Το Πήλιο είναι ένα εκτεταμένο βουνό με πολλές ιδιομορφίες, εξαιτίας του μικροκλίματός του. Έντονα δασωμένο στη Νότια και Δυτική πλευρά που βλέπει στο Αιγαίο. Παρά το μικρό ύψος του, οι χιονοπτώσεις είναι έντονες και ο χειμώνας του μακρύς. Διάσημο για τις πεντακάθαρες παραλίες του αποτελεί μεγάλο τουριστικό κέντρο της πατρίδας μας. |
Πρόσβαση |
Η γραμμή για την κυκλοφορία του τρένου άρχισε να κατασκευάζεται στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτέλεσε για την εποχή του ένα Τεχνικό θαύμα. Οι μεγάλες κλίσεις του εδάφους από την μέση της διαδρομής και πάνω, n πολύ στενή γραμμή και οι ιδιομορφίες του εδάφους καθιστούσαν το έργο μία δύσκολη υπόθεση. Μηχανικός του έργου ήταν ο Ιταλός Ντε Κίρικο πατέρας του διάσημου ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο. Η διαδρομή είναι μία από τις ωραιότερες του Πηλίου και αξίζει να την κάνετε τόσο με το τρένο όσο και με τα πόδια. Η αρχική διαδρομή ξεκινούσε από τον Βόλο και αφού περνούσε από την οδό Δημητριάδος, την Παραλία και τον Άναυρο, έπαιρνε τον δρόμο για την Αγριά και από εκεί για Λεχώνια. Από το σημείο αυτό άρχιζε να ανηφορίζει στις πλαγιές του βουνού, με προορισμό την Γκατζέα στη μέση περίπου της διαδρομής. Η συνολική διαδρομή πλησιάζει τα 22 χλμ. Σήμερα το τρενάκι ξεκινά από τα Λεχώνια και η πρότασή μας είναι να ξεκινήσετε και εσείς από εκεί. Μην κάνετε την διαδρομή "ανταγωνιστικά". Χαρείτε την όσο μπορείτε περισσότερο. Απολαύστε την υψηλή αισθητική της. Παρατηρήστε τα ανθρώπων έργα, τα γεφύρια,τα τούνελ και τα αντερείσματα, φτιαγμένα με ένα μεράκι απαράμιλλο από μηχανικούς και μαστόρους που αγαπούσαν την δουλειά τους, που θέλησαν τα έργα τους να είναι συνέχεια και προέκταση ενός μαγευτικού τοπίου. Και μαζί με όλα αυτά το ίδιο το Πήλιο. Δεν την ύμνησε άδικα ο Γ. Δροσίνης αποκαλώντας το '...βουνό, βουνών καμάρι...". Εδώ, μακριά από την πολυκοσμία και τον τουρισμό, θα χαθείτε μέσα στο καταιγισμό των χρωμάτων από τα λουλούδια και τις οξυές που κιτρινίζουν στις αρχές του φθινόπωρου. Και στον εύκολο δρόμο σας μπορεί να συναντήσετε και τον "Ιάσονα" ή τις "Μηλιές", τις ατμάμαξες που σέρνουν πίσω τους, αγκομαχώντας, σχεδόν εκατό χρόνια ιστορίας. Και στο τέλος ο σταθμός στις Μηλιές, ήρεμο και σκιερό άβατο χρωμάτων κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια. Οχι, εδώ δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή της γνωριμίας με το Πήλιο. Το "βουνών καμάρι" σαν περιμένει να διεισδύσετε μέσα του και όχι απλά να το περπατήσετε.