enorme watervallen naar beneden vanaf de talloze enorm steile bergen die er vanuit de fjorden omhoog rijzen. Het kayakken was dan ook een fantastische belevenis, heel apart om dit gebied vanaf het water te kunnen aanschouwen! Omdat alles zo enorm groot is, zijn de afstanden erg bedrieglijk voor het oog. In de verte zagen we bijvoorbeeld een aardig watervalletje die niet meer dan een paar honderd meter ver weg scheen te zijn...maar wat bleek? Het betrof een reusachtige waterstroom van 150 meter lang en hij was 9 km ver weg.... Onze kayak-gids vertelde vervolgens dat je de plek waar het water de zee raakt niet kunt zien vanwege de kromming van de aarde....een bizarre gewaarwording was dat. Na een paar uurtjes peddelen was het tijd om weer terug te gaan naar Queenstown. Natuurlijk flink de bloemetjes buiten gezet die avond en de dag daarna heb ik met John en Nicky nog een ritje gemaakt door de omgeving van Queenstown (we hadden voor 3 dagen de auto gehuurd). De volgende dag ging ieder weer zijn eigen weg, want iedereen heeft toch weer andere plannen en deadlines. Robin en Nicky hebben toen NZ verlaten om hun reis in andere landen voort te zetten en Julie en John ben ik later in Christchurch nog tegengekomen. Zoals ik al eerder genoemd heb, afscheid nemen hoort nu eenmaal bij het reizen. Toch wel raar eigenlijk, ik heb ruim een week met ze opgetrokken en nu zie ik ze waarschijnlijk nooit meer. Na Queenstown ben ik naar Dunedin gegaan. Hier kon je een zogeheten wildlife-toer doen op het Otago-schiereiland. Met een klein groepje en een gids gingen we op het schiereiland op zoek naar zeehonden, zeeleeuwen, albatrossen en geelogige pinguins, en we hebben ze alle 4 gezien. Toch een aardige belevenis aangezien er nog maar 5000 van die geelogige pinguins rondlopen! Verder was er in Dunedin niet veel bijzonders te doen, dus ik heb er nog een dagje rondgebracht met wat historische gebouwen kijken etc. Vervolgens heb ik een nachtje doorgebracht aan het meer Tekapo, dit ligt wat uit de kust naar het noorden. Een heel mooi meer dat garant staat voor prachtige foto's, maar dan heb je het meteen gehad (weer zo'n dorpje met 200 inwoners of zoiets). Mijn hostel had zelfs geen TV of radio! Alleen een 'reading room'. Het meer heb je ook wel weer gezien na een wandeling van een uur, dus dat was een vrij saaie bedoeling. De laatste stop van mijn Magic-Bus avontuur was Christchurch. Hier had ik nog 3 dagen voordat ik terug zou vliegen naar Melbourne. En Christchurch heeft mij aangenaam verrast. Waar Auckland en Dunedin vooral sfeerloze steden zijn (Wellington schijnt beter te zijn, maar daar heb ik maar 1 avond doorgebracht), vond ik Christchurch erg aangenaam. Het is een stad met zo'n 300.000 inwoners. Mijn hostel bevond zich op een perfecte locatie, tussen de ingang tot de botanische tuin en de artgallery in en met een arthouse-bioscoop aan de overkant van de straat...niet moeilijk om me hier een paar dagen te vermaken! Toen ben ik John en Julie nog tegengekomen (zij waren langer in Dunedin gebleven) en heb ik zelfs nog een potje getennist met John! Op een echte grasbaan nog wel! Naast de botanische tuin lagen er namelijk zo'n 25 grasbanen waar je kon tennissen voor heel goedkoop. (10 dollar (=5 euro) per persoon inclusief huur van ballen en rackets! daar kunnen de nederlandse tennisclubs nog van leren!!!) Echt gras tennist trouwens precies hetzelfde als kunstgras maar toch leuk om dat een keer meegemaakt te hebben! (Dit was trouwens niet de eerste keer dat ik getennist heb op mijn reis, in het noorden van NZ heb ik namelijk een keertje een balletje geslaan met een van mijn kamergenoten op een baan die achter het hostel lag en waar je dus ook spullen kon huren.) Toch wel aardig om een paar keer getennist te hebben, zodat ik hopelijk niet helemaal uit vorm ben als ik straks de strijd met mijn tennismaten (die zo ongeveer de helft uitmaken van deze lijst) weer aanga! Goed na Christchurch heb ik definitief afscheid genomen van mijn reisgenoten John en Julie en ben ik naar Melbourne gevlogen. Het eerste wat me opviel is dat het er toch een stuk warmer is dan in nieuw-zeeland! Geleidelijk aan was ik weer gewend geworden aan het frisse weer, want hoe zuidelijker je komt hoe kouder het natuurlijk is. Ik had al een paar weken geen korte broek meer aangehad laat staan lekker in de zon gezeten. Het was soms wel mooi weer in NZ, maar met name het zuidereiland is gewoon erg koud en het waait er vak hard en regent ook regelmatig. In Melbourne was het de afgelopen dagen ook niet echt denderend want het heeft behoorlijk veel geregend, maar tussen de buien door schijnt de zon en dan is het heerlijk. Vandaag was het zelfs totaal onbewolkt en heb ik lekker nog een dagje op het strand gelegen. Waarschijnlijk de laatste keer voor het komende half jaar!! Verder breng ik nu mijn tijd door met musea, parkjes (ook weer een mooie botanische tuin hier!), bioscoop, lezen ed. Voor speciale dingen heb ik namelijk geen geld meer! En eerlijk gezegd heb ik er ook geen zin meer in. 3 maanden rondtrekken en constant actieve dingen doen (en vaak vroeg opstaan!) heeft toch wel een beetje zijn tol geeist kan ik je vertellen! Niet zozeer fysiek, alhoewel ik genoeg lichaamsbeweging heb gekregen, maar meer mentaal. Op dit moment ben ik simpelweg verzadigd met mooie landschappen bekijken of spannende dingen doen en ondernemen...het is mooi geweest. Voor nu dan, want reizen is wel iets dat ik wil blijven doen, voor zover dat kan natuurlijk aangezien ik de komende vier jaar als een slaaf geketend zal zijn aan mijn zuurkast (ehh nou zo erg zal het niet zijn maar jullie begrijpen het idee). Kortom, ik heb het voor nu wel gezien hier, 3 maanden is voor mij lang genoeg en ik heb het idee dat ik in Nieuw-Zeeland zo goed als alles heb gezien dat ik wilde zien. Australië is een ander verhaal, dit land is zo groot en er is zoveel te doen en te zien, dat ik slechts een fractie van alles heb gezien...of althans dat idee heb ik. Ik moet dus eigenlijk nog wel eens teruggaan! Met name de staten New South Wales en Victoria zou ik nog eens wat beter willen bekijken want mijn reis heeft zich toch met name geconcentreerd in South Australia, Northern Territory en de oostkust (Queensland). En ook het eiland Tasmanië heb ik niet aan kunnen doen helaas! Hier in Melbourne zit ik erg dicht bij een van de mooiste dingen in het land, de Great Ocean Road. Deze autoweg langs de kust van Victoria schijnt fantastisch te zijn en ik heb ook niks dan goeds gehoord over het binnenland van deze staat. Maar zoals gezegd heb ik op dit moment noch geld noch energie over om dit gebied te gaan verkennen, dus laat ik dit maar voor de volgende keer! En dat brengt mij aan het einde van dit verslag, heel erg bedankt voor het lezen en al jullie reacties. Ik kijk er erg naar uit om jullie straks allemaal weer te zien want ik heb jullie erg gemist ondanks alle mooie dingen die ik heb gezien en spannende dingen die ik hier aan de andere kant van de wereld heb meegemaakt!!
Groetjes en tot snel!!
Dennis