Queenstown 27 November

Beste allemaal,
inmiddels heb ik in Nieuw-Zeeland al bijna het hele land doorkruist. Ik zit nu namelijk in Queenstown (om precies te zijn in het ietwat sinistere Internetcafe Internet Depot, waar in de achtergrond "Smack my bitch up" draait en talloze van oude auto's afgerukte nummerborden aan de muur hangen - dat je het even weet), een dorp in het zuiden van het Zuidereiland. Hoe is het weer hier? Op het moment uitstekend, helder blauw maar wel een erg frisse wind, zo'n 15 graden in de schaduw en 25 in de zon schat ik. OK terug naar het begin. Na mijn verblijf in Auckland en het noordelijkste gedeelte van het land ben ik doorgereisd naar Rotorua, een erg toeristisch gedeelte van NZ dat bekend is vanwege de vulkanische en thermische activiteit daar. Het is een bijzonder gebied want het wemelt er van bronnen, geisers en al dat soort ongein, begeleid door een stevige H2S-geur (=rotte eieren). Je ruikt het werkelijk overal in de stad, ik zou er niet kunnen leven! De thermische activiteit is hier zo enorm dat er op nauwelijks 10m afstand van de straat in parkjes bronnen te vinden zijn waar het water kookt! Ik ben toen nog naar het zogeheten Wai-O-Tapu Thermal Wonderland geweest, een prachtig gebied waar kleine meertjes te vinden waren in allerlei exotische kleuren vanwege de mineralen die er vanuit het diepste van de aarde omhoog komen. Je had in Rotorua ook volop Maori-cultuur, maar nu ben ik al niet echt een fan van de Maori (de Maori legendes enzo interesseren me gewoon niet zo...natuurlijk heb ik het geschiedenisgedeelte van de lonely planet zorgvuldig bestudeerd maar daar houdt het voor mij wel op eigenlijk). Overal in het land wordt de Maori-cultuur ontzettend gecommercialiseerd, waardoor het volgens mij nauwelijks nog authentiek te noemen is, en de concerten die plaatselijke Maori's geven (voor een publiek van 250 foto's makende toeristen) doe ik dan ook lekker radicaal af als een stel op geld beluste locals ronddansend in apenpakjes. Ja want zo is het, na afloop van de show doen ze gewoon weer hun spijkerbroek aan en kijken ze naar Friends op TV. De Maori's zijn namelijk ontzettend goed geintegreerd hier, veel beter dan de aboriginals in Australie. Jullie begrijpen vast wel dat ik deze aangelegenheid maar even heb overgeslaan. Veel van mijn Magic Bus-medereizigers zijn er wel heen gegaan en vonden het evengoed een leuke belevenis, maar ik geef mijn geld liever aan andere dingen uit....zoals uit vliegtuigen springen! Maar daarover heb ik jullie in mijn enthousiasme al eerder verteld. Dat was dus in Taupo, dat ligt ongeveer halverwege het Noordereiland. De volgende dag heb ik de Tongariro Crossing gedaan, een wereldberoemde wandeling die door het dal tussen twee vulkanen (de Tongariro en de Ngauruhoe om precies te zijn) loopt. Een prachtig gebied is het daar. Besneeuwde bergtoppen, groene meertjes, rode heuvels, ontzettend gevarieerd. Je hebt geen idee wat er te zien is achter iedere volgende hoek, dat was iedere keer weer een verassing. Wel erg zwaar - 7 uur lopen en zo'n beetje heel het pad ging berop of bergaf, maar zeker de moeite waard. Daarna ben ik vrij snel doorgereisd naar het plaatsje Nelson op het zuidereiland. In de hoofdstad Wellington ben ik maar 1 avond gebleven (even snel het nationale museum in) en de volgende ochtend met de ferry naar het zuidereiland. Dat was trouwens al een belevenis op zich omdat het noordelijke gedeelte van het zuidereiland fjorden heeft die omgeven zijn door prachtige groene heuvels - erg mooi. Nelson was een prima uitvalsbasis voor het Abel Tasman National Park. Dit is een kustgebied met prachtige groene bossen die vooral uit varens bestaan (de nationale plant geloof ik) en natuurlijk prachtige stranden. Ik had geluk met het weer, want het schijnt dagenlang erg slecht geweest te zijn, maar toen ik er aankwam was er geen wolkje aan de lucht. Dat was ook zo in Taupo trouwens, de hele week was het weer zo slecht dat de Tongariro Crossing gesloten was, maar uitgerekend op de dag dat ik kwam is er geen druppel gevallen. Prima toch! Na Nelson ben ik doorgereisd naar Franz Josef om de gletsjer daar te beklimmen. Onderweg kwamen we langs een kustgebied waar een zeehondenkolonie te vinden was. Heel gaaf om deze dieren in het wild te kunnen zien! En om er een hoop foto's van te maken natuurlijk (zie website!). De Franz Josef is een heel bijzondere gletsjer omdat hij zo goed bereikbaar is. Voor de meeste gletsjers op aarde zul je toch enkele duizenden meters moeten klimmen, maar deze reikte vroeger zelfs tot zeeniveau! Nu niet meer natuurlijk, maar je kunt er nog steeds makkelijk komen. Ik heb een begeleide beklimming gedaan met een groep van ongeveer 10 mensen. Dat was hartstikke leuk, je loopt toch niet iedere dag op uit ijs gehakte trapjes of door grotten van blauw gekleurd ijs! Vanaf de gletsjer had je natuurlijk ook een prachtig uitzicht over de omgeving. Gelukkig kregen we voldoende materiaal om warm te blijven, zoals een overbroek en regenjas, want het heeft geloof ik de hele dag geregend...maar dat is niet zo bijzonder aangezien er 6m neerslag per jaar valt....daarom is er dus ook een gletsjer hier! Hoog in de bergen valt er zoveel sneeuw dat het smelten aan de basis langer duurt dan het aanvullen met nieuwe sneew...en voila, een gletsjer ontstaat (een gletsjer is namelijk eigenlijk gewoon een stroom opeengepakte sneeuw die vanaf de bergen naar beneden beweegt). En de reden dat er nou juist op deze plek zoveel neerslag is, is dat de wolken die door de voornamelijk westenwind worden meegebracht, worden tegengehouden door de Southern Alps, dat is de bergketen die van noord naar zuid door het midden van het zuidereiland loopt - jullie merken het, ik heb goed opgelet tijdens de verhalen van onze gletsjergids! Die tocht heb ik samen gedaan met een groepje van 3 andere reizigers (zie foto's) die ik in de Magic Bus heb leren kennen. We zijn vervolgens met z'n vieren doorgereisd naar Queenstown en onderweg hebben we een jetboat-tripje gedaan op de Wilkin-rivier. Je sjeest met 100 km/h door het water waarbij de jetboat allerlei scherpe bochten maakt - adrenaline volop en goed voor een uur hysterisch gelach en geschreeuw! Dit is echt zo'n typische Nieuw-Zeelandse avontuur-activiteit..voor degenen die het nog niet wisten: Queenstown wordt ook wel de "adventure capital of the world" genoemd, omdat je hier zoveel verschillende gekkigheden kunt uithalen zoals skydiven, bungy jumpen, jetboaten, raften, etc. etc. En nee, ik ga geen bungy jump doen....misschien een andere keer. Morgen ga ik met datzelfde groepje een auto huren en dan naar Milford Sound rijden. Dat is een prachtig natuurgebied met fjorden net als in Noorwegen maar dan veel mooier! Daar zijn we dan van plan om de volgende ochtend te gaan kayakken - schijnt een van de beste plaatsen ter wereld te zijn om dat te doen, dus ik ben benieuwd! Het lijkt me supergaaf om op eigen houtje dit gebied te gaan verkennen...je kunt er namelijk ook met de Magic Bus heen (dan moet je bijbetalen) maar op deze manier zie je natuurlijk veel meer en kunnen we ontsnappen aan de alomtegenwoordige klauwen van de draak die massa heet!!! En dat ook nog met een groep mensen waarmee ik het goed kan vinden. Tzt laat ik jullie natuurlijk weer weten hoe gaaf het geweest is!
Groeten vanuit de andere kant van de wereld!
Dennis.