Dagboek

Donderdag 18 oktober 2001

Vannacht goed geslapen en het lijkt hier een mooie dag te worden! Gisteravond hebben we met z’n vieren gegeten. Ik had Andrea (van de gulash) opgebeld of ik haar nog moest helpen met de afwas, maar dat had ze al gedaan. Toen hebben we maar afgesproken om samen ergens wat te gaan eten want ik dacht dat de jongens voetbal zouden gaan spelen ergens in de stad. Ze hadden iemand ontmoet namelijk die had verteld dat er elke woensdagavond een sort wedstrijd was, en iedereen kan mee doen. Ze kijken gewoon hoeveel mensen er zijn en vormen teams. Je weet van je voren dus niet in welk team je zit en dus moesten ze een rood en een wit T-shirt mee. Toen ik thuiskwam zaten ze echter wat beteuterd op de bank met hun T-shirts, want ze hadden een klein detail vergeten te vragen: WAAR het was….

Dus zijn we met zijn vieren (met Andrea, Christoph en Marc) gaan eten in een restaurant wat Andrea wist: LEKKER en heel gezellig… Op het dak van een gebouw: “roof-to-restaurant” mooier gesproken. Echt leuk. Daarna zijn we naar de film geweest, Rush Hour 2, zo’n beetje een vechtfilm, maar er zat wel humor in.

Oh trouwens nog wel wat: Gister had Christoph een goede, een slechte en een tussen goed-en-slecht-in mededeling. Hij begon bij de laatste:

- “het maakt niet uit, we regelen het wel…”

- Toen het goede: “ We hebben TICKETS VOOR HAMPI!!!”

- Slecht…: “ er zijn geen tickets terug, maar als er echt een probleem daarmee is gaan we terug naar mededeling 1!”

Ja, wel spannend. In theorie zou het goed mogelijk moeten zijn om daar in Hampi een ticket voor terug te regelen. Maarja, we zijn nog steeds in India..

Oh… ik heb ZO ontzettend veel zin! We vertrekken om half 10 in de avond (vrijdag) met de nachttrein naar Hampi waar we de volgende ochtend om een uur of 6 aankomen. De ticket kostte trouwens 200 Roepies, iets meer dan een tientje! Niet te geloven he?!

Wat het ongeluk betreft: ja elke dag zijn er nieuwe verrassingen: de motor blijkt niet goed verzekerd te zijn.. Nu hebben ze andere papieren in de plaats gegeven, zodat het voor de rechtzaak van ons niets uitmaakt. Echter het geld van de verzekering gaat direct naar een of andere instantie, ik denk de rechtbank. Maarja, de verzekering zal natuurlijk niet uitbetalen! Wij hebben daar verder niets mee te maken, maar Sheriff zit natuurlijk wel in de problemen omdat het zijn motor is. Nu had hij een voorstel dat Marc de motor (voordat we natuurlijk weggingen) de motor heeft gekocht. De koopacte zal vervalst worden, en Marc tekent pas als hij in Nederland is. Dan kunnen ze hem niet meer pakken volgens Sheriff en wordt de zaak van tafel gedaan. We hebben nog niets besloten natuurlijk, maargoed we moeten Sheriff wel op onze hand houden.. We gaan de advocaat raadplegen.

Wat betreft de ambassade hebben we of Marc dan, alle druk uitgeoefend die we kunnen. Zij kunnen NIETS doen totdat de rechtzaak voorkomt en dat kan dus maanden dan wel jaren duren, niet overdreven.. De politie heeft zich niet aan hun woord gehouden. Marc heeft via Somi contact met een of andere chief-police whatever. We willen nu proberen via hem druk op de politie uit te oefenen in Mahabalipuram. Hij zal iets moeten bedenken (betrappen op smeergeld ofzo) en dan kan hij ze onder druk zetten. Persoonlijk denk ik dat het nog wel even zal duren allemaal. Maargoed, we gaan dit weekend dus lekker weg en ik weet zeker dat dit het humeur van iedereen op zal beuren. Het gaat zeker erg gezellig worden.

ZO, alweer een heel verhaal en ik denk dat ik het gister al gezegd heb, maar toen was het nog niet definitief en nu wel: volgende week Donderdag, Vrijdag én Zaterdag ben ik vrij. En zondag is weekend: dus… we willen volgende week woensdagavond vertrekken naar Kerala. Het zuiden om daar een beetje te gaan relaxen op het strand. Het regensizoen is daar al over en de stranden schijnen heerlijk te zijn. Ik ben ontzettend benieuwd.

Nou, leuke dingen in het vooruitzicht dus en vanmiddag zou ik met Christoph gaan winkelen. Ik had namelijk gister zelf wat inkopen gedaan: 3 shirts van Lee, met korte mouwen (zwart, blauw/groen en wit), een lichtblauwe linnen wijde broek en een nette strakkere zwarte broek, die wel een beetje lijkt op die nette grijze die ik thuis veel aan had en ook mee heb. Al met al was ik 1100 roepies kwijt, 60 gulden ofzo!

Christoph was dusdanig onder de indruk en was echt toe aan een uitbreiding in zijn klerenkast, maar haat winkelen. Nu gaan we dan maar samen, dan wordt het misschien een beetje dragelijk voor hem.

Ik vind het echt heerlijk om overdag in het vooruitzicht wat leuks voor ‘s avonds in het vooruitzicht te hebben! Lekker uit eten en dingen als dit of naar de film. Dat maakt het echt hier. Ja, het gaat echt wel lekker nu. Natuurlijk maak ik me nog flink zorgen over Marc en alles daaromheen, maar ik laat alles maar een beetje over me komen. Net als werk. Ik leef wat dat aangaat bij de dag en dat kan ook niet anders want plannen wijzigen zo snel. Leren van alles doe ik hier wel, en da’s toch echt waarvoor ik gekomen ben, of niet dan?!

Wat vandaag op het programma staat:

- presentatie van Qwiky’s aanbiedingen special afronden en rapport maken dat als iemand anders het over een half jaar uit de kast pakt zo kan overnemen en verder werken vanaf het punt ik nu ben.

- Een who is who in de company file maken (met foto’s!!) Met adres, telefoonnummer, e-mail etc. Het moet een beetje makkelijk bij te houden zijn, omdat er zoveel pubs geopend worden en de database op dat punt snel en makkelijk veranderd moet kunnen worden. Daarbij is het handig voor nieuwe mensen in het bedrijf. De taakbeschrijving komt er namelijk ook bij, dan weet je wie je moet hebben als er wat is.

- Uitzoeken welke Tv-series er allemaal draaien voor de komende maand(en) zodat we net als met “Friends op Woensdag in Qwiky’s” kunnen gaan adverteren

- En nog wat, maar dat weet ik niet meer..

Ik ga maar gauw aan de slag, want ik ben al wel erg lang aan het typen nu..

Vrijdag 19 oktober 2001

Nou ik heb weer even tijd voor een verhaaltje.. Het gaat hier zo vreemd joh, niet te geloven. Koushik was hier net en had de hele nacht doorgewerkt, geen minuut geslapen.. Ik moest razensnel een of andere excelsheet maken. Geluk dat ik vande week zoveel met excel bezig ben geweest! Ja, geen moeilijke dingen hoor, maar van die kleine dingetjes hoe je moet linken enzo is errug handig als je dat weet anders zou ik dat nu nog uit moeten zoeken. In no time had ik het af, ik wordt al een echte typmiep!

Hij rende ermee weg en kwam nog even terug om te zeggen dat ik naar een of ander telefoonnummer moest bellen en even wat modellen/monsters voor pennen moest regelen die hier morgen moeten zijn, dan kunnen ze kiezen welke ze willen en dan laten ze het óf bij dit bedrijf wat ikmoest bellen óf bij een ander bedrijf maken. Da’s handig natuurlijk, want een bedrijf wil –zeker hier niet.- niet zomaar wat opsturen. Niet drie ofzo, nee gelijk 10 of 15 wilde Koushik.

Ik heb net even een minuut voor me uitgekeken en toen bedacht dat het toch niets helpt om eerst een gesprek te gaan voorbereiden want het loopt in werkelijkheid toch anders. Dus het nummer maar gedraaid en vriendelijk gevraagd of ik het goede bedrijf aan de telefoon had. Nou, ze wisten eigenlijk niet of ze pennen maakte en toen ik óók nog om een lijst ging vragen met prijzen wisten ze niet wat ze met me aanmoesten denk ik en legde ze de hoorn er maar weer op. Aha, en bedankt..

Nog maar een keer proberen dan..

De derde keer was het raak en kreeg ik degene die ik moest hebben aan de telefoon. Gelukkig kon deze man me wat verder helpen en morgen komen enr 5 voorbeelden.. Nou. da’s tenminste wat..

Nu eigenlijk niet echt iets belangrijks te doen. We moeten de contracten die ik opgesteld heb nog nakijken en de brieven die ik gemaakt had om naar potentiele leveranciers van die goederen die Qwiky’s in de pubs wil verkopen. Maar Koushik is dus weer weggevlogen en ik heb geen idee wanneer hij er weer is. Ik ben ervan verzekerd dat hij om een uur of 3 ofzo terugkomt, dan eerst nog 14 telefoontjes moet plegen en dat we dan aan de slag kunnen, zodat het weer laat kan worden. Oh nee, vandaag kan het helemaal niet laat worden, want ik moet om half 8 thuis zijn, gereed en wel om.... naar Hampi te gaan!

WAUW... ik kan niet wachten...

Even wat anders: er is weer nieuws aangaande het ongeluk. Marc heeft gister een gesprek gehad met Somi, de Chief police officer, zijn advocaat en de vader van Sheriff. Ze hebben een nieuw plan, aangezien er nog steeds geen mededeling naar de rechtbank is gegaan. Dat is nu te laat om er nog een snelle zaak van te maken en dus kan het, ja je wilt het niet geloven: 1 tot 3 jaar duren. In die tijd zou Marc het land niet uitkunnen en ook de ambassade kan niets doen zolang ze je niet gevangen houden en er een zaak tegen je loopt bij de rechtbank.. Nou, je kan niet (in) alles geloven in India, maar hier was iedereen het over eens. Zo werkt het hier nu eenmaal.

Het nieuwe plan: Mede met de advocaat, Somi, die Police officer (wat dus een vriend van Somi is en de politie in Mahabalipuram kan beinvloeden omdat hij qua rang boven hen staat), Sheriffs vader en broer willen ze een afspraak maken met tegelijk: de mannen uit het dorp en de politie in Mahabalipuram. Met veel veel geld willen ze de zaak aan de kant proberen te schuiven. Zelfs de advocaat was ervoor en heeft een schatting van de maximale kosten gemaakt om:

· de zaak te laten verdwijnen

· zijn paspoort terug te geven

· de mannen uit het dorp in de gaten te houden

· de verzekering van de motor geldig verkllaren

Marc was erg opgelucht. Ja, moet je je eens voorstellen dat je misschien wel een jaar of langer hier moet blijven en tot een week van te voren niet weet wat wanneer en hoe gaat gebeuren. Maargoed, ik juich niet voordat er wat concreets gebeuren gaat.

Marc gaat gelukkig wel mee naar Hampi, daar ben ik erg blij om. Hij was de afgelopen dagen zo ontzettend down en zag het allemaal niet zo erg meer zitten had ik het idee. Nu dus weer een nieuw aangrijpingspunt. Het is natuuuuurlijk nog steeds afwachten wat er gaat gebeuren, maar dit laatste is waarschijnlijk overbodige informatie van mijn kant.

Tot zover deze nieuwsflash.

Gisteren (donderdag) had ik om half 7 met Kazu, Jari en Christoph afgesproken om te gaan shoppen, maar... om half 5 kwam Koushik dus met de mededeling of ik even wat contracten op kon stellen.. Hij zou in een half uur terug zijn. Nou, na een uur belde hij dat het wat later werd.. Ja, echt ongelooflijk (ja niet dat hij te laat is, dat hij even belde!).. Maargoed uiteindelijk kwam hij om 7 uur terug en we hebben nog even naar alles gekeken, maar toen de computer weer uitviel zei ik dat ik naar huis ging. Op dat moment ging net de telefoon: Christoph. Ze waren nog in de shoppingmall en aangezien dat om de hoek is vanaf het kantoor ben ik daar snel heen gegaan. We hebben weer bij Sangheeta gegeten, dat goedkope, maar erg goede Indiase restaurant. Ik had me wat laten aanraden door een van die obers en dat was me toch een goeie keus... heerlijk. En ik had natuurlijk ook wel trek onderhand. Ik heb ook Lassie uitgeprobeerd, een soort yoghurtdrank waar Ellen me al over verteld had: nou.. dat nemen we vaker!

Thuis aangekomen ben ik maar weer eens gaan gewassen. Ik was zelf natter dan de was gis ik.. Niet echt een job voor mij, maargoed ik heb weinig keus..

Daarna lekker gaan slapen, want als je zo laat klaar bent met werk, en dan nog uit eten gaat is het al snel laat....

Zaterdag 20 oktober 2001

Nou, ik ben weer op kantoor (maandag 22 oktober geschreven) na een fantastisch weekend… nee NIET Hampi.. Haha, het kan hier niet volgens plan verlopen namelijk, maar dat had ik al wel eens eerder vermeld geloof ik…

We hadden tickets voor Hampi, dat wel en zijn om half 8 met z’n vijven eerst uit eten gegaan in Chennai. Zie je het voor je?: Vier grote jongens met nog grotere rugzakken en ik met met mijn mega-tas met z’n allen in een rickswa: past makkelijk hoor (…)..

Maar reuze gezellig natuurlijk, want iedereen was in de ‘vertrek-uit-Chennai-leuk-weekend-tegemoet- stemming’, zo zal ik het maar noemen..

Om 10 voor 10 raakte ik –zoals Christoph het verwoordde- mijn maagdelijkheid kwijt en zat ik dan toch echt in een Indiase trein. Tweede klas sleeper en het was zo erg nog niet. Drie bedden, nou ja bedden, zachte planken, boven elkaar en we sliepen allemaal bij elkaar. Eerst natuurlijk nog even flink gekletst en gelachen, daarna vrij snel in slaap gevallen. Het was ons verteld bij een stationnetje uit te stappen, een rare naam. We hadden de naam opgeschreven en om kwart voor 6 in de ochtend stonden we daar buiten. Hmm, trein was alweer weg, en… het was het verkeerde station. Daarbij waren we nog maar voor Bangalore, en dat betekende dat het zeker nog 8 tot 10 uur zou duren voordat we in Hampi zouden zijn. Dus.. nieuwe plannen gemaakt en daar hadden we geluk bij. We hebben de autorikswah genomen naar Bangalore en konden daar met wat voordringtechniek van Christoph nog net op tijd een kaartje bemachtigen voor de trein naar Mysore. Rennen naar de trein en de sleepersclass ingedoken om weer een bed te kunnen bemachtigen. Gelukt (terwijl we geen sleeper-tickets hadden)! Nog even lekker kunnen slapen en ongeveer een half uur voordat we in Mysore arriveerden werd ik wakker en moest ik naar de wc. Ik liep naar voren en daar zaten twee jongetjes van een jaar of 14. Ik ging naar de wc (voor zover je het een wc kan noemen) en toen ik weer naar buiten kwam zaten 4 grote ogen mij aan te staren., De deur van de trein was open (ja, vrij normaal hier) en ik wilde even kijken naar de prachtigste natuur die we voorbij schoten. Mijn stap voorwaarts deed de 2 jongetjes in actie komen met hun verhaal over de omgeving. Ik begreep er ongeveer 1/3 van, maar knikte maar keurig ja. Ze hielden tegelijk een ander verhaal, zo enthousiast waren ze. En toen kwamen de vragen: waar ik vandaan kwam, wanneer ik in India gekomen was, of ik een ‘echte’ Christian ben, hoe lang ik zou blijven en of ik getrouwd was. No, I’m not married antwoordde ik eerlijk. De ogen werden groter.. Ah..

En met wie was ik hier dan?!.. Weer heel eerlijk zei ik: met vier vrienden. “Another 4 girls??”. No, boys, men..

Dit ging hun pet te boven en ze zakten langzaam tegen de muur weer naar beneden totdat ze weer op de grond zaten. Ik moest wel lachen hoor, het leek net of ze realiseerden dat ze misschien later wel een vrouw met 3 anderen moesten delen. Waren zij even blij dat ze Indiaas zijn!.. Prachtig. Ondertussen al een aardig eind gevorderd richting onze bestemming en even over tienen arriveerden we op het station. Eerst maar kaartjes voor de terugreis reserveren was het plan. De rij was gigantisch lang jammer genoeg en we moesten een behoorlijk tijdje wachten totdat we aan de beurt waren en dat er verteld kon worden dat alle treinen vol zaten en dat er al 54 wachtenden voor ons waren. Hm, wat nu?! We waren nu eindelijk weg uit Chennai: kunnen we niet meer terug. Twee opties: of maandag avond de trein pakken met alle gevolgen van dien op het bedrijf of bellen dat we ziek zijn, óf met de bus terug. Maandag-trein zat ook vol, dus nog 1 optie te gaan.. Een taxi-chaffeur bracht ons in een busje naar het busstation en gelukkig hadden we vrij snel kaartjes voor de aller-luxe bus. Oke: dan was het nu echt tijd voor: FOOD... Dezelfde taxichauffeur heeft ons naar de pizzacorner gebracht, waar we voor 2 dagen gegeten hebben: salade, garlic bread (soort stokbrood met kruidenboter wat er al opgesmeerd is en dan in de oven is geweest), en natuurlijk pizza!

Hotel Sangeeth voldeed wel aan onze eisen en voor 100 Roepies p.p. hadden we twee slaapkamers met dubbelbed en een extra bed. Nog niet eens zo slecht hoor, en de bedden waren zacht! De douche was echter koud en spoot alle kanten op behalve naar beneden, maar dat maakte niet uit want elk druppeltje water deed me beter en schoner voelen. Ja, want ik heb nog even vergeten te melden dat het weer werkelijk geweldig was. Zonnetje, 35 graden, windje: heerlijk..

Mysore in het zuiden van de staat Karnataka ligt trouwens 770 m. boven de zeespiegel en heeft daardoor een aangenaam klimaat. De stad was hoofdstad van het gelijknamige vorstendom Mysore dat ongeveer 1/3 van Karnataka omvatte. In 1947 ging het vorstendom op in de Indiase Unie. Het is een stad met zo'n 650.000 inwoners en erg groen en met veel prachtige gebouwen die goed onderhouden lijken. Het wordt ook wel eens de tempel van sandelhout genoemd en dat was goed te merken aan alle beeldjes die eengeboden werden van deze houtsoort. Sandelhout is trouwens de basis van de bereiding van parfum en wierookstokjes.

Na de douche in het hotel hebben we de rickswa gepakt naar: the Zoo!! Jaha, de dierentuin in India. Echt geweldig. Een heel park met giraffen, olifanten, aapjes die overal rondliepen, tijgers en beren. Net alsof ze in een stukje afgerasterde natuur leefden waar wij tussendoor liepen. We hebben er een aardig tijdje rondgebracht. In de bomen zaten trouwens vleermuizen, je wilt niet weten hoe groot! En ook bijennesten hingen in de bomen... Deze dierentuin schijnt een van de besten te zijn in India.

Na de dierentuin hebben we ons weer door een rickswah naar een gezellig restaurant laten brengen. Weer met z’n vijven in zo’n karretje natuurlijk, en.. deze waren zelfs kleiner dan in Chennai. Ik geloof zelfs dat we bekijks hadden!

In het restaurant hebben we een lekker koud biertje gedronken en wat Indiase hapjes geproefd. De tijd vloog werkelijk.

Nog even terug geweest naar het hotel en om 7 uur was het tijd om.. naar het paleis te gaan. Ja, Mysore bezit een gigantisch paleis, echt Indiaas, zo Prins of Persia achtig. Met een overweldigende tuin met tempels, olifanten, poorten. Ongelooflijk. We hadden geluk dat er een festival was, want nu, van 7 tot 8, waren de lichtjes aan. Ja en niet zomaar een paar lichtjes, nee het hele gebeuren was versierd met 97000 lampjes. Normaal is het alleen op een aantal zondagen.

Ook het restaurant waar we gegeten hebben daarna was een succes. Echt zo’n tuinachtig geheel met begroeiing over alle zitjes heen. En je wilt het niet geloven, maar.. we hebben gebarbecued.. Ik denk dat ik nog niet zo lekker heb gegeten in India, en zo gezellig.

Op de kaart stond trouwens geschreven dat gasten: have to be aware of the fact that foreigners can start unpleasant conversations, of zoiets. Waarschijnlijk bedoelden ze te luid spreken ofzo, en ik denk dat we in de categorie foreigners zaten die ze op de kaart bedoelden. We hadden zo’n lol, echt.

Ik denk dat we wel twee uur genoten hebben van het buiten zitten, het eten en het lachen. Oh ja, en dan de muziek.. Een of andere jengel gitaar of fluit, veel te schel natuurlijk, en degene die de instrumenten bespeelde had niet in de gaten dat je eigenlijk niet moet hoesten en/ of niezen in een microfoon!

Terug in het hotel was het heel snel stil...

Tot de volgende ochtend, zondag 21 oktober.

Zondag 21 oktober 2001

Vanochtend zijn we voor scrambeled eggs met toast gegaan op een dakterras. Errug van genoten en vervolgens ons begeven tussen de taxichauffeurs om een ritje naar de Chamundi hills te regelen. De rit erheen was al prachtig. Met z'n allen in een Ambasador en een steeds mooier uitzicht hoe hoger we kwamen. Een 10 kilometer lange tour, om op 1065 meter hoogte de Sri Chamundeswari-tempel te vinden. Een prachtige witte tempel,maar bijna indrukwekkender waren alle mensen die zich in een rij hadden opgesteld die misschien wel 2 of drie keer rond het geheel liep om het gevaarte te bezoeken. Wij vonden dat niet zo nodig en zijn wat rondgelopen en kwamer een 2000 jaar oude tempel tegen volgens een gidsje van 11 die bij ons aansloot. Het Indiase jongetje beweerde alle hoofdsteden van de Europese landen te kennen en kwam inderdaad een aardg eind. Op eenderde van de top lig een 5 meter hoge Nandi-stier die uit één stuk rots is gehouwen in 1659. We zijn het dier gaan opzoeken door een deel van de duizenden treden af te dalen met aan onze linkerhand het uitzicht over het Indiase landschap en Mysore. Het was vrij warm en we hebben bij Nandi een rustpuze ingelast en wat kleine jongetjes rijker gemaakt door kaartjes en beeldjes van hen te kopen. Elke keer als we iets gekocht hadden zeiden we dat dit toch echt het laatste was wat ze aan ons konden slijten, maar uiteindelijk wisten ze met hun onschuldige gezichtjes bijna hun hele voorraad aan ons allen mee te geven. Een verse ananas ging er wel in en toen zijn we weer teruggegaan met de taxi naar de stad.

Hier zijn we bij het paleis van de Maharadja uitgestapt om het geheel ook bij daglicht te kunnen bewonderen en van binnen. Het is werkelijk immens paleis en is tussn 1897 en 1912 gebouwd op de plaats van een houten paleis wat afgebrand is. Volgens de boeken is het een van de meest barokke bouwwerken in de wereld en geeft aan hoe rijk de Maharadja's waren. We zijn een kijkje binnen gaan nemen en werden overgoten met rijkdom en houtsnijwerk-plafonds en deuren. Vele marmeren beelden en de trouwzaal was een sprookjesachtig paviljoen. Op de eerste verdieping was er een gouden troon tentoongesteld die werd bewaakt door drie soldaten met geweren die wel anderhalve meter lang waren… We hebben ook nog even in een van de tempels rond het paleis gekeken en bij de kameel die rustig zijn middagmaal stond op te kouwen. De olifanten waren een stukje verderop te vinden wat het geheel complet maakte.

Het was tijd om wat te gaan drinken vonden we en besloten terug te gaan naar het restaurant van de vorige dag waar we uiteindelijk ook gegeten hebben om vervolgens onze super-de-luxe bus op te gaan zoeken die ons in 12 uur in Madras zou brengen. Nou, de stoelen vielen me niet tegen, maar ik moet erbij vermelden dat ik niet heel groot ben. Slapen ging moeilijk en om half 8 werden we voor de deur van ons appartment gedropt om nog twee uur in bed te kunnen kruipen voordat de alles-verbrekende wekker ons deed wekken om weer fijn aan de slag te gaan op kantoor…

naar BEGINPAGINA DAGBOEK

		Week 4 -29 oktober tot en met 5 november 2001-
	15 oktober 2001 16 oktober 2001 17 oktober 2001 18 oktober 2001	19 oktober 2001 20 oktober 2001 21 oktober 2001
	.. Maandag 15 oktober 2001 Vanochtend regende het nog en ik moest werkelijk zorgen dat ik in het midden van de rickswa zat, anders zou ik zeiknat geworden zijn! Het water staat in sommige straten tot de enkels hoor en iedereen baggert er maar doorheen net alsof er niets aan de hand is! En dan te bedenken dat je natuurlijk zo languit ligt, aangezien de wegen iet zo glad en vlak zijn! Ook moest ik wel lachen om een portier. Een portier in Chenaai heeft namelijk een vrij strict en keurig pak aan met ‘security’ erop. De portier die ik vanochtend zag stond keurig netjes gekleed onder zijn veel te kleine en kapotte parapluutje, óp zijn blote voeten in een water (meer modder) plas met zijn broekspijpen opgerold. Af en toe kon hij dan de deur open doen, wat ze met hun rechterhand doen die gehuld is in een blinkend witte handschoen! Ja, ik kon het allemaal goed bekijken, aangezien we in de file stonden. Wat dat aangaat is de cultuurschok vandaag te overbruggen. Niet veel anders dan in Nederland: Regen en file!! Haha.. Vanavond gaat Aki weer terug naar huis. Hij is hier 2 en een halve maand geweest. Hij vond het eigenlijk wat te kort en dat kan ik me wel voorstellen, want mijn eerste drie weken zijn ook echt omgevlogen! Het begint aardig druk te worden op het werk nu. Ik kom er een beetje in en dat betekent dat de verbazingen niet zo groot meer zijn als in het begin. Ik mag wel uitkijken dat ik geen Indier word, anders kom ik nooit aan een baan in Nederland! Wat betreft mijn nieuwe opdracht. Ja, ik het het concept niet bedacht hoor, en Qwiky’s zelf ook niet, het komt van het bedrijf K-Mart in Amerika, misschien wel eens van gehoord? Zij noemen het de blue light special en op het moment dat the blue light gaat branden begint de verkoop van producten. Qwiky’s wil dat nu ook en wil eens of een aantal keer per week twee uur op een dag zo’n verkoop laten doen door bijvoorbeeld Fa, of Musicworld, een soort Free Record shop. De bedrijven krijgen vrije ruimte in Qwiky’s en komen naar de mensen toe in plaats van dat ze erop moeten wachten. Hiervoor in de plaats moeten ze een flinke korting geven en exact om 5 uur er zijn en om 7 uur stopt het feest. De klanten weten nooit welke verkoper zal komen en wat er verkocht gaat worden om zo door nieuwsgierigheid klanten aan te trekken. Zij verkoop, wij klanten, de klant korting. Ik heb dit project en moet alles uitzoeken. Welke bedrijven we mee samen kunnen werken, hoe, waar, wat, wanneer, eventuele problemen anticiperen, contracten maken, promotie regelen.. Ja, dit verzin ik zelf allemaal nu, want mijn opdracht hield op bij: “Jij regelt alles!” Even een aantal zaken om een duidelijk beeld te krijgen: - Sashi is er van overtuigd dat het gaat werken in Qwiky’s, daarover geen discussie mogelijk - Nee, er is niet genoeg ruimte, maar dat schijnt op een of andere manier geen probleem te zijn. Er moet nl. Iemand komen met de spullen die verkocht kunnen worden. Ze hebben wel in elke pub een verhoging, dus wat dat aangaat zouden we daar (of ik, want ik moet alles zelf regelen!) wat kunnen verzinnen. - Nee, we hebben nog geen contact met de verkopers, of ik dat “even” wil doen en regelen - Ik mag zelf de producten kiezen en heb daar al wat over nagedacht, want het moeten natuurlijk wel producten zijn die je als impulsaankoop kan doen. Niet te duur dus. Verder moeten de producten naar mijn mening van een bepaald merk zijn of een vaste waarde hebben, anders zouden mensen kunnen gaan twijfelen aan de kwaliteit (merkproducten of boeken/cd’s). Niet te groot natuurlijk en bekend. Anders weten de mensen niet wat het product anders kost en zien ze het voordeel niet! - Ik moet dus de verkopers zelf benaderen…. - Oh, en by the way: alles moet voor 1 november, want dan gaat alles van start in 3 pubs in Chennai: wens me maar success, ik denk dat ik dat wel nodig heb…… Tja, ze hebben geen idée van plannen ofzo, toekomstgericht denken hebben ze nog nooit van gehoord en ze weten zelf niet eens hoe ze door de klant gezien willen worden. Bijvoorbeeld als: goedkoop, goede kwaliteit ofzo. Daardoor proberen ze veel dingen uit en als het niet helemaal loopt zoals ze denken dat het zou moeten cancelen ze het gewoon weer. Ja, maar dat is natuurlijk ontzettend slecht voor de klanten, want die verwachten wat van je op een gegeven moment. Bijvoorbeeld dat ze elke zondag een film draaien op zo’n groot doek. Ja, en dan stoppen ze daar ineens mee.. En zo zijn er nog vele vele dingen. Ze denken niet, ze kopieren gewoon en proberen het uit. Er bestaat totaal geen vaste, stevige basis en ja, daar kan ik natuurlijk al trainee ook weinig aan doen. Oke, ik probeer dan wel wat te vertellen en duidelijk te maken, zoals zaterdag. We hadden het over de promotiecoupons. Ze wilden starten met een coupon voor een gratis koffie of eentje met buy one get one. Daarna wilden ze terug gaan en dan bijvoorbeeld buy 2 get one free. Volgens mij is dat een slecht idee, mensen gaan wat van je verwachten en denken als je minder gaat: “jamaar vorige keer….” Maargoed, ik kreeg het er niet door. Ik leer nu wel heel stevig in mijn schoenen te staan. Discussies hier (bijv. over die coupons) lijken meer op een pleidooi en als ik wat zeg over de gang van zake gaat bijna iedereen in de verdediging. Koushik is trouwens wel in voor mijn ideeen, en dat ik natuurlijk wel heel fijn, want met hem werk ik het meest samen. Hij is er trouwens nog steeds niet! Had ik zaterdag ook gemaild dat ik om 11 uur een afspraak had met Sashi, nou dat werd gewoon 3 uur. Wat maakt het ook allemaal uit?! Zo kunnen ze toch nooit zaken doen met het buitenland?! Ik begrijp in drie weken heel goed wat ik met moet voorstellen bij een zogenaamde ‘cultuurmanager’. Voor hem of haar is een grote job te doen wanneer India met het buitenland in business wil treden. Volgens Somi ligt het er allemaal aan dat er niet van voren af aan gestart wordt. Er is geen basis in India. Vrijdag hadden we bijvoorbeeld geen water. En de telefoonlijnen spoelen hier bijna weg en ze beginnen te denken aan glasvezelkabels…. Je kan toch geen kabel gaan leggen van noord naar zuid, die spoelt direct weg met de eerste de beste regenbui. Want ja, de kabel wordt natuulijk niet keurig in een geul gelegd die door een of andere kraan gegraven wordt, maar door wat arbeiders op blote voeten en een botte schep. Ja, en als je dan niet door het gesteente komt: pech, dan maar een stukje niet zo diep onder de grond en nemen ze genoegen met 2 cm zand wat eroverheen ligt. Ja, werkelijk alles is anders hier!.. Sorry trouwens dat ik mijn website niet echt regelmatig bijhoud. Ik heb die tijd hier gewoon niet. Ik ben al heel blij dát ik even wat kan doen, want wat er elke keer op komt raffel ik in een kwartiertje in elkaar ofzo. Het is hier namelijk niet zo dat je om 5 uur vrij bent en dan even voor jezelf aan het werk kunt. Wanneer je er bent dan werk je ook, dus komen er steeds telefoontjes (en ja , de receptioniste is dan al weg en dan neem ik automatisch haar rol over) Dat was in het begin best wel eng trouwens. Hier de telefoon opnemen! Het geluid is vaak slecht en Indiers praten soms onverstaanbaar Engels. Dan vraag ik of ik een boodschap achter kan laten (als ik tenminste de naam van de betreffende persoon die ze zoeken herken). Nou dan roepen ze hun eigen naam en ja, na 8 keer vragen (nee, da’s natuurlijk een beetje overdreven!) weet ik er dan eindelijk wat van te brouwen. ‘s Ochtend kan ik wel mailen, maar voor de website up te daten heb ik een andere computer nodig omdat frontpage op Koushiks computer constant vast loopt. Ik heb het er zelfs al opnieuw proberen op te zetten maar tevergeefs. En ja, ik heb.. de paswoorden niet! Da’s echt klote, want dan moet ik iemand gaan vragen en ze vragn hier altijd wat ik ga doen. Niet echt als controle, maar misschien meer belangstelling, maar het voelt wel als controle. En dan kunnen ze zo een kwartier achter je blijven staan meekijken. Nou, dan ga ik natuurlijk niet met mijn foto’s lopen klooien als zij denken dat ik aan het werk ben. Dus ik had besloten om de foutjes zoveel mogelijk te laten voor wat ze zijn en mijn schaarse tijd hiervoor te gebruiken voor het eropzetten van nieuwe foto’s, vandaar de soms misschien onbegrijpelijke taal en fouten. Nou, hier ben ik dan weer, heb net erg hard gewerkt aan een presentatie en heb die net gehouden. Best eng hoor, een beetje in het Engels je ideeen uiten voor mensen die hier veel meer van weten, ervaring in hebben etc. Gelukkig ging het vrij goed, maar nou, nu het resultaat.. Het marketing bureau waar we samen mee werken was ook aanwezig en zij wisten zeker dat de verkopers niet naar de pubs willen komen omdat het teveel werk is en te weinig oplevert. De mensen die in Q. komen en wat kopen, komen niet naar hun winkel en als ze naar de winkel komen, worden ze natuurlijk aangezet om veel meer producten te kopen. Daarbij moeten zij een verkoper regelen die komt. Het rottige is dat ik dat zelf ook al wel bedacht had, maar dat Koushik en Sashi dat totaal niet als probleem zagen. En ja, als je er weer vanuit gaat dat de arbeid hier niets kost en dat er niet veel mensen naar de winkels komen (er is niet echt een winkelstraat hier namelijk, wel shoppingmalls) maar mensen komen meest speciaal voor 1 winkel. Ja, met die gedachte kon ik er wel wat inkomen dat de verkopers er voor in zouden zijn om zelf naar het publiek te komen. En daarbij.. als Koushik en Sashi het zeggen, ja zij weten toch meer van India dan ik. Nou: idee dus zo goed als afgewezen door bureau die mij zou moeten helpen met de promotie ervan, en eerlijk gezegd hebben ze ook wel gelijk. Maargoed, ik voel me hier echt een speelbal die van de ene naar de andere kant gerold wordt! Koushik en Sashi hadden een andere vergadering, dus mijn taak is nu om het hun ook duidelijk te maken.. Hmmm, dat kon nog wel eens moeilijk worden. Vandaag merkte ik echt hoe belangrijk het is om een markt te kennen als je erin opereert. Ik weet totaal NIETS van de Indiase markt, de grote bedrijven, de tv zenders, niets heb ik ooit gehoord of gezien en dan is het heel moeilijk denken wel bedrijf geschikt zou zijn om zoiets als dit project mee op te gaan zetten. Ik moet het bedrijf leren kennen, de mensen, hun preciese taken. Zodat als ik iets nodig heb gelijk naar de juiste persoon kan stappen. Ik moet de markt leren kennen, de spellers, hoe het hier werkt, het systeem (of misschien wel het geen-systeem hebben).. Het valt allemaal niet mee, maar ik laat me niet gek maken hoor! Wees daar maar niet bang voor! Na het ongeluk heb ik veel gedacht om toch maar terug te gaan naar Nederland, maar dat doe ik niet en ik laat me niet leiden door een stelletje stomme indiers. Nou, dit is misschien een beetje hard gezegd, maar ik ben wel gaan relativeren. Ik zal en wil hier een leuke tijd hebben en in die tijd kan niet alles. Ik doe mijn best en ook niets meer.. ZO! Dat is eruit! Puh!..
	Dinsdag 16 oktober 2001 Ben alweer op kantoor en waarschijnlijk tot half 8 vanavond. Ja, we willen dit weekend weg als we tickets kunnen krijgen voor de nachttrein, dus deze week me maar even van de goede kant laten zien! Ik heb gister twee leden van Aiesec gevraagd over de werktijden, maar daar moet ik echt Sheriff voor hebben en aangezien het hier weer noodweer was deed geen enkele telefoon het in de stad.. Het stormde en regende, ongelooflijk! Nu is het weer droog gelukkig. Voordeel is wel dat het lekker koel is. Zo'n 25 graden schat ik.. Vanavond zijn we uitgenodigd bij Andrea, een Tjechies meisje die ook altijd met ons uit gaat enzo. Doordat zij met een groep buitenlanders samen wonen sluiten andere buitenlanders snel aan natuurlijk en dat is reuze gezellig. Andrea gaat goulash maken: ECHTE! Wauw.. We zouden er om 8 uur zijn en we hebben besloten om dat ook stipt op te volgen aangezien Andrea een tv heeft, en er om 8 uur FRIENDS is! Marc was gister zo ontzettend teleurgesteld. Sheriff had hem verzekerd dat deze week echt de zitting zou zijn, Dat had de politie hem namelijk verteld. Hij was het weekend heel optimistisch, maar zondagavond vroeg ik hem waarom wij dan nog steeds geen officiele dagvaardiging hadden gekregen. Oke, alles zal dan wel anders zijn hier, maar het lijkt me toch wel dat je zelf moet horen dat je voor moet komen. Hij is er gister achteraan geweest en via Somi en zijn advocaat werd duidelijk dat de politie nog niets doorgegeven heeft aan de rechtbank. Somi dacht dat het zeker twee weken duurt van de overdracht van de politie naar de rechtbank en de werkelijke zitting. Flinke tegenslag dus, want Marc hield zich op een of andere manier voor om a.s. weekend naar huis te vertrekken. Trouwens vandaag ben ik Miss Receptionist….
	Woensdag 17 oktober 2001 Gister receptioniste spelen was gigantisch druk.. De receptioniste was ziek en of ik 'even' die taak wil vervullen.. Handig ook dat verder niemand even vertelde hoe de telefoon hier werkt en wat de doorschakelnummers zijn, maar ik heb nu al heel wat uitgevonden zo langzamerhand. Af en toe had ik drie telefoontjes in de wacht! Bijv: nr1: Iemand in het Tamil.. hmm, wat sneu nou, de lijn houdt er ineens mee op, vast door de regen, of euh, begon ik nu te stotteren "ca... ot hear... ya. pieppiep" en legde de hoorn erop?! .. nr2: Deze mevrouw belde voor iemand waarvan ik nog nooooit heb gehoord en volgens mij hier ook niet werkt. Ze bleef aandringen van wel.. OK dan: "Yes madam, I'll leave message for him ... euh or her.. Bye!" nr3: Ach.. te laat... Zo, je begrijpt mijn taak van gister een beetje, ik ben ervan verzekerd dat ik er werkelijk geknipt voor ben ! Vandaag, nieuwe dag, lekker vroeg hier. Gisteravond ben ik om 20 voor 8 vertrokken! Maar ik het weekend dus wel vrij. We hebben heeeeerlijk gulash gegeten, werkelijk verrukkelijk, Friends gekeken en erg veel gelachen. Al met al weer laat natuurlijk, maar ik vind dat niet zo erg. Dit soort dingen wil ik niet missen! Vandaag ga ik waarschijnlijk weer even naar Andrea om haar te helpen met de afwas, want dat was een heuze berg! Ook James was er. Had ik al over hem verteld?! Een hele rare gozer, nou ja, man. Hij komt uit Australie en woont en werkt hier al twee jaar. Hij draagt van die cowboylaarzen en is werkelijk geheel geflipt. Je lacht je dood met hem. Oh ja, gister voordat ik naar huis ging heb ik even een gesprekje met Koushik gehad over het werk, over Qwiky’s. Hij is erg tevreden over me en kan goed begrijpen dat ik het allemaal wel vreemd vind gaan hier. Hij is net zo in de organisatie gekomen als ik. Hij is pas 27! (ik dacht eerder 37..). Hij werkte gewoon achter de bar in de pub en vond het wel leuk om wat nieuwe drankjes uit te proberen en dan zelf op te drinken. Op een van die momenten was Sashi binnen gekomen en had gevraagd: wat ben jij aan het doen?! Koushik dacht toen: SHIT.. Maar het resulteerde erin dat hij de volgende dag op kantoor moest komen en in plaats van een hartig woordje was hij vanaf die dag de business development maneger. Hij heft wel gestudeerd en maar niet zo ontzettend veel denk ik. Hij doet er nu alles aan om veel te weten te komen en leest de halve bibliotheek in zijn schaarse avonduren. Echt een leuk gesprek. Hij vertelde dat Sashi erg vreemd werkt. Hij heft een idée, zoals die blue light special, je weet wel dat project. Ik heb het Qwiky’s BLIND DATE DISCOUNT genoemd, omdat je niet weet wat er verkocht gaat worden. Sashi stelt een datum en verwacht van je dan alles uitgezocht te hebben wat belangrijk is voor de GO-NOGO beslissing en dat iemand die er niets van begrijpt zo je onderzoek en resultaten kan lezen en er mee verder werken. Wanneer hij het goed vind en er is niets anders tussenkomt gaat het inderdaad door, vind hij iets dat meer prioriteit heft in zijn opinie: stop project 1 en NEXT! Koushik vertelde dat eigenlijk wel altijd als het echt een goed idée is, het uiteindelijk uitgevoerd wordt, maar misschien een half jaar later en dan kan het supersnel omdat alles al uitgezocht is. Flexibiliteit benodigd dus! (een later tijdstip..) Nu ben ik bezig met Excel. Best leuk, allemaal formules invoeren en bedenken, alles aan elkaar linken en wonder boven wonder lukt alles tot nu toe! Vaag hebben we natuurlijk wel excelopdrachten gehad bij bedrijfskunde, maar ik had niet gedacht dat ik er nog zoveel van wist. Ik weet natuurlijk niet meer hoe het precies allemaal moet, maar wel wat de mogelijkheden zijn enzo. Ik ben bezig met lijsten van producten die nodig zijn om bepaalde items op de menulijst te maken. Bijv een milshake. Dan heb je banaan nodig, melk etc, allemaal hebben die een kostprijs. Wanneer nu aantallen veranderen van de bestelhoeveelheid of de kostprijs verandert alles mee tot aan de eindkassering toe. Wel leuk om dit een beetje uit te puzzelen! Christoph is nu naar het centraal station. Gister wilde hij de tickets voor onze trip dit weekend per telefoon regelen, maar: alles vol, naar Mysore, Madurai, Hampi… Nu is hij erheen, want ze schijnen extra plaatsen te hebben voor buitenlanders en invaliden. Nou ik ben er van overtuigd dat Christoph de tickets krijgt om dat ze zo’n medelijden met hem hebben.. haha.. Maargoed, ik ga gauw weer verder want het wordt wat druk om me heen en dan vind ik het zo rot dat ze zien dat ik voor mezelf bezig ben! Misschien volgende week een aantal dagen vrij.. Er schijnt vakantie te zijn, al doet NATUUUUUURLIJK Qwiky’s daar niet aan mee! Maar Koushik was perplext (schrijf je dat zo?) van mijn job in excel, dat ik dat zo snel gedaan had (heb het nu –jammer genoeg- af..) en dát was natuurlijk het beste moment om te vragen!! Euh, hij zei alleen Donderdag en Vrijdag, maar ik wil Zaterdag (ik het het nu over volgende week trouwens, de 25e en 26e..) natuurlijk ook, dan zouden we een leuke trip kunnen maken: Woensdagavond weg… maandagochtend terug.. Het blijft echter afwachten (zoals we al gewend zijn he?!) Even over Marc… We hebben gister te horen gekregen dat het misschien niet twee weken maar wel 1 tot 3 jaar kan duren voordat de zaak voorkomt. De politie heeft niets doorgegeven en er spoed achter gezet zoals ze beloofd hebben (daar hebben we ze nota bene voor betaald!) We weten niet zo goed hoe nu verder te gaan en op dit moment is er niet met Marc te praten. Hij was wat te optimistisch misschien, en denk nu serieus om illegaal het land uit proberen te komen. Nou, in zo’n vaart zal het natuurlijk niet lopen, maar het geeft zijn gevoelens wel weer. We gaan sowieso het weekend weg. Al gaan we met de bus! We weten dus alleen nog niet waarheen en dat noem ik niet ‘onzeker’ meer, maar EEN VERRASSING, zo kan je het ook bekijken toch?! Met mij gaat het wel lekker, voel me goed!
	Donderdag 18 oktober 2001 Vannacht goed geslapen en het lijkt hier een mooie dag te worden! Gisteravond hebben we met z’n vieren gegeten. Ik had Andrea (van de gulash) opgebeld of ik haar nog moest helpen met de afwas, maar dat had ze al gedaan. Toen hebben we maar afgesproken om samen ergens wat te gaan eten want ik dacht dat de jongens voetbal zouden gaan spelen ergens in de stad. Ze hadden iemand ontmoet namelijk die had verteld dat er elke woensdagavond een sort wedstrijd was, en iedereen kan mee doen. Ze kijken gewoon hoeveel mensen er zijn en vormen teams. Je weet van je voren dus niet in welk team je zit en dus moesten ze een rood en een wit T-shirt mee. Toen ik thuiskwam zaten ze echter wat beteuterd op de bank met hun T-shirts, want ze hadden een klein detail vergeten te vragen: WAAR het was…. Dus zijn we met zijn vieren (met Andrea, Christoph en Marc) gaan eten in een restaurant wat Andrea wist: LEKKER en heel gezellig… Op het dak van een gebouw: “roof-to-restaurant” mooier gesproken. Echt leuk. Daarna zijn we naar de film geweest, Rush Hour 2, zo’n beetje een vechtfilm, maar er zat wel humor in. Oh trouwens nog wel wat: Gister had Christoph een goede, een slechte en een tussen goed-en-slecht-in mededeling. Hij begon bij de laatste: - “het maakt niet uit, we regelen het wel…” - Toen het goede: “ We hebben TICKETS VOOR HAMPI!!!” - Slecht…: “ er zijn geen tickets terug, maar als er echt een probleem daarmee is gaan we terug naar mededeling 1!” Ja, wel spannend. In theorie zou het goed mogelijk moeten zijn om daar in Hampi een ticket voor terug te regelen. Maarja, we zijn nog steeds in India.. Oh… ik heb ZO ontzettend veel zin! We vertrekken om half 10 in de avond (vrijdag) met de nachttrein naar Hampi waar we de volgende ochtend om een uur of 6 aankomen. De ticket kostte trouwens 200 Roepies, iets meer dan een tientje! Niet te geloven he?! Wat het ongeluk betreft: ja elke dag zijn er nieuwe verrassingen: de motor blijkt niet goed verzekerd te zijn.. Nu hebben ze andere papieren in de plaats gegeven, zodat het voor de rechtzaak van ons niets uitmaakt. Echter het geld van de verzekering gaat direct naar een of andere instantie, ik denk de rechtbank. Maarja, de verzekering zal natuurlijk niet uitbetalen! Wij hebben daar verder niets mee te maken, maar Sheriff zit natuurlijk wel in de problemen omdat het zijn motor is. Nu had hij een voorstel dat Marc de motor (voordat we natuurlijk weggingen) de motor heeft gekocht. De koopacte zal vervalst worden, en Marc tekent pas als hij in Nederland is. Dan kunnen ze hem niet meer pakken volgens Sheriff en wordt de zaak van tafel gedaan. We hebben nog niets besloten natuurlijk, maargoed we moeten Sheriff wel op onze hand houden.. We gaan de advocaat raadplegen. Wat betreft de ambassade hebben we of Marc dan, alle druk uitgeoefend die we kunnen. Zij kunnen NIETS doen totdat de rechtzaak voorkomt en dat kan dus maanden dan wel jaren duren, niet overdreven.. De politie heeft zich niet aan hun woord gehouden. Marc heeft via Somi contact met een of andere chief-police whatever. We willen nu proberen via hem druk op de politie uit te oefenen in Mahabalipuram. Hij zal iets moeten bedenken (betrappen op smeergeld ofzo) en dan kan hij ze onder druk zetten. Persoonlijk denk ik dat het nog wel even zal duren allemaal. Maargoed, we gaan dit weekend dus lekker weg en ik weet zeker dat dit het humeur van iedereen op zal beuren. Het gaat zeker erg gezellig worden. ZO, alweer een heel verhaal en ik denk dat ik het gister al gezegd heb, maar toen was het nog niet definitief en nu wel: volgende week Donderdag, Vrijdag én Zaterdag ben ik vrij. En zondag is weekend: dus… we willen volgende week woensdagavond vertrekken naar Kerala. Het zuiden om daar een beetje te gaan relaxen op het strand. Het regensizoen is daar al over en de stranden schijnen heerlijk te zijn. Ik ben ontzettend benieuwd. Nou, leuke dingen in het vooruitzicht dus en vanmiddag zou ik met Christoph gaan winkelen. Ik had namelijk gister zelf wat inkopen gedaan: 3 shirts van Lee, met korte mouwen (zwart, blauw/groen en wit), een lichtblauwe linnen wijde broek en een nette strakkere zwarte broek, die wel een beetje lijkt op die nette grijze die ik thuis veel aan had en ook mee heb. Al met al was ik 1100 roepies kwijt, 60 gulden ofzo! Christoph was dusdanig onder de indruk en was echt toe aan een uitbreiding in zijn klerenkast, maar haat winkelen. Nu gaan we dan maar samen, dan wordt het misschien een beetje dragelijk voor hem. Ik vind het echt heerlijk om overdag in het vooruitzicht wat leuks voor ‘s avonds in het vooruitzicht te hebben! Lekker uit eten en dingen als dit of naar de film. Dat maakt het echt hier. Ja, het gaat echt wel lekker nu. Natuurlijk maak ik me nog flink zorgen over Marc en alles daaromheen, maar ik laat alles maar een beetje over me komen. Net als werk. Ik leef wat dat aangaat bij de dag en dat kan ook niet anders want plannen wijzigen zo snel. Leren van alles doe ik hier wel, en da’s toch echt waarvoor ik gekomen ben, of niet dan?! Wat vandaag op het programma staat: - presentatie van Qwiky’s aanbiedingen special afronden en rapport maken dat als iemand anders het over een half jaar uit de kast pakt zo kan overnemen en verder werken vanaf het punt ik nu ben. - Een who is who in de company file maken (met foto’s!!) Met adres, telefoonnummer, e-mail etc. Het moet een beetje makkelijk bij te houden zijn, omdat er zoveel pubs geopend worden en de database op dat punt snel en makkelijk veranderd moet kunnen worden. Daarbij is het handig voor nieuwe mensen in het bedrijf. De taakbeschrijving komt er namelijk ook bij, dan weet je wie je moet hebben als er wat is. - Uitzoeken welke Tv-series er allemaal draaien voor de komende maand(en) zodat we net als met “Friends op Woensdag in Qwiky’s” kunnen gaan adverteren - En nog wat, maar dat weet ik niet meer.. Ik ga maar gauw aan de slag, want ik ben al wel erg lang aan het typen nu.. Vrijdag 19 oktober 2001 Nou ik heb weer even tijd voor een verhaaltje.. Het gaat hier zo vreemd joh, niet te geloven. Koushik was hier net en had de hele nacht doorgewerkt, geen minuut geslapen.. Ik moest razensnel een of andere excelsheet maken. Geluk dat ik vande week zoveel met excel bezig ben geweest! Ja, geen moeilijke dingen hoor, maar van die kleine dingetjes hoe je moet linken enzo is errug handig als je dat weet anders zou ik dat nu nog uit moeten zoeken. In no time had ik het af, ik wordt al een echte typmiep! Hij rende ermee weg en kwam nog even terug om te zeggen dat ik naar een of ander telefoonnummer moest bellen en even wat modellen/monsters voor pennen moest regelen die hier morgen moeten zijn, dan kunnen ze kiezen welke ze willen en dan laten ze het óf bij dit bedrijf wat ikmoest bellen óf bij een ander bedrijf maken. Da’s handig natuurlijk, want een bedrijf wil –zeker hier niet.- niet zomaar wat opsturen. Niet drie ofzo, nee gelijk 10 of 15 wilde Koushik. Ik heb net even een minuut voor me uitgekeken en toen bedacht dat het toch niets helpt om eerst een gesprek te gaan voorbereiden want het loopt in werkelijkheid toch anders. Dus het nummer maar gedraaid en vriendelijk gevraagd of ik het goede bedrijf aan de telefoon had. Nou, ze wisten eigenlijk niet of ze pennen maakte en toen ik óók nog om een lijst ging vragen met prijzen wisten ze niet wat ze met me aanmoesten denk ik en legde ze de hoorn er maar weer op. Aha, en bedankt.. Nog maar een keer proberen dan.. De derde keer was het raak en kreeg ik degene die ik moest hebben aan de telefoon. Gelukkig kon deze man me wat verder helpen en morgen komen enr 5 voorbeelden.. Nou. da’s tenminste wat.. Nu eigenlijk niet echt iets belangrijks te doen. We moeten de contracten die ik opgesteld heb nog nakijken en de brieven die ik gemaakt had om naar potentiele leveranciers van die goederen die Qwiky’s in de pubs wil verkopen. Maar Koushik is dus weer weggevlogen en ik heb geen idee wanneer hij er weer is. Ik ben ervan verzekerd dat hij om een uur of 3 ofzo terugkomt, dan eerst nog 14 telefoontjes moet plegen en dat we dan aan de slag kunnen, zodat het weer laat kan worden. Oh nee, vandaag kan het helemaal niet laat worden, want ik moet om half 8 thuis zijn, gereed en wel om.... naar Hampi te gaan! WAUW... ik kan niet wachten... Even wat anders: er is weer nieuws aangaande het ongeluk. Marc heeft gister een gesprek gehad met Somi, de Chief police officer, zijn advocaat en de vader van Sheriff. Ze hebben een nieuw plan, aangezien er nog steeds geen mededeling naar de rechtbank is gegaan. Dat is nu te laat om er nog een snelle zaak van te maken en dus kan het, ja je wilt het niet geloven: 1 tot 3 jaar duren. In die tijd zou Marc het land niet uitkunnen en ook de ambassade kan niets doen zolang ze je niet gevangen houden en er een zaak tegen je loopt bij de rechtbank.. Nou, je kan niet (in) alles geloven in India, maar hier was iedereen het over eens. Zo werkt het hier nu eenmaal. Het nieuwe plan: Mede met de advocaat, Somi, die Police officer (wat dus een vriend van Somi is en de politie in Mahabalipuram kan beinvloeden omdat hij qua rang boven hen staat), Sheriffs vader en broer willen ze een afspraak maken met tegelijk: de mannen uit het dorp en de politie in Mahabalipuram. Met veel veel geld willen ze de zaak aan de kant proberen te schuiven. Zelfs de advocaat was ervoor en heeft een schatting van de maximale kosten gemaakt om: · de zaak te laten verdwijnen · zijn paspoort terug te geven · de mannen uit het dorp in de gaten te houden · de verzekering van de motor geldig verkllaren Marc was erg opgelucht. Ja, moet je je eens voorstellen dat je misschien wel een jaar of langer hier moet blijven en tot een week van te voren niet weet wat wanneer en hoe gaat gebeuren. Maargoed, ik juich niet voordat er wat concreets gebeuren gaat. Marc gaat gelukkig wel mee naar Hampi, daar ben ik erg blij om. Hij was de afgelopen dagen zo ontzettend down en zag het allemaal niet zo erg meer zitten had ik het idee. Nu dus weer een nieuw aangrijpingspunt. Het is natuuuuurlijk nog steeds afwachten wat er gaat gebeuren, maar dit laatste is waarschijnlijk overbodige informatie van mijn kant. Tot zover deze nieuwsflash. Gisteren (donderdag) had ik om half 7 met Kazu, Jari en Christoph afgesproken om te gaan shoppen, maar... om half 5 kwam Koushik dus met de mededeling of ik even wat contracten op kon stellen.. Hij zou in een half uur terug zijn. Nou, na een uur belde hij dat het wat later werd.. Ja, echt ongelooflijk (ja niet dat hij te laat is, dat hij even belde!).. Maargoed uiteindelijk kwam hij om 7 uur terug en we hebben nog even naar alles gekeken, maar toen de computer weer uitviel zei ik dat ik naar huis ging. Op dat moment ging net de telefoon: Christoph. Ze waren nog in de shoppingmall en aangezien dat om de hoek is vanaf het kantoor ben ik daar snel heen gegaan. We hebben weer bij Sangheeta gegeten, dat goedkope, maar erg goede Indiase restaurant. Ik had me wat laten aanraden door een van die obers en dat was me toch een goeie keus... heerlijk. En ik had natuurlijk ook wel trek onderhand. Ik heb ook Lassie uitgeprobeerd, een soort yoghurtdrank waar Ellen me al over verteld had: nou.. dat nemen we vaker! Thuis aangekomen ben ik maar weer eens gaan gewassen. Ik was zelf natter dan de was gis ik.. Niet echt een job voor mij, maargoed ik heb weinig keus.. Daarna lekker gaan slapen, want als je zo laat klaar bent met werk, en dan nog uit eten gaat is het al snel laat.... Zaterdag 20 oktober 2001 Nou, ik ben weer op kantoor (maandag 22 oktober geschreven) na een fantastisch weekend… nee NIET Hampi.. Haha, het kan hier niet volgens plan verlopen namelijk, maar dat had ik al wel eens eerder vermeld geloof ik… We hadden tickets voor Hampi, dat wel en zijn om half 8 met z’n vijven eerst uit eten gegaan in Chennai. Zie je het voor je?: Vier grote jongens met nog grotere rugzakken en ik met met mijn mega-tas met z’n allen in een rickswa: past makkelijk hoor (…).. Maar reuze gezellig natuurlijk, want iedereen was in de ‘vertrek-uit-Chennai-leuk-weekend-tegemoet- stemming’, zo zal ik het maar noemen.. Om 10 voor 10 raakte ik –zoals Christoph het verwoordde- mijn maagdelijkheid kwijt en zat ik dan toch echt in een Indiase trein. Tweede klas sleeper en het was zo erg nog niet. Drie bedden, nou ja bedden, zachte planken, boven elkaar en we sliepen allemaal bij elkaar. Eerst natuurlijk nog even flink gekletst en gelachen, daarna vrij snel in slaap gevallen. Het was ons verteld bij een stationnetje uit te stappen, een rare naam. We hadden de naam opgeschreven en om kwart voor 6 in de ochtend stonden we daar buiten. Hmm, trein was alweer weg, en… het was het verkeerde station. Daarbij waren we nog maar voor Bangalore, en dat betekende dat het zeker nog 8 tot 10 uur zou duren voordat we in Hampi zouden zijn. Dus.. nieuwe plannen gemaakt en daar hadden we geluk bij. We hebben de autorikswah genomen naar Bangalore en konden daar met wat voordringtechniek van Christoph nog net op tijd een kaartje bemachtigen voor de trein naar Mysore. Rennen naar de trein en de sleepersclass ingedoken om weer een bed te kunnen bemachtigen. Gelukt (terwijl we geen sleeper-tickets hadden)! Nog even lekker kunnen slapen en ongeveer een half uur voordat we in Mysore arriveerden werd ik wakker en moest ik naar de wc. Ik liep naar voren en daar zaten twee jongetjes van een jaar of 14. Ik ging naar de wc (voor zover je het een wc kan noemen) en toen ik weer naar buiten kwam zaten 4 grote ogen mij aan te staren., De deur van de trein was open (ja, vrij normaal hier) en ik wilde even kijken naar de prachtigste natuur die we voorbij schoten. Mijn stap voorwaarts deed de 2 jongetjes in actie komen met hun verhaal over de omgeving. Ik begreep er ongeveer 1/3 van, maar knikte maar keurig ja. Ze hielden tegelijk een ander verhaal, zo enthousiast waren ze. En toen kwamen de vragen: waar ik vandaan kwam, wanneer ik in India gekomen was, of ik een ‘echte’ Christian ben, hoe lang ik zou blijven en of ik getrouwd was. No, I’m not married antwoordde ik eerlijk. De ogen werden groter.. Ah.. En met wie was ik hier dan?!.. Weer heel eerlijk zei ik: met vier vrienden. “Another 4 girls??”. No, boys, men.. Dit ging hun pet te boven en ze zakten langzaam tegen de muur weer naar beneden totdat ze weer op de grond zaten. Ik moest wel lachen hoor, het leek net of ze realiseerden dat ze misschien later wel een vrouw met 3 anderen moesten delen. Waren zij even blij dat ze Indiaas zijn!.. Prachtig. Ondertussen al een aardig eind gevorderd richting onze bestemming en even over tienen arriveerden we op het station. Eerst maar kaartjes voor de terugreis reserveren was het plan. De rij was gigantisch lang jammer genoeg en we moesten een behoorlijk tijdje wachten totdat we aan de beurt waren en dat er verteld kon worden dat alle treinen vol zaten en dat er al 54 wachtenden voor ons waren. Hm, wat nu?! We waren nu eindelijk weg uit Chennai: kunnen we niet meer terug. Twee opties: of maandag avond de trein pakken met alle gevolgen van dien op het bedrijf of bellen dat we ziek zijn, óf met de bus terug. Maandag-trein zat ook vol, dus nog 1 optie te gaan.. Een taxi-chaffeur bracht ons in een busje naar het busstation en gelukkig hadden we vrij snel kaartjes voor de aller-luxe bus. Oke: dan was het nu echt tijd voor: FOOD... Dezelfde taxichauffeur heeft ons naar de pizzacorner gebracht, waar we voor 2 dagen gegeten hebben: salade, garlic bread (soort stokbrood met kruidenboter wat er al opgesmeerd is en dan in de oven is geweest), en natuurlijk pizza! Hotel Sangeeth voldeed wel aan onze eisen en voor 100 Roepies p.p. hadden we twee slaapkamers met dubbelbed en een extra bed. Nog niet eens zo slecht hoor, en de bedden waren zacht! De douche was echter koud en spoot alle kanten op behalve naar beneden, maar dat maakte niet uit want elk druppeltje water deed me beter en schoner voelen. Ja, want ik heb nog even vergeten te melden dat het weer werkelijk geweldig was. Zonnetje, 35 graden, windje: heerlijk.. Mysore in het zuiden van de staat Karnataka ligt trouwens 770 m. boven de zeespiegel en heeft daardoor een aangenaam klimaat. De stad was hoofdstad van het gelijknamige vorstendom Mysore dat ongeveer 1/3 van Karnataka omvatte. In 1947 ging het vorstendom op in de Indiase Unie. Het is een stad met zo'n 650.000 inwoners en erg groen en met veel prachtige gebouwen die goed onderhouden lijken. Het wordt ook wel eens de tempel van sandelhout genoemd en dat was goed te merken aan alle beeldjes die eengeboden werden van deze houtsoort. Sandelhout is trouwens de basis van de bereiding van parfum en wierookstokjes. Na de douche in het hotel hebben we de rickswa gepakt naar: the Zoo!! Jaha, de dierentuin in India. Echt geweldig. Een heel park met giraffen, olifanten, aapjes die overal rondliepen, tijgers en beren. Net alsof ze in een stukje afgerasterde natuur leefden waar wij tussendoor liepen. We hebben er een aardig tijdje rondgebracht. In de bomen zaten trouwens vleermuizen, je wilt niet weten hoe groot! En ook bijennesten hingen in de bomen... Deze dierentuin schijnt een van de besten te zijn in India. Na de dierentuin hebben we ons weer door een rickswah naar een gezellig restaurant laten brengen. Weer met z’n vijven in zo’n karretje natuurlijk, en.. deze waren zelfs kleiner dan in Chennai. Ik geloof zelfs dat we bekijks hadden! In het restaurant hebben we een lekker koud biertje gedronken en wat Indiase hapjes geproefd. De tijd vloog werkelijk. Nog even terug geweest naar het hotel en om 7 uur was het tijd om.. naar het paleis te gaan. Ja, Mysore bezit een gigantisch paleis, echt Indiaas, zo Prins of Persia achtig. Met een overweldigende tuin met tempels, olifanten, poorten. Ongelooflijk. We hadden geluk dat er een festival was, want nu, van 7 tot 8, waren de lichtjes aan. Ja en niet zomaar een paar lichtjes, nee het hele gebeuren was versierd met 97000 lampjes. Normaal is het alleen op een aantal zondagen. Ook het restaurant waar we gegeten hebben daarna was een succes. Echt zo’n tuinachtig geheel met begroeiing over alle zitjes heen. En je wilt het niet geloven, maar.. we hebben gebarbecued.. Ik denk dat ik nog niet zo lekker heb gegeten in India, en zo gezellig. Op de kaart stond trouwens geschreven dat gasten: have to be aware of the fact that foreigners can start unpleasant conversations, of zoiets. Waarschijnlijk bedoelden ze te luid spreken ofzo, en ik denk dat we in de categorie foreigners zaten die ze op de kaart bedoelden. We hadden zo’n lol, echt. Ik denk dat we wel twee uur genoten hebben van het buiten zitten, het eten en het lachen. Oh ja, en dan de muziek.. Een of andere jengel gitaar of fluit, veel te schel natuurlijk, en degene die de instrumenten bespeelde had niet in de gaten dat je eigenlijk niet moet hoesten en/ of niezen in een microfoon! Terug in het hotel was het heel snel stil... Tot de volgende ochtend, zondag 21 oktober. Zondag 21 oktober 2001 Vanochtend zijn we voor scrambeled eggs met toast gegaan op een dakterras. Errug van genoten en vervolgens ons begeven tussen de taxichauffeurs om een ritje naar de Chamundi hills te regelen. De rit erheen was al prachtig. Met z'n allen in een Ambasador en een steeds mooier uitzicht hoe hoger we kwamen. Een 10 kilometer lange tour, om op 1065 meter hoogte de Sri Chamundeswari-tempel te vinden. Een prachtige witte tempel,maar bijna indrukwekkender waren alle mensen die zich in een rij hadden opgesteld die misschien wel 2 of drie keer rond het geheel liep om het gevaarte te bezoeken. Wij vonden dat niet zo nodig en zijn wat rondgelopen en kwamer een 2000 jaar oude tempel tegen volgens een gidsje van 11 die bij ons aansloot. Het Indiase jongetje beweerde alle hoofdsteden van de Europese landen te kennen en kwam inderdaad een aardg eind. Op eenderde van de top lig een 5 meter hoge Nandi-stier die uit één stuk rots is gehouwen in 1659. We zijn het dier gaan opzoeken door een deel van de duizenden treden af te dalen met aan onze linkerhand het uitzicht over het Indiase landschap en Mysore. Het was vrij warm en we hebben bij Nandi een rustpuze ingelast en wat kleine jongetjes rijker gemaakt door kaartjes en beeldjes van hen te kopen. Elke keer als we iets gekocht hadden zeiden we dat dit toch echt het laatste was wat ze aan ons konden slijten, maar uiteindelijk wisten ze met hun onschuldige gezichtjes bijna hun hele voorraad aan ons allen mee te geven. Een verse ananas ging er wel in en toen zijn we weer teruggegaan met de taxi naar de stad. Hier zijn we bij het paleis van de Maharadja uitgestapt om het geheel ook bij daglicht te kunnen bewonderen en van binnen. Het is werkelijk immens paleis en is tussn 1897 en 1912 gebouwd op de plaats van een houten paleis wat afgebrand is. Volgens de boeken is het een van de meest barokke bouwwerken in de wereld en geeft aan hoe rijk de Maharadja's waren. We zijn een kijkje binnen gaan nemen en werden overgoten met rijkdom en houtsnijwerk-plafonds en deuren. Vele marmeren beelden en de trouwzaal was een sprookjesachtig paviljoen. Op de eerste verdieping was er een gouden troon tentoongesteld die werd bewaakt door drie soldaten met geweren die wel anderhalve meter lang waren… We hebben ook nog even in een van de tempels rond het paleis gekeken en bij de kameel die rustig zijn middagmaal stond op te kouwen. De olifanten waren een stukje verderop te vinden wat het geheel complet maakte. Het was tijd om wat te gaan drinken vonden we en besloten terug te gaan naar het restaurant van de vorige dag waar we uiteindelijk ook gegeten hebben om vervolgens onze super-de-luxe bus op te gaan zoeken die ons in 12 uur in Madras zou brengen. Nou, de stoelen vielen me niet tegen, maar ik moet erbij vermelden dat ik niet heel groot ben. Slapen ging moeilijk en om half 8 werden we voor de deur van ons appartment gedropt om nog twee uur in bed te kunnen kruipen voordat de alles-verbrekende wekker ons deed wekken om weer fijn aan de slag te gaan op kantoor… naar BEGINPAGINA DAGBOEK