Από τους ξεθαμμένους παιδικούς τάφους σε μεγάλη έκταση, από τις πλημμύρες και νεροσυρμές, την άνοιξη του 1953 στην τοποθεσία «Πέσιμο», δυτικά της Παραμυθίας και νότια της Φωτικής, νοείται πως τα παλιά χρόνια έπεφταν συχνά επιδημίες και λοιμοί που εξόντωναν μαζικά τον λαό και ιδιαίτερα τα παιδία και τα βρέφη. Έτσι ο λαός μην έχοντας που αλλού να καταφύγει, έριχνε όλες τις ελπίδες του στην Παναγία, στον ναό της οποίας έτρεχε να παρηγορηθεί και πολύ δικαίως οι κάτοικοι έδωσαν τον τίτλο της παραμυθίας (παρηγοριάς) στην Παναγία. Όσον αφορά το όνομα της Παραμυθίας υπάρχουν και άλλες εικασίες. Λένε πως ονομάστηκε Παραμυθιά από τον Θύαμη ποταμό (Παραθυάμια = Παραμυθιά). Άλλοι υποστηρίζουν πως πήρε την ονομασία από τους κατοίκους της Φωτικής που από τις σλαβικές επιδρομές (828-1025μ.Χ.), χρόνια αφανισμού πολλών ηπειρώτικων πόλεων (Νικόπολη, Φωτική) βρήκαν εδώ παραμυθία (παρηγοριά). Άλλοι πάλι θεωρούν ότι οι κάτοικοι της Φωτικής επειδή δεν μπόρεσαν να αντέξουν την ένταση και το κρύο του “Σκαλεπανήσιου” βοριά, παράτησαν θεληματικά την πόλη τους και κατέφυγαν εδώ. *βιβλιογραφική πηγή |
