Większość płazów ogoniastych jest niewielka, od 27 mm (salamandra z rodzaju Thorius) do 1.5 m (Andrias davidianus).  Przedstawiciele tej grupy płazów posiadają ogon i z reguły dwie pary kończyn o równej długości (z wyjątkiem rodziny Sirenidae). Wiele płazów ogoniastych posiada dwa stadia rozwoju, obejmujące wodne formy ze skrzelami zewnętrznymi i (po metamorfozie) lądowe formy dorosłe, oddychające płucami i/lub skórą.
 U pewnych gatunków nie występuje metamorfoza i płazy pozostają przez całe życie w formie larwalnej. U innych gatunków, natomiast, brak jest stadium larwalnego a młode, wylęgają się na lądzie.
 Nie wszystkie lądowe, dorosłe płazy ogoniaste posiadają płuca a wodne- skrzela. Lądowe Plethodontidae nie mają płuc i oddychają skórą, podczas gdy wodne Amphiumidae nie mają skrzeli i używają płuc.
 Płazy ogoniaste są drapieżnikami, zarówno w stadium larwalnym, jak i dorosłym.

 Ich występowanie ogranicza się do półkuli północnej. Żyją na terenie Ameryki Północnej i Eurazji. Jedynie parę przedstawicieli z rodziny Plethodontidae przekracza równik w kierunku południowym.