Auckland 14 November
Dag allemaal,
met mij is alles nog steeds prima in orde. bedankt voor jullie mails! Leuk om op de hoogte te blijven. inmiddels zit ik al weer een week in Nieuw-Zeeland. Maar ik zal met mijn verhaal maar beginnen waar ik gebleven was.
Na alle hectiek van de Oostkust was ik een beetje mensen-moe geworden. Je hebt namelijk zo goed als geen moment alleen tijdens zo'n reis. De hele dag ben je in de weer met andere mensen en 's avonds ook. En je slaapt natuurlijk in dorms. Het kost me behoorlijk veel energie om constant sociaal bezig te zijn, dus ik was even toe aan wat rust. Sydney is daarvoor natuurlijk niet echt de ideale plek, dus daar aangekomen heb ik meteen het treintje naar het dorp Katoomba genomen, dat ligt in de Blue Mountains. Dit is een bergachtig gebied waar de bergen bezaaid zijn met Eucalyptusbomen die een olie uitscheiden die er van een afstand blauw uitziet. Vandaar dus de naam. 
Mijn hostel midden in de Blue Mountains was een uitstekende uitvalsbasis om eens lekker in mijn eentje de bergen in de trekken. Overal wordt je afgeraden om dit in je eentje te doen, maar aangezien je toch best wat mensen tegenkomt op de 'tracks' (niet teveel gelukkig) leek het me geen probleem. In totaal ben ik er 3 dagen gebleven en heb urenlange wandelingen gemaakt in Wentworth Falls, een klein dorpje ten westen van Katoomba en in Katoomba zelf. Heerlijk was de stilte die er heerst. Het klimaat is er trouwens wel even anders dan ik gewend was, tot dan toe had ik nog nauwelijks een dag gehad met regen of temperaturen onder de 25 graden, maar in sydney is het zo'n 20 graden en wisselvallig, en in Katoomba is het maar zo'n 18 graden (ligt op 1000 m hoogte). Maar gelukkig heeft het niet te veel geregend tijdens mijn wandelingen! Na de Blue Mountains heb ik 1 dag in Sydney doorgebracht, heb alleen het opera house en de harbour bridge bekeken en toen had ik al weer genoeg van de stad! Blijkbaar was ik nog niet helemaal tot rust gekomen. Dus ben ik naar Jervis Bay gegaan. Dit is een baai 3 uur ten zuiden van Sydney met prachtige witte stranden, groene heuvels en bossen waar het krioelt met vogels, wallabies (=soort kangaroe) en allerlei soorten dieren. Maar vreemd genoeg heeft het toerisme nooit zijn stempel kunnen drukken op dit gebied. De belangrijkste manier van transport voor backpackers, de McCafferty's Bus, komt hier dan ook niet langs! Al lezende in de Lonely Planet vroeg ik me af, hoe zou het daar nou zijn? Dus heb ik besloten om er maar heen te gaan voor een paar dagen. Dat was nog niet al te gemakkelijk aangezien er nauwelijks openbaar vervoer is in dit gebied. Alle toeristen gaan namelijk naar het noorden! In de zomer schijnen er wel mensen te komen maar dat zijn vooral rijkelui die er een tweede huis hebben. Met een vage lokale bus ben ik naar het plaatsje Nowra gereisd, waar ik met een nog vagere en lokarere bus dan eindelijk bij het enige hostel in het dorp Vincentia gedropt werd (er was geen bushalte, je moest de chauffeur vertellen waar je wilde zijn). Hier is het, zei de chauffeur maar ik zag nergens een hostel. Maar toen ging er een deur open en stond er een jonkvrouw in de deuropening te zwaaien. "Joehoeee, hier is heeeet!! Sorry maar ons uithangbord is omgewaaid". En wat bleek? Ik had een bed geboekt gewoon bij mensen thuis. Zij en haar man woonden op de verdieping en de begane grond was ingericht als een hostel met zowaar 6 bedden. Heel netjes, vriendelijke mensen en een omgeving waar je U tegen zegt (zie foto's). De eerste nacht was het hostel volgeboekt, 6 mensen dus. Dat was al heel lang niet meer voorgekomen volgens de eigenaresse. Een kijkje in het gastenboek leerde me dat er gemiddeld 1 persoon per week iets in schrijft, laten we zeggen dat er dus 2 a 3 mensen per week komen! Over "off the beaten track" gesproken! Ik wist meteen dat ik voor rust op de goede plek was in Jervis Bay. De 5 andere personen bleken ook nog eens prima gesprekspartners. De eerste dag heb ik voornamelijk genoten van de rust en het strand, dat voor mij alleen was (de andere 5 kwamen pas 's avonds, ik was er 's middags al). De tweede dag waren er nog maar 3 mensen. Met de andere twee - 2 vrouwelijke Engelse dierenartsen - heb ik de volgende dag een walvis-kijk toer gedaan door de baai (3x zo goedkoop als de toer in hervey bay en we zagen 3x zoveel walvissen) en 's avonds films gehuurd bij de lokale filmboer. De derde dag waren ook de dierenartsen vertrokken en had ik het rijk alleen! Een half huis en strand voor mij alleen! Prachtig toch! Die dag heb ik een mountainbike gehuurd (dwz geleend van een kennis van de eigenaresse) en ben het nabij gelegen Booderee National Park in getrokken. Die dag was het nogal regenachtig weer, wat betekende dat de 3 locals die er normaal per dag komen, ook thuisbleven. Dus had ik ook het national park voor mezelf. Nou niet helemaal, rond lunchtijd ben ik een echtpaar tegengekomen en dat was het dan! Het national park bestond uit enorme lappen grond en niet alles was mooi, maar sommige stukjes aan de kust waren een waar paradijs, zie de foto's! Het was ook een prima omgeving om naar vogels te kijken en dat heb ik dan ook volop gedaan! Ik heb onder andere een 'king parrot' gezien, oftwel een wilde papegaai. Wat een belevenis! Goed ik kan nog uren doorgaan over Jervis Bay, maar laat ik nu maar ophouden anders wordt deze mail wel heel lang. Na 3 dagen was ik lekker uitgerust en ben ik dan toch maar teruggegaan naar Sydney, waar ik naar de Botanical Gardens ben gegaan (waar vleermuizen rondvlogen!) en nog een klein beetje heb geshopt (voor de eerste keer in australie!). Toen was het tijd om naar Nieuw-Zeeland te vertrekken. Vanuit sydney ben ik naar Auckland gevlogen. Ik had verwacht een groene stad met veel water aan te treffen, maar dat bleek allerminst het geval. Auckland is gewoon een hele grote stad en verder niks bijzonders. Ik heb er 1 dag doorgebracht en dat was wel genoeg. Ik ben naar een museum over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland gegaan (dat was wel erg mooi) en heb de Sky Tower bezocht, dit is een weer- tv- en radiostation + restaurant + cafe en van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de stad. Het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond, toch wel indrukwekkend! Supermodern word je met een lift in 40 seconden 340 meter de lucht in gepompt. Dat was gaaf want de deuren van de lift waren van glas zodat je naar buiten kon kijken.
De volgende dag ben ik met de Magic Bus naar de Bay of Islands vertrokken. De Magic Bus is een soort kruising tussen openbaar vervoer en een tourbus. Bijna alleen backpackers zitten er in, en je kunt een pas kopen waarmee je het hele land door kunt reizen. je kunt uitstappen waar je wilt en voor hoe lang je wilt en ze droppen je iedere keer netjes voor de deur van je hostel af, handig dus!! En gelukkig bevalt het type mensen dat ik tegenkom in de bus me prima. Geen 18-jarigen die de eerste keer op reis zijn en ook nauwelijks dronken Ieren, bijna alleen actieve backpackers die wat van het land willen zien. In de Bay of Islands heb ik een zeiltoer gedaan met een kleine zeilboot. Het was meteen ook een dolfijn-kijk toer, en als de condities gunstig waren, mochten we ook met de dolfijnen zwemmen. We hadden al gauw een groep van 20-25 dolfijnen gevonden die vrolijk aan het springen waren. 
Leuke filmpjes heeft dat weer opgeleverd! Maar helaas, de groep dolfijnen die we tegenkwamen hadden jongen - om de band tussen moeder en jong niet te verstoren mag je dan niet met ze zwemmen. Jammer dus! Maar ik moet zeggen, om zo'n klein dolfijntje zijn sprongetjes te zien maken is toch ook wel heel erg mooi. We hebben nog een wandeling gemaakt op een van de eilanden, van waar je een prachtig uitzicht over heel de baai had. In het hostel waar ik verbleef ben ik die avond met een groepje mensen naar de lokale bar gegaan en heb een hele leuke avond gehad. Een prima begin in NZ zou ik zeggen! Na 2 nachten Bay of Islands ben ik naar Whangarei gegaan, dat ligt een uur ten zuiden van de baai. Mijn doel hier was te duiken bij de Poor Knights Islands. Dit zijn een paar kleine, onbewoonde eilanden 24 km uit de oostkust van het noorden van het noordereiland. Schijnbaar is het 1 van de 10 beste plaatsen ter wereld om te duiken, vanwege de uitstekende zichtbaarheid en de enorme hoeveelheid verschillende soorten vissen. Er zijn zowel subtropische vissen, die met een warme zeestroom uit het noorden meekomen, als vissen uit de koudere zuidelijke wateren. Dit opgeteld bij talloze onderwatergrotten en je hebt een top-duikplaats. Whangarei ligt niet echt op de normale backpacker-route, dus ook dit was weer heerlijk "off the beaten track". Ik had een duiktocht van 1 dag geboekt bij Knight Diver, een kleine organisatie die met een snelle boot naar de eilanden vaart en je dan 2x onder begeleiding laat duiken. Er waren maar 4 duikers, 1 "duikmeester" en de kapitein. Ik heb een fantastische dag gehad daar. Ik kon het prima vinden met de andere 3 deelnemers (een Amerikaan, Noor en Hong-Kongees) en het duiken was super! We hebben gedoken bij twee verschillende plaatsen. Bij beide waren er enorme roggen die je nieuwsgierig aankijken en dan snel wegzwemmen. Verder waren er scholen van misschien wel duizend vissen die als 1 geheel met de stroming meebewegen...een stapje terug, twee vooruit, een stapje terug etc. Heel bijzonder om dat mee te maken. Het water was er wel erg koud (18 graden, oei!) maar we hadden uitstekende wetsuits waardoor je er eigenlijk helemaal geen last van had. Maar toen ik na afloop een warme douche kon nemen op de boot was ik daar toch wel erg blij mee!
Na het duiken ben ik teruggegaan naar Auckland. Morgenochten vertek ik al weer, en dan gaat de reis naar Rotorua, een vulkanisch gebied met thermische baden etc. etc. Tot mails!
Groetjes
Dennis.
PS. Ik vond het trouwens wel heel apart om hier aan de andere kant van de wereld te vernemen dat Theo Van Gogh vermoord was - ik heb het gezien bij het wereldnieuws op de lokale zender in Jervis Bay. het was groot nieuws, ze hadden zelfs een 10-minuten special over het land van tulpen en wiet, dat normaal toch zo tolerant is! Heel interessant was het om Nederland te zien door de ogen van een Australische lokale zender.