Απλούς
ΕρπηςΑΠΛΟΥΣ ΕΡΠΗΣ : Μερικές επισημάνσεις
© Κωνσταντίνος Δ. Βέρρος, 1998
Απλούς
Ερπης
Επιπλοκές ερπητικής λοίμωξης
Οφθαλμικές βλάβες
Ο ιός μπορεί να προσβάλλει τον οφθαλμό και να οδηγήσει σε μια επιπλοκή που λέγεται ερπητική κερατίτις. Υπάρχει το αίσθημα ότι κάτι υπάρχει μέσα στο μάτι. Υπάρχει επίσης πόνος και ευαισθησία στο φως. Χωρίς τη κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να προκληθεί ουλή στον κερατοειδή. Ευτυχώς, υπάρχουν φάρμακα διαθέσιμα που είναι αρκετά αποτελεσματικά.
Οποιοσδήποτε ασθενής με ύποπτη οφθαλμική λοίμωξη από τον ιό του έρπητα, θα πρέπει αμέσως να επισκέπτεται οφθαλμίατρο.
Λοιμώξεις σε μωρά
Μια έγκυος που έχει έρπητα γεννητικών οργάνων κατά τη στιγμή του τοκετού, μπορεί να μεταδώσει τον ιό στο νεογέννητο με άμεση επαφή του γεννητικού σωλήνα, Εάν ο τοκετός συμβεί κατά τη διάρκεια του πρώτου επεισοδίου λοίμωξης της μητέρας (πρωτολοίμωξης) τότε το νεογέννητο κινδυνεύει από σοβαρές βλάβες. Οι γυναίκες που ξέρουν ότι έχουν επεισόδια έρπητα των γεννητικών οργάνων ή που νομίζουν ότι μπορεί να έχουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, θα πρέπει να το λένε στο γιατρό τους, ούτως ώστε να ληφθούν προληπτικά μέτρα.
Οι έγκυες θα πρέπει να αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή, ιδιαίτερα προς το τέλος της κύησης και εφ' όσον ο σύντροφός τους έχει ενεργή ερπητική λοίμωξη. Γι αυτούς που δεν θέλουν να απέχουν, συνιστάται η χρήση προφυλακτικών. Προς το παρόν, δεν υπάρχει ένδειξη ότι η λοίμωξη του βρέφους με τον ιό τύπου 1 ενέχει διαφορετικούς κινδύνους από τη λοίμωξη με τον ιό τύπου 2.
Για τη γυναίκα που έχει μη-ενεργό έρπητα (γεννητικό ή μη), δεν χρειάζονται ειδικές προφυλάξεις. Από τη στιγμή που η λοίμωξη της μάνας δεν είναι ενεργός, το βρέφος δεν κινδυνεύει.
Το νεογέννητο μπορεί επίσης να μολυνθεί και από βλάβες που δεν βρίσκονται στη γεννητική περιοχή, όπως σε βλάβες στα χείλη ή στα χέρια. Τα μέλη της οικογένειας και οι φίλοι με ενεργό ερπητική λοίμωξη, δεν θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με το νεογέννητο.
Ερπητική λοίμωξη σε χρόνιες σοβαρές παθήσεις
Η ερπητική λοίμωξη μπορεί να απειλήσει τη ζωή του ασθενή με καρκίνο, του μεταμοσχευμένου ή κάποιου ασθενή με σοβαρό χρόνιο νόσημα, λόγω του ότι τα άτομα αυτά έχουν μειωμένη ανοσολογική απάντηση σε λοιμώξεις.