Maandag 7 Januari 2001

Dinsdag 8 Januari 2001

Woensdag 9 Januari 2001

Donderdag 10 Januari 2001

Vrijdag 11 Januari 2001

Zaterdag 12 Januari 2001

Zondag 13 Januari 2001

Vanochtend doorgegaan met mijn stapel papierwerk tot Koushik het kantoor binnen kwam en me nodig had voor foto’s maken. Dit keer van het maken van nieuwe items op de menulijst. Alles in orde gemaakt om te gaan en toen naar de outlet in Egmore gerickshawt.

Daar was alles erg rustig –zeg maar niemand-  dus wij, Loretta, Dev en ik hadden alle tijd om de nieuwe items te maken EN te proeven. Het laatste gedeelte was wel het leukste van deze hele taak.

Toen weer terug naar kantoor en de foto's ingeladen wat natuurlijk voor geen meter lukte omdat alle apparaten weer eens besloten hadden om 'tegen' me te zijn...  Niet veel opgeschoten dus en da zorgt morgen voor dubbel werk..

Stipt negen uur achter de computer na eerst een hartig woordje met het al bejaarde apparaat te spreken. “Vandaag GEEN kuren, kan ik niet  gebruiken”. Natuurlijk weet ik dat die dingen daar wat moeite mee hebben op hun oude dag, maar tenminste een poging vond ik redelijk om te eisen. Kreunend werd mijn wens ingewilligd en puffend startte dan toch Windows na 1 misstap op.De relatie met internet moest echter verbroken worden om optimaal aan mijn eisen te kunnen voldoen. Mijn taak was de foto’s die ik gister gemaakt had i9n de outlet van het maken van de nieuwe items op de menulijst in de computer te zetten (incl. Stappenproces van het maken).

Dan moest er een PowerPoint presentatie komen die als training dienst moet doen. Dus zeg maar elke stap van het ‘voortbrengingsproces’ weergeven met een kleine beschrijving, plus een uitgebreide beschrijving ernaast, bedoeld voor de outletmanagers in de verschillende pubs, die het hun staf moeten bijbrengen. Dit moest vandaag af aangezien de nieuwe menukaart vanaf de 15e van start gaat en de training daarvoor natuurlijk plaats moet hebben gevonden. Van 15 items had ik al shot (incl. Stappen proces) en die moesten voor de helft nog verwerkt worden, waar ik mee begonnen ben.

Een volgende 22 items moesten nog gemakt en gefotografeerd worden en verwerkt. En dat allemaal voor half 7, want het plan was om samen te gaan shoppen en dat wilde ik natuurlijk niet missen. ‘s Middags naar een pub om de items te maken –nu geen tijd om ze ook op te drinken!..- en om 18:20 kon ik de final ‘save’ knop indrukken. Wow! ‘Just in time’ strategie noem ik dat! Nu weet ik waarom die Japenners het altijd zo druk hebben op hun werk. Precies 10 minuten om naar Spencers te komen om daar Kazu en Christoph te ontmoeten. Anja doet een meditatiecursus en kon dus niet komen. Kazu wilde nog wat inkopen doen voor hij –vrijdag al!- vertrekt. De missie van Christoph en mij was een ‘good-bye’ cadeautje voor Kaz. Beetje lastig alleen dat hij steeds met ons meeliep! Gelukkig had ik een goed excuus, want een half uur later had ik met Andrea afgesproken haar op te pikken bij een meetingpoint in Spencers omdat ze niet eerder on komen. De grootste moeite om Kazu dat niet te laten doen, want die zegt altijd:  “oh, dat doe ik wel even!”, maar dat kon natuurlijk nu niet! Christoph droeg zorg dat Kazu bij hem in de buurt bleef en ik kon in de tussentijd een mooie dansende Shiva kopen van koper. Een beeld wat Kazu volgens mij erg graag wil hebben, maar hij zal het nooit voor zichzelf kopen, hij koopt alleen dingen voor anderen. Nu krijgt hij het dan van ons, zodat hij ons niet kan vergeten, want dat is een sterk punt van Kazu!

Andrea opgepikt en we zijn voor 3 kwartier gesplitst van de jongens om lekker samen naar sieraden te gaan kijken, naar kleren en ‘girlstalk’ te hebben. Heel gezellig en ew waren zo druk aan het kletsen dat we niet eens wat gekocht hebben!

In de Gamehall afgesproken, want een potje racen kan natuurlijk niet ontbreken in Spencers..

En let op: zelfs nadat Christoph een ronde geoefend had met Andrea, kon hij me dit keer NIET verslaan!!

Een nek aan nek race, maar dit keer moest Christoph toch volmondig toegeven dat ik : ME: WINNER WINNER, gewonnen had.

We kwamen op weg naar de uitgang nog langs de Cookieman, die verse koekjes verkoopt.. Een heleboel soorten en lekker ruiken dat het er doet! Ik had door alle drukte niet geluncht en wilde net tegen mezelf zeggen dat ik de geur wel kon weerstaan, tot Andrea zei: “Maaike, should we...” En ja, toen was is al verkocht en antwoordde voordat ze haar zin af kon maken: JA!  Dus wij koekjes kopen. Maar dát is nog niet zo makkelijk! Want nu moesten we kiezen en dat blijft natuurlijk een zware taa, zeker als je Maaike heet. Uiteindelijk van alles maar wat gedaan. Hmmm...

Het idee was om naar een chic Indiaas tuin-restaurant te gaan (nog nooit geweest) maar aangezien de regen weer eens met bakken uit de lucht kwam zetten, leek ons buiten eten niet zo’n succes. Het regenseizoen is al over, dus het zou helemaal niet kunnen regelen, maar in India houdt nu eenmaal niemand zich aan afspraken.....

Afgesproken in The Artz, ook chic en lekker. Hanisek, Martin en Anja kwamen daar ook zodat we gezellig samen hebben gegeten; het was alleen wel errug pittig!

Thuis nog even ‘een wasje gedraaid’ en toen lekker gaan slapen.

Gisterochtend ben ik eerst met Christoph meegegaan naar de dokter. Hij had in het wildlife park een leeche bijt gekregen (ik weet niet of dit de goede naam is voor zo’n eng beest, maar het is in elk geval een bloedzuiger(tje- ik zal niet overdrijven)). Er was een bultje gekomen ietwat groter dan bij een muggenbeet, maar het ging maar steeds niet weg en nu was het al negen dagen geleden. Daarbij was er nu een ronde rode kring om het bultje te zien, wat aanzette om naar het beste, of een van de beste ziekenhuizen te gaan om een dokter te vinden die er even naar zou willen kijken. Van bali naar bali naar bali en we konden bij emergencies gelijk geholpen worden, maar dan moesten we wel eerst even wachten want in de gang werd iemand geholpen die een hartaanval leek te hebben en vervolgens ons door een wirwar van patienten werken die overal verspreid zaten of lagen. Soms een gordijntje, maar dat was dan zeker kapot. Jee, en dit moest dan een van de beste ziekenhuizen zijn... Beide waren we wel even onder de indruk wat er allemaal om ons heen gebeurde. Een jonge dokter kon er gelijk even naar kijken en kon constateren dat het geen infectie was. Echter toen hij een medicijn wilde voorschijven en toevallig zijn baas bij de bali tegenkwam en het vertelde, wilde meneer ‘baas-dokter’ ook even kijken. Hij vond dat Christoph er moest naar laten kijken door een specialist die on twee uur ‘s middags zou komen. Dus weer formulier-bali-formulier-bali, wachten en we moesten maar even gaan zitten (half 11) om te wachten op de dokter. Daarop zei Christoph dat hij niet van plan was om tot 2 uur te wachten daar. Oh... Tja, dan moest een afspraak komen.. Jee wat een lui daar zeg! We hebben nog even een milkshake gedronken voordat we naar kantoor zijn gegaan. Chistoph is ‘s middags teruggegaan en het was uiteindelijk een allergische reactie op de beet en hij heeft een medicijn gekregen. 

Op kantoor kreeg ik ineens weer een hele lijst taken in mijn takenbox geduwd van iedereen. Soms denken ze dat ik toveren kan heb ik heb ik het idee, want een van de taken van de lijst was of ik ‘even’ een marktonderzoek wil doen naar het klantenprofiel: leeftijd, waar ze vandaan komen, wat ze verdienen, hoe vaak ze komen, waarom in Qwiky’s en ga zo maar door. Het liefst aankomende dinsdag inleveren! Haha.. Daarbij vertelde ik nog even dat het nog maar een weekje duurt voordat papa op de stoep staat en dat ze weten dat ik er dan niet ben. Nou, toen begonnen de moeilijkheden zeg... Jaaa, ik was ook al met kerst weggeweest en dit was toch wel erg lang, en nu was het zo druk op kantoor, dus moest ik papa maar cancelen. Nou, no way natuurlijk, en dat heb ik ook even verteld. Daar waren ze niet zo blij mee, maar wat zouden ze tegen me willen doen? Me ontslaan? Ja, doe maar vertelde ik, en dan ben ik benieuwd wat jullie Aiesec gaan vertellen: “We hadden haar vrij beloofd en nu komt het niet zo uit en trekken we die belofte in, ze gaat niet akkoord dus dat is de reden voor ontslag” . Tja, inderdaad, daar had ik wel gelijk in, dus nu toch wel weer vrij, maar als consequentie moet de hele takenlijst maar voor volgende week af. Ongelooflijk wat een werk, en ik weet zeker dat ik het nooit allemaal voor elkaar krijg. Ik heb eerst geprobeerd Andrea af te bellen, maar die kon ik met geen mogelijkheid bereiken, dus onze afspraak om naar trouwjurken te kijken moest toch maar doorgaan. Dat was trouwens ontzettend gezellig, alhoewel we niet echt geslaagd zijn. Het is ook zo moeilijk uit te leggen wat je precies wil en welke materialen enzo. Wel wat meer een idee gekregen, dus dat is al wat! Toen gezellig samen nog wat in andere winkels rondgeneusd en bij Qwiky’s een lekkere kop koffie gedronken en een choco gebakje gedeeld. Lekker gekletst en het was ineens negen uur toen we weer op ons horloge keken. Thuis aangekomen wilde ik gaan wassen, maar het licht deed het niet, en om nu bij kaarslicht een sopje te maken vond ik wat teveel van het goede.

Let op let op, niet zomaar half slapend beginnen te lezen, want ik ga iets vertellen waar iedereen van onder de indruk moet zijn:

Ja.., klaar? 

Nou hier komt ie dan: ik, Maaike, was vanochtend om kwart over 7 al op kantoor! (Zal ik het nog een keer zeggen: om 7:15..) Wauw..

Ja, er ligt zo’n stapel werk en anders krijg ik het nooit af voor volgende week.. En zeker nadat gedoe gister over het vrij krijgen wil ik niet nog een keer zo’n discussie, dus maar even afzien! Niet veel te vertellen dus over vandaag, want het meest van de tijd heb ik achter de computer gezeten. Tot –ja weer opletten nu, en tel even de uurtjes!- tien voor 8..

Toen naar Sangeethas, waar we een afscheidsdinertje van Kazu hadden. Een hele stapel Aieseccers en een hele drukte dus. Wel gezellig hoor, maar ik was ZO moe dat ik weinig mee kon doen.. Ik ben dan ook lekker vroeg naar huis gegaan en in bed gekropen!

Hele dag gewerkt, en had het een klein beetje rustiger aangezien ik een mazzeltje had! Een van mijn taken was namelijk om een checklijst te maken van alle dingen zie nodig zijn (gekocht moeten worden) voor het openen van een pub. Zou natuurlijk een heel karwei zijn, van de bar-elemanten tot de theelepeltjes en de punaises voor het prikbord. Vertel ik dat ik dit moet doen aan Pravin, een of andere Indier die helpt bij het opzetten/opbouwen van de pubs. Had hij zo'n lijst al voor zichzelf gemaakt! Het hoefde dus alleen nog in de computer en alles moest natuurlijk doorgelopen worden. Mazzel voor mij... enne dit vertel ik natuurlijk niet aan Koushik.

Gemeen misschien, maar ik hoef in de laatste paar werkdaagjes voor de vakantie geen 10 tot 12 urige werkdagen hoor! 

's Avonds met Christoph de nieuwe Chick-King uitgechickt en .. goedgekeurd! Daarna naar huis en vervolgens naar de film! Dat was al lang geleden! 'The fast and the furious' hebben we gekeken. Beetje flauwe actiefilm, maar ik vond hem wel leuk. We kwamen nog een Aiesecer tegen (en natuurlijk iemand van Qwiky's..). Soms sta ik echt verbaast hoe vaak ik bekenden tegenkom in een stad van meer dan 7 miljoen mensen! Zelfs herkennen mensen mij -van het werken in Qwiky's bijvoorbeeld- terwijl ik ze nog nooit gezien heb. Echt heel gek. Maargoed onze Aiesec-vriend heeft os heel aardig even naar huis gebracht.

Gewerkt, gewerkt, gewerkt en toen naar huis en wat gewassen. Beetje bij beetje kom ik er wel door... Je zou me moeten zien, met een emmertje in de douche en als het me niet snel genoeg gaat wordt het een 'stampwas'. Je, schrik niet als je het woord niet kent, ik heb het zelf verzonnen. Het is heel makkelijk: gewoon in de emmer gaan staan en stampen maar, water verschonen en daar gaan we weer en wat wordt het toch allemaal schoon!.. Ahumm.. Een nadeeltje is dat ik na het wassen even nat ben dan de was zelf, maar dat neem ik maar op de koop toe.

Toen Christoph thuis kwam zijn we foto's op gaan halen van een vergeten rolletje nog van de jungle. Erg leuk zijn ze geworden en we hebben ze bekeken in onze eigen Chik-King met een snack! 's Avonds naar Andrea (die heeft tenminste wel licht en elektriciteit, wat je in onze flat niet kan vinden!) gegaan en er een gezellig filmavondje van gemaakt. We hebben eerst samen een lekkere tonijn-pasta-salade gemaakt, en toen maar smikkelen op de bank onder het kijken van 'The Mummy'...

Weekend!! Vrij vrij vrij!!! Dus lekker lang geslapen. In India ben ik wel 3 keer zo moe als normaalin Nederland. Toen ik wakker werd heb ik eerst even heerlijk gedoucht, want gister is de electricien geweest en heeft een tijdelijke aansluiting gemaakt zodat we nu weer licht en een werkende boiler hebben, want we doen het al drie dagen met kaarsjes! Er is teveel spanning op de contacten gekomen trouwens en nu is de discman van Anja kapot en.. de adaptor van de laptop van Christoph! Ja, en dat is ook niet leuk voor mij, want al mijn foto's staan in zijn laptop en die kan ik dus nu ook niet meer op het net zetten..

Het warme water deed me goed, want de boiler deed het al 8 dagen niet herinner ik me nu. Christoph was ondertussen ook wakker geworden en we zijn samen naar Hot Breads gegaan, waar er.... chocolade croissants op ons lagen te wacten! Een onvergetelijke luxe in India! Ondertussen zijn we al wat begonnen met een plan te maken van de route die we willen doen als papa komt volgende week. Ik kan niet WACHTEN! We hadden alleen geen goede tijdschema's, dus konden we weinig concreets doen.

Om 12 uur hadden we afgesproken met Andrea en we zijn even meegeweest om te kijken hoe een gelijksoortige trouwjurk die ze wil haar staat en wat anders zou moeten. Natuurlijk wordt alles voor haar precies op maat gemaakt. Daarna gezellig wat gedronken en ook Eva, een nieuw meisje uit Tjechie die het werk van Andrea over gaat nemen was erbij. Ze was een beetje stil, weet nog niet zo goed wat voor meisje het is. Niet heel erg enthousiast leek ze me, maar dat kan ook komen doordat ze hier nog maar net is (vanaf vrijdag). Natuurlijk nog geraced in de gamehal (gefeliciteerd Christoph..) en wat souvenirtjes gekocht. Om 6 uur hadden we een afspraak bij Evert van Wageningen. Moet even uitleg geven wie dit nu weer is: 

Nou, vorige week belde hij op voor Tomoko. Ik nam de telefoon op en hoorde aan de andere kant van de lijn: “Good afternoon, you’re speaking with Evert van Wageningen”. Zonder het te realiseren begon ik gelijk in het Nederlands te praten en Mr. Evert (Zoals we hemnu noemen) was hevig verbaasd! Ik vertelde dat Tomoko niet meer in ons appartement woont en daarna was hij gewoon even geinteresseerd in mij, wat ik –als oerhollandse- in Chennai doe. Een tijdje met hem gekletst en toen ik vertelde dat er ook een Duits meisje in de flat woont (Anja) was hij wel geinteresseerd in haar, want hij had nog een Duitse nodig voor het geven van een talencursus, omdat Anja haar werk net gestopt heeft. Mr. Evert is ergens in de 60 schat ik en zoals hij zelf zegt een workaholic en heeft een andere weg gekozen dan zijn collega’s: ‘geen garaniums, maar India’!

Hij heeft overal ter wereld gewoond en spreekt vele talen. In India was hij met een agrarisch project begonnen, maar dat is gecanceld en toenheeft hij een talenbureautje opgestart. Op dit moment richt hij zich op de IT markt. Iters uit India die naar het buitenland gaan kunnen bij hem een snelle praktische talencursus volgen, zodat ze zich eenbeetje inhet buitenland kunnen redden. Anja gaat een aantal uur in de week hem helpen en hij had ons allemaal uitgenodigd voor het avondeten.

Een hele lieve man, met heel veel kennis van de wereld en hij kon erg mooi vertellen. Hij woont en werkt samen met een Indier die ook wat Nederlands en Duits kan spreken. Heel grappig om dat te horen. Vooral zijn ervaring in Nederland. Hij was er vorig jaar geweest en vertelde in geuren en kleuren wat Nederland toch prachtig was.

Ook Gerbrand was mee, een trainee uit Bangalore (Nederlands) die het weekend bij ons logeert. Hij wil Chennai een beetje verkennen voordat hij volgende week weer naar Amsterdam vliegt.

Laat thuis..