Lieve mensen,
ik leef nog!! Ik weet, het is al weer even geleden dat
ik een teken van leven heb gegeven maar ja dus, ik ben
er nog steeds. Ik ben al behoorlijk ingeburgerd als
backpacker, ben zelfs al gewend aan het links rijden
op de weg op een gehuurde mountainbike! Vooral aan de
oostkust, die ik dus net achter de rug heb, is het
echt een soort circuit. Je komt dezelfde mensen keer
op keer weer tegen. Soms vind ik dat leuk maar meestal
niet eigenlijk want het valt me op dat er zo enorm
veel doodsaaie mensen rondlopen hier!! Het ligt er
natuurlijk ook wel aan waar je bent. Ik heb aan de
oostkust alleen de grote trekpleisters gedaan en dan
kom je natuurlijk heel veel mensen tegen die hier
alleen komen voor strand, zee en alcohol, vooral heel
veel liters alcohol. Sommige mensen willen letterlijk
iedere dag dronken worden, het is niet normaal. Ik
geef mijn geld liever uit aan andere dingen, zoals
cocaine... Just kidding mates!! Heh!
Het alleen reizen is me heel goed bevallen, Maar
constant die oppervlakkige contacten en dezelfde
gesprekken beginnen me nu zo onderhand wel een beetje
de keel uit te hangen. Het kost ook heel veel energie
om steeds aardig te doen en interesse op te brengen in
mijn mede-backpackers. Sommige mensen beginnen
ellenlange verhalen op te hangen over tickets,
reserveringen en meer van dat soort praktisch gedoe.
Het is inderdaad een hoop geregel en gezeul, dat
rondreizen, maar ik hoef dat allemaal niet te horen.
Ik heb gemerkt dat de beste remedie om zulke figuren
kwijt te raken nog steeds is om gewoon je hoofd 180
graden om te draaien.
Maar gelukkig zijn er ook gave mensen aan de
oostkust!! Wel een heel stuk minder dan in het vorige
gedeelte van mijn reis (vooral Darwin was vol met
interessante mensen - waarschijnlijk omdat het een
plaats is waar voornamelijk de iets meer avontuurlijke
mensen heen gaan, voor de meesten is het gewoon te ver
weg) zoals natuurlijk Joakim en Emilie, met hen heb ik
de afgelopen 2 weken samen gereisd. Goddank dat ik ze
ontmoet heb want zonder hun had ik de oppervlakkige,
commerciele zooi aan de oostkust echt niet getrokken!
Ik heb ze in Cairns ontmoet en op het moment zit ik in
Byron Bay, onze laatste stop voor Sydney, en we reizen
nog steeds samen. Morgen gaan we wel ieder onze eigen
weg trouwens, want zij gaan iemand opzoeken in Sydney
en dan gaan ze door naar Nieuw-Zeeland en dan
Thailand.
Na onze autotrip rond Cairns hebben we een package
deal geboekt, dat is een combinatie van een paar tours
en overnachtingen aan de oostkust, waarbij je dan heel
veel korting krijgt. Maar de plaatsen waar je komt
zijn dan ook niet de allerbeste! Ik heb inmiddels mijn
portie crappy hostels wel gehad en ook bedbugs zijn me
niet bespaard gebleven. In Airlie Beach hebben we de
Whitsunday Islands bezocht met een 3-daagse zeiltocht.
Het is een hele mooie eilandengroep met prachtige
witte stranden en groen/blauwe zee. We hebben o.a. een
paar uur doorgebracht op Whitehaven Beach, wat volgens
sommigen het mooiste strand van Australie is. Het zand
is er inderdaad parelwit. Er was ook de mogelijkheid
om te duiken vanaf de boot. Aangezien ik nu een
duikbrevet heb, heb ik dus meteen maar van die
mogelijkheid gebruik gemaakt. Het leuke was dat Joakim
en Emilie ook een brevet hebben, dus hebben we
gezellig met z'n 3-en de zeebodem aldaar verkend. Het
koraal was er iets mooier dan in Cairns, maar er waren
nauwelijks vissen! Vervolgens hebben we een dag
doorgebracht in Town of 1770, dat is het plaatsje waar
in 1770 kapitein Cook als eerste Europeaan aan de
oostkust van Australie landde. In het dorpje wonen 89
mensen en er is bijzonder weinig te doen, maar het
hostel waar we verbleven was geweldig! Heel ruim was
het, overal stonden bankjes en hangmatten waar je
lekker kon chillen, 's avonds werden er films
gedraaid. Het was super-netjes en de muren waren
prefect geschilderd in smaakvolle kleuren. Het hostel
word gerund door een stel surf-dudes die de boel
keurig aan kant houden, 's avonds kaarsjes op tafel
komen zetten en gratis tours door de omgeving
verzorgen. Echt een geweldig hostel, het beste dat ik
tot nu toe gezien heb. Dus, als je nog eens in de
buurt bent van Town of 1770 dan zou ik zeker naar
"Cool Bananas" gaan.
De volgende stop was Hervey Bay,
vanaf hier hebben we een 3-daagse kampeertour gedaan
op Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld.
Dat was supergaaf! Je gaat met een groep van 10 mensen
zelfstandig rondrijden op het eiland, zonder gids dus!
Je krijgt wel een hoop kampeerspullen etc. mee maar je
moet zelf de inkopen doen. Dat was dus een hoop
geregel. gelukkig stond er al gauw een leidersfiguur
op, zoals dat meestal het geval is in een groep
willekeurige mensen. In ons geval was dat een
afgetrainde blondine die paaldanseres bleek te zijn.
Ze was een uitstekend leidersfiguur, natuurlijk
luisterden alle mannen (mijzelf incluis) als makke
lammetjes naar haar hehehehe. Voor mijzelf was er
trouwens nog een klein heldenrolletje weggelegd...de
eerste avond, toen we veel te laat een campingplaats
gevonden hadden, bleek de enige lamp die we
meegekregen hadden, kapot te zijn! En aangezien we
onze tenten nog op moesten zetten en moesten koken,
wat natuurlijk vrijwel onmogelijk is in het donker,
begon er al een soort van wanhoopstemming te ontstaan.
Aangezien ik de enige was die nog een klein beetje
technisch aangelegd was, heb ik me er maar over
ontfermd. Toen ik na een half uur licht kon maken door
de draadjes opnieuw aan te sluiten op de accu van de
auto klonk er luid gejuich...toen kon ik een zeker
gevoel van trots natuurlijk niet onderdrukken hehe.
Vanaf dat moment kreeg ik van iedereen respect
natuurlijk! Dat het slechts een kwestie was van een
paar draadjes aansluiten hoeven zij natuurlijk niet te
weten hahahaha. Verder was het een leuke belevenis om
met een volbepakte (10 man plus bagage op het dak)
4WD-kar op het strand te rijden...behoorlijk
gevaarlijk wel maar onze paaldanseres bleek een
uitstekend coureur dus alles is goed gegaan. Na Fraser
Island heb ik nog een whale-watching trip gedaan in
Hervey Bay...nog een paar Humpack Whales gezien,
supergaaf! Ik heb zelfs een filmpje kunnen maken van
eentje die een sprong maakte.
Nog even en dat vertrekt de bus naar Sydney. Daar zal
ik denk ik meteen doorgaan naar de Blue Mountains. Tot
mails allemaal!!
Groetjes,
Dennis.