Η Ζήρια είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοπονήσσου μετά τον Ταύγετο με ύψος 2.374 μέτρα και απο γεωλογική άποψη ανήκει στην ζώνη της Τριπόλεως. Η ονομασία του βουνού είναι σλαβική και σημαίνει "βελανίδι" ενω το αρχαικό όνομα του ήταν Κυλλήνη. Το βουνό ήταν αφιερωμένο στον θεό Ερμή ο οποίος, σύμφωνα με την Μυθολογία, μεγάλωσε στη σπηλιά που βρίσκεται στην Ν.Α. άκρη του πολύ χαρακτηριστικού οροπεδίου της Ζήριας.

Δραστηριότητες

• Ανάβαση στην κορυφή

• Καταρρίχηση (Ραπέλ)

Η Ζήρεια, με το ύψος της, την εύκολη πρόσβαση, τα δύο καταφύγιά της και τις ομαλές καιρικές συνθήκες αποτελεί ιδανικό τόπο για τις "πρώτες" απόπειρες μιας Κοινότητας να γνωρίσει τις ομορφιές του βουνού και να εκπαιδευτεί στις πρώτες τεχνικές.

Πρόσβαση
Aκολουθώντας την Εθνική οδό Αθηνών-Πατρών θα στρίψετε στο ύψος του Ξυλόκαστρου με κατεύθυνση Νότια προς τα Ανω Τρίκαλα. Από την έξοδο του χωριού αρχίζει και η πορεία προς το οροπέδιο όπου βρίσκονται και τα δύο καταφύγια της Ζήριας.

Η ανάβαση στη Ζήρια είναι μία καλή εμπειρία αφού το βουνό προσφέρει πολλές εναλλακτικές λύσεις και μία κορυφή με πολύ όμορφη θέα

Για να ανεβείτε από τα Ανω Τρίκαλα στο οροπέδιο έχετε δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να ακολουθήσετε τον δασικό δρόμο ο οποίος μετά απο 2.30/ - 3.00/ω θα σας οδηγήσει στο οροπέδιο. Η άλλη εναλλακτική λύση είναι να ακολουθήσετε το μονοπάτι το οποίο ξεκινά μερικές δεκάδες μέτρα μετά την Μονή του Αγ. Βλάσσιου. Η αρχή του μονοπατιού βρίσκεται στο αριστερό σας χέρι μερικά μέτρα από τον δασικό δρόμο. Η αρχή του είναι στην ουσία μικρός δασικός δρόμος ο οποίος μετά απο μερικές δεκάδες μέτρα γίνεται μονοπάτι ανηφορικό που καταλήγει σε ένα μεγάλο πλάτωμα λίγο πιο κάτω από τον δασικό δρόμο. Εχοντας τις κολόνες της ΔΕΗ σαν σημάδι βγαίνουμε και πάλι στον δασικό δρόμο έχοντας όμως γλυτώσει μερικά βαρετά και κουραστικά χιλιόμετρα. Αφού περάσουμε τις τελευταίες στροφές βγαίνουμε στην ατέλειωτη και μονότονη ευθεία η οποία μετά απο 1.00/-1.30/ ώρες μας βγάζει στο οροπέδιο.

Η Ζήρια διαθέτει δύο καταφύγια. Το πρώτο το συναντάμε αριστερά, πάνω σε λόφο, καθώς μπαίνουμε στο οροπέδιο. Είναι δυναμικότητας 40 κρεβατιών και διαθέτει κουζίνα, σόμπες, τζάκι και κουβέρτες. Το καταφύγιο ανήκει στον Ε.Ο.Σ. Κορίνθου και είναι καλά οργανωμένο αν και πολύ εκτεθειμένο στον αέρα. Το δεύτερο καταφύγιο βρίσκεται στην αρχή της πλαγιά που ξεκινά απο το τέλος του δρόμου που οδηγεί στο οροπέδιο. Είναι δυναμικότητας 22 κρεβατιών και διαθέτει κουζίνα, σόμπα. και κουβέρτες. Επίσης διαθέτει δεξαμενή νερού αλλά θα είναι καλύτερα να την αποφύγετε. Και στα δύο καταφύγια δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό. Το μόνο σημείο με νερό βρίσκεται στη μέση σχεδόν του οροπεδίου λίγα μέτρα αριστερά, όπως ανεβαίνουμε, από το δρόμο. Στο οροπέδιο μπορείτε να διανυκτερεύσετε άνετα και με αντίσκηνα αφού σίγουρα δεν θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα χώρου. Το οροπέδιο είναι εντελώς ξερό μη διαθέτοντας ούτε ένα δένδρο. Αυτό από μία άποψη είναι καλό αλλά ταυτόχρονα δίνει μία μονότονη και επίπεδη εικόνα στο τοπίο μη παρέχοντας και κανενός είδους προστασία.