Thumbnails

	Μπέϊντεν Πάουελ
	Μια φορά, όταν ήμουνα ακόμα παιδί, ανεβήκαμε με τα αδέλφια μου τον Τάμεση όσο μπορούσαμε μέχρι που ο ποταμός έγινε ρυάκι πολύ μικρό για να μας μεταφέρει.
	Τότε μεταφέραμε τη βάρκα πάνω από ένα λόφο και τη ξαναρίξαμε στο νερό σ' ένα ρεύμα, που έτρεχε σε κατεύθυνση αντίθετη.
	Τη νύχτα κατασκηνώσαμε στην εξοχή, Μαγειρεύαμε, Αγοράζαμε εμείς τα τρόφιμα από τα αγροκτήματα ή ψαρεύαμε και κάθε μέρα διασκεδάζαμε πιο ωραία.
	Πολλά χρόνια μετά, στην Αφρική, βρέθηκα σε μια περιοχή ξηρή σχεδόν έρημη με χωριά διασκορπισμένα.
	Μπήκα σε δεινή δοκιμασία. Συνεχόμενες πορείες για παρακολούθηση ενός εχθρού άγριου και σκληρού. Τα άλογα είχαν γίνει πετσί και κόκαλο. Τα ρούχα μας κουρελιασμένα. Φροντίζαμε τις πληγές από τα έντομα και τις γρατζουνιές από τους θάμνους, με λίγο γράσο από τη ρόδα ενός κάρου.
	Η διατροφή μας αποτελείτο από λίγο κρέας αλόγου και δυο χούφτες αλεύρι την ημέρα. Ήμασταν κουρασμένοι και διαλυμένοι. Παρ' όλα αυτά, τι συναρπαστική σκληρή ζωή.
	Τώρα στα 83 χρόνια μπορώ να πω ότι, πέρασα μια ζωή· ευτυχισμένη και επιθυμώ ο καθένας από σας να έχει ζωή το ίδιο ευτυχισμένη.
	Ο Β.Ρ. όπως φιλικά τον ονομάζουν όλοι οι πρόσκοποι του κόσμου. Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 22 Φεβρουαρίου του 1857. Σε ηλικία 3 χρόνων πεθαίνει ο πατέρας tου και αφήνει τη γυναίκα του με 7 παιδιά κάτω των 14 ετών.
	Όλο το μυστικό της διαμορφώσεως μου βρίσκεται στην προσωπικότητα της μητέρας μου. Η αγάπη της για τον καθαρό αέρα, η γνώση της φύσης, μας έκανε να ανακαλύψουμε την ομορφιά του κόσμου.