AHMET KUTSİ TECER
(1901-1967)
NERDESİN?
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: ÑNerdesin
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran bu sesin.Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: ÑNerdesin?Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben,
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana "Gel" desin.
BESBELLİ
Besbelli ölümüm sabahleyindir.
İlk ışık korkuyla girerken camdan,
Uzan, başucumda perdeyi indir.
Mum olduğu gibi kalsın akşamdan.Sonra koş terlikle haber vermeye,
"Kiracım bu sabah can verdi" diye,
Üç beş kişi duysun ve belediye,
Beni kaldırmaya gelsin, odamdan.Evden çıkar çıkmaz omuzda tabut,
Sen de eller gibi adımı unut.
Kapımı birkaç gün için açık tut,
Eşyam bakakalsın diye arkamdan.