Najveći broj savremenih tenkova je razvijan za eventualne buduće sukobe na teritoriji Evrope ili Srednjeg Istoka. Kao rezultat toga, oni su postali teški, veliki, složeni i skupi sistemi oružja, koje sebi mogu da priušte samo visoko razvijene i bogate zemlje. Za većinu država trećeg sveta ovakva vozila nisu pogodna zbog visoke cene nabavke i održavanja, prevelike složenosti ili jednostavno zato što lokalni mostovi nisu u stanju da izdrže grdosije teške 50-60 tona. Iz ovvih razloga je na zapadu razvijeno nekoliko tipova lakih tenkova namenjenih isključivo za izvoz. Tipičan predstavnik je Commando Stingray.
Razvoj ovog lakog tenka je započeo januara 1983. godine u Američkoj firmi Cadillac Gage. Od novog vozila zahtevano je da ima malu masu, visoku pokretljivost, male dimenzije (mogućnost transporta u avionu C-130 Hercules) i standardno NATO naoružanje za borbu protiv lako oklopljenih ciljeva. Prvi prototip je proizveden avgusta 1984, a dva meseca kasnije su izvršena prva ispitivanja. Prototip je 1986. godine poslat u Tajvan, a oktobra 1987. armija Tajvana naručuje 108 ovih tenkova. Svih 108 primeraka je isporučeno između 1988. i 1990. godine.
Kako je tokom razvoja Stingray-a prioritet dat pokretljivosti i vatrenoj moći, oklopna zaštita je morala biti umanjena. Oklop vozila sa svih strana štiti od projektila kalibra 7,62 mm, a sa prednje strane je pojačan tako da izdržava pogotke projektiila kalibra 14,5 mm.
Osnovno naoružanje čini modifikovani britanski top 105 mm L7A3 sa gasnom kočnicom i termalnom oblogom cevi. Borbeni komplet municije kalibra 105 mm iznosi 44 metka, od čega se 8 nalazi u kupoli, a ostatak u oklopnom telu, ispod kupole. Ovo je jedna od mana Stingray-a, jer pogodak iz mitraljeza 12,7 mm u bok vozila može izazvati eksploziju municije i uništenje tenka. Pored topa, Stingray je naoružan i sa dva mitraljeza - spregnutim M240 kalibra 7,62 mm i protivavionskim M2HB kalibra 12,7 mm, montiranim na otvoru komandira, kao i sa 2 četvorostruka bacača dimnih kutija M257 kalibra 66 mm. Sistem za upravljanje vatrom DFCS firme Marconi je kompjuterizovan, ali u standardnoj varijanti ne podrazumeva stabilizator topa.
Za pogon se koristi dizel motor Detroit Diesel 8V-92TA, maksimalne snage 535 ks pri 2300 obrtaja u minuti. Sistem nezavisnog oslanjanja sa torzionim štapovima razvijen je na osnovu komponenti koričćenih na samohodnoj haubici M-109. Vek gusenica iznosi oko 4000 pređenih kilometara.
| TAKTIČKO-TEHNIČKE KARAKTERISTIKE | |
| Borbena masa: | |
| Masa praznog vozila: | |
| Posada: | |
| Kalibar topa: | |
| Spregnuti mitrtaljez: | |
| Protivavionski mitraljez: | |
| Borbeni komplet topa: | |
| Borbeni komplet mitraljeza 7,62 mm: | |
| Borbeni komplet mitraljeza 12,7 mm: | |
| Polje dejstva topa po elevaciji: | |
| Brzina navođenja topa po pravcu: | |
| Brzina navođenja topa po elevaciji: | |
| Oklopna zaštita sa prednje strane: | |
| Oklopna zaštita sa ostalih strna: | |
| Dužina sa topom napred: | |
| Dužina oklopnog tela: | |
| Širina: | |
| Visina: | |
| Klirens: | |
| Specifičan pritisak na tlo: | |
| Snaga motora: | |
| Maksimalna brzina kretanja na ravnom putu: | |
| Maksimalna brzina kretanja na usponu 10%: | |
| Maksimalna brzina kretanja na usponu 60%: | |
| Maksimalna brzina krteanja po ledini: | |
| Kapacitet rezervoara za gorivo: | |
| Radijus kretanja: | |
| Savlađuje vertikalnu prpreku visine: | |
| Savlađuje rov širine: | |
| Savlađuje vodene prepreke gazom do dubine: | |
| Maksimalani uspon: | |
| Bočni nagib | |
| U naoružanju | |
Get your own Free Homepage