Verslag #3
San Dies Con Chalouhi



Claude. Mijn collega. 1/2 Spaans, 1/2 Libanees. Met een Belgisch paspoort. Cool. Behalve deze maandag. Fucked up want hij moet zijn appartement nog in orde brengen en the office looks like nothing en hij can't even dial-in en hij heeft nog geen furniture en god I don't even know where to start. Cool it man, het komt allemaal wel in orde. Ik zit mij ondertussen te vervelen, want voor mij geen internet terwijl hij met zijn fucking modem mijn telefoonlijn inpikt, terwijl ik er een week aan gewerkt heb om ons alle 2 samen te kunnen laten inbellen. Who cares.

Morgen zit ik toch in San Diego.

Ortega Road. El Toro Road. El Camino Real. We komen dichter bij Mexico denk ik. En er gebeurt iets, eindelijk. Dus ik kom terug dichter bij mezelf. Ik ben on de road, dus ik heb tijd om na te denken, na mezelf voor een fucking week aangepast te hebben. Terug tijd voor mezelf, nu het terug drukker wordt.

Show. Beurs. Show verkopen voor een dag. Stand opstellen. PC installeren. Hebben ze nu't geval opgeblazen met hun 190 volt op mijn 110V machien ? Nee, alles werkt. Laat de klanten maar komen ! En ze komen ! In hordes van 2, 1, een half man tegelijk. Een kwart, soms. Massa's. Veel gebabbeld met niet-geinteresseerde mensen die hun eigen standje hebben op deze beurs. Da's nog interessanter dan misschien potentieel geinteresseerde bezoekers. Ge doet wat networking met de mensen. In plaats van 2 vragen te stellen en't is gedaan. Als ze een beurs afblazen om kwart na twee dan heeft zelfs de organisatie door dat er iets serieus mis is.

Om vijf uur thuis. Om zes uur Claude opgebeld. Diner. Claude is OK. Veel meer dan hij lijkt. Of is dit een deel van zijn pose "voor geavanceerden" ? You never know. Eens ge ergens anders zijt, zijn de mensen anders. Ge weet niet waarop ge kunt rekenen. Ge kunt dat thuis ook niet, maar op verplaatsing is't des te explicieter. En Claude is dan nog een collega. Ik heb het dan nog niet over Rasekha of zo...

Ik heb vandaag de vraag gekregen : "Don't you miss home ?" Nee, wat zou ik daar missen ? Mensen ! Die mis ik wel ! Maar 'home' ? Waarom ben ik hier dan ? Ben ik 'de wereld aan't exploreren' zoals ze zo graag zeggen ? Zowat de landen aan't afschuimen om overal wat fotookes van mee te brengen ? Nee, dan zou ik een weekske Cambodja doen en wat Angkor Vat foto's meepakken, en een Grand Canyonke steken. Ik woon voor fucking 3 maand in een suburban voorstad van LA. En ik wil naar Japan verhuizen.

Ik ben nog altijd mijneigen aan't onderzoeken. En de moment dat ge uzelf kent in de situatie dat ge in zit, zoekt ge andere situaties op. En dat breng uiteraard andere mensen mee, da's voor een deel waarvoor ge't doet. Ik mis ze, wie ik heb achtergelaten. Maar moet ik dit niet doen ?

1