HULKİ AKTUNÇ
(1949)

KOMŞULARA

Ah sen manzaraya iskete düşürürsün
geceleri kalbini üşütürsün sevgilim
vezindi uyaktı hepsi alt üst olur
aşağıdakiler vurur tavana değnekle
gürültü mü durur daha da artar

Ah sen iğne iplikle roman yazarsın
geceleri kalbini üşütürsün sevgilim
karekterdi tipti karışır birbirine
aşağıdakiler değnekle tavana vurur
serim mi düğüm mü artık çetrefil

Ah sen beni niye seversin bilemem
geceleri kalbini üşütürsün sevgilim
oralarımdı buralarımdı birbirine karışır
buraların mı oraların mı birbirinde kalır
 

ÂCİL İLE BEGONYA

Sevdalının elleri pembe begonya
Pencere kıyısında uyuyor saksıda
Çok eski bir masaldan türer akşamlar
Göğsünün teriyle ıslanmış boynumda

O terle öbürsü var ya soğuyan iş sonunda
O begonya var yansıyan acı turunçlarda
İşten dönüşlerim görüyorsun hin ve âcildir
Tünediğim balkon âcil kumru uğultusunda

Bekâr kaldırımlarıyla yürünmüş sokak
Uçan gülleriyle perde uzak çok uzak
Ama begonya hep pencere kıyılarında
Türemekten beklemekten sevdadan ıslak
 

ANA SAYFAYA - BACK