ประจำวัน ศุกร์ที่ 26 พฤศจิกายน 2542
วันนี้คงต้องบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ชีวิตส่วนตัวของผม อีก
หนี่งหน้า เนื่องจากเป็นวันแรก ที่ผมนั่งอยู่หน้าเครื่อง คอมพิวเตอร์
(ไม่รู้ทำไมเขาเรียกคอมพิวเตอร์) แล้วก็จรดมือไถนา (แม้ฝนฟ้าไม่ตกก็เถอะ)
กระบวนการทำนา เริ่มขึ้น แล้วเริ่มจาก ไถดะ (นิสัยตำรวจไทย อยากไถได้
เก่ง ๆ แบบตำรวจไทยบ้าง) เสร็จจากไถดะก็ต้องทิ้ง ที่ดินไว้ สักพัก
เพื่อให้ต้นหญ้าตาย แล้วก็ต้องมีการมาไถแปร อีกระลอกหนึ่ง
หลังจากนั้น เมื่อฝนฟ้ามา เราก็จะเริ่มไถนา แล้วก็พรวนดิน ไม่แน่
ใจว่าเขาเรียกว่า คราดดิน หรือเปล่า หลังจากนั้นเราก็จะหว่านกล้ากัน
(นี่ผมกำลังเขียนเกี่ยวกับอะไร ?) ..
เป็นวันแรกที่ผมเริ่มเขียน home page เพื่อตอบสนอง ตัณหา
ของตัวเอง พรุ่งนี้วันเสาร์ และ อีกต่อมาก็อาทิตย์ คงทรมานใจ
น่าดูที่ไม่ได้เขียน เพิ่ม แต่ก็จะพยายาม ทำใจครับ ทำใจ หลาย ๆ
อย่างเรา ไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ทั้งหมด แม้กระทั่งความคิด
ของตัวเอง บางครั้งก็คุมไม่อยู่เหมือนกัน
เพิ่งอ่านหนังสือได้สองสามบท แต่ก็รุ่มร้อนรอไม่ไหม ต้องกระโดด
ลงมา key แล้วก็ลองผิด ลองถูกกับ syntax อยู่พักหนึ่ง รำคาญตัวเอง
ที่อยากทำแล้วทำไม่ได้ ไม่อยากหลับอยากนอน แต่ดึกแล้ว ห้องเครื่อง ก็
กำลังจะปิดแล้ว (ทรมานใจจริง ๆ ) แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ
วันจันทร์ค่อย ต่อเติมที่นาของผมต่อ ค่อย ๆ ดำ ค่อย ๆ ปัก ประเดี๋ยว
ที่นาก็ผลิดอก ออกผลมาสักวัน จะรอวันที่ ท้องทุ่งเป็น สีทอง ผ่องอำไพ
ท้องทุ่งเหลืองอร่ามเต็มไปด้วยเม็ดข้าว ยามลมโบกพลิ้ว สะบัดปลิว เอนไหว
เก็บเกี่ยวเอาไปใส่ยุ้งข้าว ... แล้วก็จะเหลือแต่ซังข้าวสีน้ำตาล
ระเนระนาด จากการเหยียบย่ำ ของควายวัว (และชาวโลก) ...
ซังข้าวสีน้ำตาล ณ บ้านติม คือ ความหมายลูกชายชาวนา
ซังข้าวสีน้ำตาล ณ บ้านติม