Na alle voorbereidingen was het, om een uur of 2, zover dat ik afscheid nam van Wilma en in de auto stapte richting Schiphol. Ik had nog wel wat tussenstops gepland:
-eerst bij mijn vader langs en daar even gezellig mee uit eten bij de Chinees aan de Pa Verkuyllaan in Badhoevedorp, nou die rijsttafel smaakte heerlijk!
-daarna even langs bij An en Bert om vervolgens naar Judith en Peter te gaan waar ik zou slapen (eerlijk gezegd had ik niet zo lekker geslapen, het zou kunnen dat ik wat zenuwachtig was maar ik heb hun mooie, maar af en toe wat brommende koelkast maar de schuld gegeven!). ’s Morgens om 4 uur op te staan om naar het vliegveld gebracht te worden door Peter.
Het inchecken ging uitstekend en ik had geen overgewicht van de bagage (19,8 kg.) en mijn handbagage werd niet gewogen!
Na zo’n 30 jaar weer een keer vliegen was toch wel een belevenis! Ik had een prima plekje net achter de business class, aan het raam en met veel beenruimte. Doordat het erg mooi en helder weer was kon ik alles prachtig bekijken. Daarna werd het wat bewolkt en doordat we boven de wolken gingen vliegen zag ik de zonsopgang op de wattendeken van wolken. Bij Frankfurt doken we weer door de wolken heen en het bleek dat het daar licht sneeuwde, het was dar dus een witte wereld!
Voor de overstap naar het vliegtuig naar Madras (Chennai) moest ik ongeveer 2 uur wachten, de tijd heb ik gevuld met wat in de taxfree shops te kijken, een paar flessen wijn te kopen en een kopje thee te drinken. Daarna begon de grote reis!
Ik zou eigenlijk een plaats aan het raam hebben, maar daar zat al een Frans echtpaar en ik heb er niet moeilijk over gedaan. Achteraf was ik daar wel blij om want in de Boeiing 747-400 heb je toch wat meer ruimte als je aan het gangpad zit. De reis viel mij niet tegen, maar ik kon toch niet goed in het vliegtuig slapen. De verzorging aan boord is trouwens prima met je natje en droogje op tijd. De Fransman naast me had wat last van luchtziekte en zijn vrouw sprak nauwelijks Engels (het mijne is trouwens ook niet zo best) dus de tijd gedood met wat puzzelen, TV film kijken en een beetje dutten!
Het vliegtuig kwam mooi op tijd aan in Chennai (natuurlijk eerst een formuliertje invullen van de immigratiedienst) en dan de koffer halen, dit duurde wel een lang en ik was al bang dat de mijne er niet bij zou zijn! Maar tenslotte zag ik de blauwe koffer toch op de band!
Daarna door de douane en toen ik om 1 uur buiten kwam was het heerlijk warm en stonden daar Maaike en Christoph al te wachten. Zij waren door de chauffeur van Somi (een heel erg aardige Indiër) met een Ambassador (een in licentie gebouwde Morris Oxfort met wat Mercedes invloeden, van zo’n 30 jaar oud. (80% van de auto’s die je daar ziet zijn Ambassador’s) van huis gehaald en de auto stond nog op ons te wachten!
Voor het
eerst in het verkeer in India is geen sinecure, je staat doodsangsten uit
over hoe er gereden wordt! Er zijn geen regels buiten dat het verkeer
links rijdt, maar als er aan de rechterkant een gaatje is ga je dar toch
gewoon rijden! Spiegels worden niet gebruikt, wat achter je zit is niet
belangrijk. Achterverlichting zie je zelden even als remlichten! Fietsen
en ossenkarren hebben nooit verlichting, vrachtwagens en riksja’s soms!
Dan lopen er nog mensen op straat, heilige koeien en er zitten grote gaten
en hobbels, hoger dan de hoogste verkeersdrempels in onze wegen. Maar
alles gaat blijkbaar steeds goed! Bij dit alles komt ook nog dat ze heel
erg dicht op elkaar rijden en constant op zoek zijn naar een gaatje
waardoor ze toch nog sneller vooruit komen. Er wordt onwijs veel getoeterd
iedere keer dat er een koers wijziging in gezet wordt, of als gedacht
wordt dat een ander dat zou kunnen gaan doen! Het is wel zo dat het
rijgedrag, ondanks al het dringen en toeteren, niet agressief is.
Door de
chauffeur werden we afgezet bij de Aeisec-flat. Het is een mooie flat met
een keuken, grote huiskamer met schuifdeuren naar het balkon en 3
slaapkamers die alle 3 een eigen badkamer met een (westerse) WC hebben.
De flat wordt schoongehouden door een schoonmaakster, maar die maakt er af
en toe een potje van en het is voor onze begrippen dan ook NIET schoon!
De huisgenoten van Maaike zijn volgens mijn eerste indruk aardig; Christoph lijkt op Hans Reygersberg zowel qua uiterlijk als in zijn doen en laten! We hebben gezamenlijk rum-cola gedronken en de gesprekken gingen (ook met Maaike) in het Engels….voor zover mijn talenkennis dit toeliet.
Om ongeveer half 3 heeft Maaike me naar het Hotel gebracht, zodat ik in ieder geval de eerste nachten op een lekker bed kon slapen. In de gang van het hotel lagen 2 mensen op de vloer van de gang te slapen. Voor ons is dat toch wel erg vreemd, maar hier is dat heel gewoon, zij hebben een soort slaapdienst. Ze vroegen aan ons of ik water wilde (Mineraal) hebben om te drinken, in eerste instantie sloegen we dit af, maar toen realiseerde ik me dat ik natuurlijk mijn tanden nog moest poetsen en m’n malaria pillen nog innemen. Dus toch maar besteld, maar 10 minuten later kwam iemand mij vertellen dat er geen water meer was te krijgen (later bleek dat Maaike er al wel voor betaald had maar dat hij het geld niet had teruggegeven). Ik ben wel veel wakker geweest, waarschijnlijk door de ventilator.
Maaike zou me om 8 uur komen halen omdat we samen met Somi zouden ontbijten. Doordat de wekker van Maaike er om 5 uur mee was gestopt was ze te laat! Gelukkig belde Somi dat hij iets verlaat was waardoor er geen probleem ontstond..
Ik had
wat cadeautjes voor hem mee genomen (heupflesjes Beerenburg, jonge jenever
en dubbele graan jenever en daarbij een fûgeltje en een Amsterdammertje)
Dit werd erg gewaardeerd, vooral omdat ik bij het fûgeltje en het
Amsterdammertje een verhaaltje had. Somi heeft ons op een heerlijk (westers???)
ontbijtbuffet in Breeze hotel getrakteerd.
Thuis
daarna wat met de laptop gerommeld en hebben we
het verjaardagscadeautje van Hans (Compact Flash Card reader)
uitgeprobeerd, maar mijn batterij van de laptop was leeg en er was een
powercut, dus konden we niet verder.
Daarna hebben we mijn eerste riksja rit gemaakt. Een hele belevenis, er gebeurt zoveel om je heen! Vooral als het allemaal nieuw is weet je niet waar je moet kijken!
We zijn naar Spencers Plaza gegaan om sandalen en een portemonnee te kopen Maaike en Christoph moesten van zelfsprekend ook nog even racen in de gamehall. Nog even naar Pondybazar waar we sierband en een shawl gekocht hebben voor Wilma.
Natuurlijk moesten we ook nog even internetten bij Hub, het snelste internetcafé dat Maaike kende.
Daar kreeg ik voor de eerste keer met de echte bureaucratie te maken: voor de ingang stond een bureau met daarachter 2 mannen. Van een krijg je een bonnetje waarop je je naam moet invullen, hij zet de tijd er dan op en dan kun je daarmee naar binnen naar de balie waar verschillende mensen achter staan. Je geeft op hoelang je van plan bet te gaan internetten en je krijgt een klein bonnetje met daarop een wachtwoord, natuurlijk wordt alles genoteerd in een groot notitieboek en in de computer! Na het internetten lever je je bonnetje weer in bij de balie en betaald. Je krijgt je bonnetje weer terug met een paraaf er op dat je daarna weer inlevert bij de andere man aan het bureau, die het dan ook weer noteert in een groot notitieboek.
Er was net ingevoerd dat het allemaal dus inde computer ingevoerd werd, maar de oude systemen bleven ook gewoon bestaan!
Wie nu
ooit weer in die notitieboeken kijkt, en waarom, is mij en volkomen
raadsel!
Ik kreeg
deze middag ook voor het eerst te maken met de echte bedelarij: een meisje
van 7 of 8 jaar dat zelfs je schoenen kust om geld te krijgen! Ik vind dat
toch wel erg moeilijk! Ook het je constant aanspreken om je de winkel in
te lokken en alle andere manieren om je aandacht te trekken zijn voor ons
erg ongewoon en inspannend.
Toen we net weer terug in de flat waren ging de telefoon (die deed het zo waar!) en ik hoorde Maaike een hoop excuses maken: we waren vergeten om naar de massage te gaan…. Snel een riksja aangehouden en verteld waar we naartoe wilden, die zei dat hij het wel wist maar daar klopte helemaal niets van en hij moest het verschillende keren vragen!
Maar goed we kwamen er toch, weliswaar een uur te laat, maar dat was niet erg!
Het is een heel andere massage dan die wij hier kennen.
Ik moest me uitkleden en kreeg een klein (schaam)lapje voorgebonden door 2 mannen in het driekwart donker met Indiase muziek op de achtergrond. Maaike had gezegd dat ik op alle vragen gewoon ja moest antwoorden en dat ik dan een volledige massage (incl. hoofdmassage) zou krijgen.
Eerst
werd er hete olie op mijn hoofd gegoten en daarna werd mijn hoofd totaal,
heel stevig, maar wel lekker, gemasseerd, en als ik zeg totaal bedoel ik
dat ook want er werd echt niets vergeten, zelfs de neus en oren niet!
Daarna de rug, waarbij iedere keer een deeltje van de rug onderhanden werd
genomen, en dan weer even het geheel! Het is gen “kneedmassage”zoals
bij ons maar een stevig wrijven in een hoog tempo door twee mannen
tegelijk. Vooral als ze gingen samenwerken voor een groter deel van je
lichaam wordt je helemaal ontspannen door elkaar geschud…. heerlijk!.
Het hele lichaam werd afgewerkt en je moest in bepaalde houdingen liggen
om ze hun werk goed te kunnen laten doen. Ik kan m’n armen niet goed
boven mijn hoofd krijgen want dat doet zeer in mijn schouders, dat vonden
ze eigenlijk niks, want dat is hun programma natuurlijk iets in de war,
maar ze hielden er toch goed rekening mee!
Doordat ze steeds weer van die warme olie gebruiken drijf je op het
laatst natuurlijk in en op de olie. Aan het einde van de massage word je
naar een andere ruimt gebracht waar je helemaal gewassen wordt en kreeg ik
als cooling down een kopje thee dat ook het inwendige van je lichaam zou
reinigen. Ik moet zeggen dat het een hele lekkere ervaring was en dat ik
me na de massage weer zo fit als een hoentje voelde en het rare gevoel in
m’n buik van alle vreemde luchtjes (stank) was ook verdwenen.
Daarna met Maaike, Christoph naar KFC (King Fried Chicken) gegaan om wat te eten, dit fastfood restaurant stond hoog op de lijst van favoriete eettentjes van Christoph en ik vond het ook erg lekker.
Weer thuis zijn we bezig gegaan met het installeren van de PCMCIA kaart, die maaike voor haar verjaardag van Hans had gehad. Dit is een apparaat waardoor je de foto’s van de digitale camera snel op de computer kunt inladen, we konden hem eerst niet aan de praat krijgen maar toen we de kaart wat steviger in de laptop duwden bleek hij perfect te werken en konden we de foto’s in een wip overzetten van de geheugenkaartjes naar de laptop we hebben verder nog wat rum cola gedronken en daarna ben ik, toch wel moe, naar mijn hotel gegaan. We maakten de afspraak dat ik de volgende morgen om 9 uur weer bij Maaike zou zijn om daar te douchen want de douche in het hotel spoot alleen maar tegen het plafond op!
Keurig op tijd was ik in de Aeisec-flat om te ontbijten en te douchen. Vandaag zouden we met Maaike, Christoph en Anja naar Mahabalipuram (Mahabs) gaan om mij alvast wat van India te laten proeven alvorens wij vanavond met onze trip zouden beginnen.
We stapten met z’n viertjes in en riksja naar het busstation en daar kwam al snel een klein jongetje om te helpen de bus te zoeken, zij weten het op hun duimpje, maar wij geloven dat ze geen vaste standplaats hebben en de nummers zijn ook niet te herkennen omdat ze er in het Hindi of Tamil opstaan. Maar goed, voor een paar Roepees brengen ze je er haarfijn naartoe.
Zo'n busreis is een belevenis, de bus gaat rechtstreeks maar doet ongeveer 2 uur over 60 km, Dat is ook wel logies want je moet eerst al een kleine 20 km rijden voor je de stad uit bent. In Mahabs zijn eerst naar het strand gegaan, omdat Maaike een afspraak gemaakt had met een stel vissers om met hen mee de zee op te gaan, we zouden dan ook onderwatertempels kunnen bekijken. Het bleek dat de zee vrij ruw was, en we besloten om niet de zee op te gaan. We hebben eerst over keien gelopen, geklauterd enz. en natuurlijk geprobeerd om alle verkopers van ons af te houden, want het is ongelooflijk wat ze je allemaal willen aansmeren! Daarna zijn we wat gaan eten. Maaike en ik kozen van die gebakken reuze garnalen. Eerst hebben we ze natuurlijk gekeurd alvorens ze gebakken werden. Daarna zijn we de tempels gaan bekijken en natuurlijk de prachtige omgeving incl. de aapjes en de berggeiten. Maaike en Christoph waren hier al vaker geweest maar voor Anja en mij was het allemaal nieuw en we waren dan ook helemaal onder de indruk van deze prachtige natuur met alles eromheen. We hebben natuurlijk ook de nodige beeldhouwers aan het werk gezien bij het maken van hun sculpturen en je kan niet even stilstaan of ze willen je van alles laten zien!
Toen terug naar Chennai met de taxi. Rugzak ingepakt, en gelijk al een soepje gemaakt en brood met pindakaas en hagelslag gegeten: HEERLIJK!
We zijn weer redelijk op tijd teruggegaan omdat we vanavond natuurlijk met de trein weg moeten naar Bangalore. De terugreis hebben we met een Ambassador gedaan omdat je waarschijnlijk anders 2 uur in zo’n bus moet staan en dat is geen kleinigheid in het Indiase verkeer. De weg was verschrikkelijk slecht en de cap-driver reed als een bezetene zodat we hem een paar keer hebben moeten manen om het wat rustiger aan te doen! Maar we zijn veilig teruggekomen in de flat!
We zijn ons reisklaar gaan maken en (naar mijn idee erg aan de late kant) naar het station gegaan. Onze reis was geregeld en onze namen stonden gelukkig ook op de slaapcoupe (Maaike had met steekpenningen gewerkt, en dat bleek vruchten af te werpen). We waren hartstikke moe en zijn vrij snel gaan slapen.
Volgens Maaike en Christoph gaat het best goed met mijn Engels, maar zelf voel ik me toch onzeker vooral omdat ik zo naar de woorden moet zoeken. Het valt me ook tegen om half Engels en half Duits te praten.
Vanochtend om 5:25 stonden we in Bangalore en zijn we eerst naar de Taj
gegaan, een 5 sterren hotel...
Heel luxe.
Een seasonal fruit salade als ontbijt en lekker een beetje bijkomen. Toen
naar een klein meer gegaan waar een park bij was, wat het eerste publieke
park is dat wij in India gezien hebben. We hebben onze tassen gedropt bij
de traineeflat al hier. Christoph en Maaike waren er eerder geweest maar
toen was in het donker, en nu hebben we het wonder boven wonder toch terug
gevonden; we zullen onze rugzakken vanavond ophalen en samen met andere
Aeisec trainees wat gaan eten.
Daarna de “bull-tempel”, in deze tempel staat een van de grootste Nandi’s (stier van de hoofdgod Shiva) van India. Deze stier is uit een rotsblok gehouwen. Volgens de legende begon de stier te groeien toen hij klaar was: ze hebben er toen snel een tempel omheen gebouwd zodat ze deze groei konden stoppen…
In een nabij gelegen tempel was een bruiloftsceremonie aan de gang met veel Indiase muziek, ook hebben we toegekeken bij het zegenen van een motor en een auto. Dat zegenen van die auto was volgens ons wel erg noodzakelijk want degene die de auto bestuurde kon er echt helemaal niets van… Nadat de auto gezegend was werden er vruchten klem voor de wielen gelegd en daar moest zij dan overheen rijden. De auto stond een beetje schuin en iedere keer dat zij vooruit wilde rijden zakte de auto wat naar achteren en rolden de vruchten weg! Die vrouw zou hier echt gezakt zijn voor de hellingproef!
In de
tuin van de tempel hebben we (vooral Christoph) met wat kinderen 'gespeeld'.
Geweldig hoe ze hun eigen speelgoed uitvinden. Er waren wat grote keien
waar ze vanaf konden glijden, maar dat deed natuurlijk zeer en gleed niet
zo lekker. Dan twee lege flessen platslaan, als een kruis op elkaar leggen
en.. Roetsjen maar! Het was volgens mij bloed link, maar ze hadden een
hoop lol! De kinderen wilden natuurlijk dolgraag op de foto, zoals alle
Indiërs; zij hebben ons ook nog even een hol van een slang gewezen.
De
Botanische tuin van Bangalore was groot en mooi, een gigantische boom
gezien. De moeheid begon een beetje toe te slaan om een uurtje of 1, dus
hebben we eerst geluncht. Nog wat rondgekeken in Commercialstreet naar
souveniertjes en naar van alles en nog wat dat op straat gebeurt. Toen
gezellig wat gedronken op het enige terras tot nu toe in India!
Om 7 uur
zouden we onze rugzakken ophalen en gaan eten, er ging niemand van Aeisec
mee, maar ze wezen ons wel een restaurantje waar we fantastisch lekkere
Kebabs gegeten hebben, terwijl een orkestje de sfeer verhoogde!
We waren keurig op tijd op het station: waren er precies in onze trein demonstraties, opstandjes en relletjes van een politieke partij.
We konden niet in onze slaapcoupe komen en hebben, na wat vervelende ervaringen, de ticket gecanceld en al ons geld terug gekregen. We waren wel een beetje geschrokken van wat er aan de hand was, en we konden niet gelijk een hotel vinden -ja alleen een paar waar we het bed met de kakkerlakken zouden moeten delen, dus wij naar de Aiesec flat teruggegaan.
We konden daar blijven slapen en hebben besloten niet naar het noorden te gaan. Nu we een dag missen, omdat we vandaag nog een dag langer zijn in Bangalore vonden we eigenlijk dat we tijdens de geplande reis geen tijd over zouden hebben voor als er nog iets mis zou gaan en Christoph moet wel op tijd zijn vliegtuig halen. Dit vonden we reden genoeg om te besluiten het noorden voor het noorden te laten en naar het zuiden te gaan.
Wat we precies gaan doen is nog niet duidelijk, maar vanavond gaan we in elk geval voor poging nummer 5!
HAMPI laten we ons niet ontnemen! We hebben helemaal uitgezocht of de
protesten over zijn en dat is zo, plus er is nu extra bewaking.
We hebben een ticket kunnen krijgen -duurt even maar dan heb je ook wat- en gaan lekker een aantal dagen naar Hampi. Nadat we de tickets hadden gekregen zijn we Bangalore verder gaan verkennen. Christoph moest nog een en ander regelen voor zijn thuisreis en Maaike en ik zijn naar de Citymarkt gegaan. Voor mij was het ongelooflijk wat we daar allemaal zagen, wat een gekrioel van mensen die soms maar met en paar groenten op de markt zaten. Deze markt had allerlei afdelingen waardoor steeds allerlei van dezelfde producten verkocht werden. Op een van de afdelingen verkochten ze allemaal kleurpoeder, ze hadden er zo verschrikkelijk veel en hoog opgedaan dat wij niet snapten hoe dat bleef liggen. Bij een van de winkeltjes wilden ze een streep op ons voorhoofd doen en wij lieten dit ook doen, we moesten daarvoor heel dicht tegen de kraam komen staan, en het was eigenlijk de bedoeling dat een van ons onder de kleurstof zou komen, maar dat lukte ze niet!
10 uur vertrekken we vanavond dan naar Hampi. Omdat we nog wat tijd over hadden zijn we op voorstel van Christoph naar een gamehall gegaan, die hij natuurlijk al lang ontdekt had! Ik heb tegen Maaike geautoracet, het ging om 3 ronden en ik lag geloof ik 1 hele ronde achter, ik vloog van de ene kant van de weg naar de andere. Maaike en Christoph hebben nog een keer op de motor geracet en een ander spelletje gedaan voor we naar het Station gingen.
Bij het station aangekomen waren er weer heel veel mensen in de stationshal en wij dachten natuurlijk zoiets van "niet weer!!!?". Het zou wel weer een demonstratie worden maar die zou pas morgen gehouden worden en ze waren erg rustig en vriendelijk! We konden rustig naar onze trein gaan (natuurlijk een nachttrein, want dat levert natuurlijk tijdswinst omdat we allemaal behoorlijk kunnen slapen in de trein)
De trein vertrok om 10 uur en we zouden om 8 uur in Hospet aankomen, want er gaat geen trein naar Hampi. Om half 8 werd ik geroepen, door een indier waarmee we de vorige dag gepraat hadden, dat we er waren. Ik als een gek eruit, maar we hadden tijd genoeg want de trein bleef er nog wel en half uur staan, maar ik was wel geschrokken.
We zijn met de riksja naar naar Hampi gereden (16 km) en daar een hotel gezocht en gevonden. Dit hotel was ons aangeraden door Andrea, het is natuurlijk niets bijzonders maar, 3 bedden, een douche (koud) en een hang WC. maar het was er wel schoon, al moet je daar ook niet te veel van voor stellen. We konden er pas om half elf in, dus we hebben daar gewacht en ontbeten met croissantjes van de Duitse bakkerij die we onderweg gezien hadden. Het is hier echt fantastisch mooi, nog mooier dan ik verwacht had! Er liggen hier overal enorme keien, laat ik het maar kiezelstenen noemen. Verder zijn er heel veel ruines en tempels, werkelijk schitterend.
Maar goed, eerst allemaal gedouchet en ik me geschoren. Ik zag er niet meer uit!, mijn haar stond ook nog alle kanten uit, het leek echt nergens meer op. Mijn haar voelt meteen naar het wassen vet aan maar het stond werkelijk alle kanten op, ik heb vandaag Maaike's pet maar op gezet! Ik voel me goed, maar vannacht in de trein kreeg ik enorme kramp, en het toilet papier was bij Maaike die boven me sliep. Ik moest haar wakker maken, maar ik kon haar 5 minuten later vertellen dat het gelukt was ik was mijn behoefte en mijn kramp kwijt! Om 6 uur begon het weer en ik was ook weer na 5 minuten klaar, zonder dat Maaike het merkte overigens. Ik had het vandaag wel bloed heet, en kan merken dat ik de warmte totaal niet gewend ben.
Na het ontbijt zijn we eerst wat gaan drinken bij het “Bananatree Guesthaus”, dit is een erg gezellig, laat ik het maar cafe-restaurant noemen. Het is op een plek met een fantastisch mooi uitzicht over de kloof waar de rivier door stroomt. We zaten daar heerlijk in de schaduw op van die rieten strandmatjes en genoten daar van het uitzicht, en de lekkere vruchtensappen. Er hingen ook hangmatten maar die waren bezet door mensen van allerlei nationaliteiten. Het is toch wel een apart slag volk dat naar India gaat, dat komt natuurlijk tot uiting door de kleding die ze dragen , de joints die gerookt worden enz.
Na het ontbijt/lunch een wandeling door het dorp gemaakt, wat geklommen en een tempel bekeken te hebben, zijn we fietsen gaan huren, van die echte Indiaase met van die lange zadels, dom stuur en trommelremmen. Maar ze reden prima!
We hebben een tocht gemaakt naar de ommuurde stad. Hampi was vroeger een erg welvarende en rijke plaats en dat was wel te zien aan de overblijfselen. Zo’n 450 jaar geleden hebben Moslims alles verwoest en bleef er van een erg welvarende plek niets meer over. Gelukkig waren de overblijfselen nog erg de moeite waard om te bezoeken. In dit gedeelte staan bijna geen bomen en het was er dan ook bloed heet. Bij Queensbath stopten we even om uit te puffen. (Christoph ging met een riksje even wat te drinken halen!). Nadat we het prachtige badhuis beken hadden zijn we verder gereden naar o.a een underground tempel. Het was hier net of je in het computerspel “Prince of Persia” liep. Voor we terugfietsten nog maar even verse kokosmelk gedronken, want je moet hier wel blijven drinken! Vlak voor Hampi nog even gestopt om een boekje over Hampi te kopen en te eten. Maaike en Christoph bleven nog even zitten maar ik wilde nog even internetten om het thuisfront op de hoogte te houden. We zouden elkaar weer in het internetcafe , naast de Duitse bakkerij ontmoeten. Dit ging echter een beetje mis omdat er 7 internetcafees in Hampi zijn, waarvan 2 of 3 naast een Duitse bakkerij! Na 10 minuten wist het hele dorp al dat Maaike en man met een baard zocht en toen hadden ze me snel gevonden! Maaike en ik zijn nog wat wezen mailen en Christoph is gaan informeren naar de mogelijkheden om hier weer vandaan te komen. Morgenochtend om 9 uur kunnen er kaartjes besteld worden. We hebben 3 opties:
1) met de nachttrein naar Bangalore en dan verder naar Mysore;
2)met de nachtbus naar Bangalore en verder naar Mysore;
3)met de nachtbus naar Goa.
Dit is onze voorkeur volgorde, morgenochtend horen we wel wat we kunnen krijgen.
