z

zaman, zor zanaat: zevkten 
gebermek üzereyken bile zevahiri 
kurtarmak babında zevatla 
zevzeklik etmek gerek. ama 
içimizdeki zemberek kendini 
kuruyor sürekli; zibaldone gibi 
biriktiriyoruz bir köşede 
diğer insanlar ve şeylerle olan 
rabıtamızı, zabıt tutuyorlar 
ama ne gam: zaman bizim, zevk bizim. 
zerdüşt de biliyor bunu bakma, 
zorlamıyor o yüzden. 
sen bana, ben sana zimmetliyken, 
zavallı dünyanın zehiri zıplayamaz 
üzerimize – onun zırvalarına 
kulak asılmaz ki. zirveler zerkediyoruz 
birbirimizin damarlarına. 
sahici bu zifaflar boyunca 
zıvanadan çıkmışız, zahiri olan 
yaklaşamıyor. zaten biliniyor: 
zımbadır bu iki zürafanın zembereği.

y                                          çıkış kapısı