 |
 |
|
พ่อเป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดคนนึงที่ผมรู้จักทีเดียว
พ่อผมเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวจากลูกชาวสวนผัก เรียนจบม.ปลาย พ่อตั้งใจทำงานมาก
พ่อขายของจนมีกะตังส่งเสียให้ลูกๆเรียนสูงๆทุกคน ผมภูมิใจพ่อผมมากครับ นี่แหละแบบอย่างที่ดีที่สุดของผม |
|
 |
|
แม่ผมนี่ก็เก่งพอตัวเหมือนกันนะ ผู้หญิงคนนี้แหละที่ทุกๆเช้าจะได้ยินเสียงว่า
"เจ้าติ๊ด ... จะนอนไปถึงไหนกัน(ฟะ) ไม่ไปเรียนหนังสือหนังหาหรือไง" พร้อมด้วยฝ่ามือป๊าบเข้าให้ที่กลางน่อง
เรียกได้อยู่ทุกวัน เป็นผมขี้เกียจเรียกตั้งนานแล้ว แต่แม่คงไม่รู้หรอกว่าที่นอนดึกๆทุกวันนี่ก็ทำ
Homepage ให้พวกนี้อ่านนั่นแหละ คุณนั่นแหละเป็นสาเหตุให้แม่ผมเหนื่อย ชดใช้มาซะดีๆ |
|
 |
|
น้องชายคลานตามกันมาต้อยๆคนนี้เป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในบ้าน
ด้วยความที่เกิดหลังผมปีเดียว เสื้อผ้า เครื่องเขียน หนังสือต่างๆ ไม่เคยได้ซื้อของใหม่เลย
จำได้ว่าเมื่อตอน 8 ขวบ ผมถูกแม่ขังไว้กับแมลงสาบฝูงใหญ่ในห้องน้ำ เพื่อให้หายกลัวมัน
เจ้าน้องคนนี้แหละเป็นคนปล่อยผมให้หนีจากห้องน้ำได้ บุญคุณนี้จะจดจำตลอดชีวิต |
|
 |
|
อัฉริยะคนแรกของบ้าน เป็นคนแรกในครอบครัวที่ทำลายกำแพง
3.00 ได้ กว่าผมจะได้เกรดเกิน 3.00 นี่ปาเข้าไปมหาลัยแล้ว มันเก่งจริงๆ แล้วยังมีเรื่องเกมส์อีกตอนเอา
Playstation มาแรกๆ เล่นเกมส์อะไรเป็นแพ้มันตลอด เพิ่งมาช่วงนี้อีกนั่นแหละ
ผมอาศัยช่วงที่มันเตรียมตัวเอ็นสะท้านฝึกปรึอฝีมือทั้งวันทั้งคืน เจอกันครั้งต่อไปเหอะ
ไม่แพ้แน่นอน |
|
 |
|
องค์หญิงน้อย อัฉริยะอีกคนของบ้าน เรียนยังไงของมันก็ไม่รู้เกรดเกือบๆจะ
4.00 ตลอด แต่เจ้าน้องสาวคนนี้ก็มีเรื่องน่าเบื่ออยู่อย่างนึง คือเป็นคนที่ไม่เคยเดินทางไปไหนด้วยตัวเองได้เลย
ไปไหนทีนึงต้องลำบากไม่พ่อก็แม่ ไม่แม่ก็ผมตลอด เมื่อไหร่จะขี่มอเตอร์ไซค์เป็นซักที
เบื่อจริงๆเลย |
