Chips en cola

Na het succes van de vorige expositie "Tramway Nonantkat" die in november in de Dolle Mol plaatshad, hebben Bart Ulens en ikzelf, na verschillende aanmoedigingen hieromtrent, besloten om nog een vervolg te breien aan deze expo en zijn achterliggend idee. Zodus zal op 6 februari in café "Het Narrenschip" de expositie "Chips en cola" van een laagje vernis voorzien worden, uiteraard weer met de nodige speech, hapjes en drankjes. Wegens plaatsgebrek zullen we enkel fotografie en poëzie tentoonstellen die evenwel zal voortgaan in onze zoektocht naar een "verpakkingsloze", recht-tot-de-essentie poëzie van beeld en woord.
Ik wil hiermee niet bedoelen dat simpelheid ons ideaal is, want dat is het niet, maar eerder een complexe eenvoud, een vereenvoudigde diepgang, die weigert om de poëzie te maskeren met post-moderne baroquerie of hol mysticisme. Gewoon het naakte beeld, het naakte woord dat is zoals het is (zonder realisme na te streven) en tegelijk diepere verbanden wil blootleggen die door de dagdagelijksheid en gewenning uit ons bewustzijn zijn verdwenen. Voorts is het misschien geen slechte zaak om binnen het territorium van Sint-Lukas initiatieven te nemen die het individualisme aldaar pogen te doorbreken. In dit tijdperk poogt bijna iedere kunstenaar bijna om een stijl of richting op zichzelf te zijn. Decennia van individualisering en ontcollectivisering zijn hier niet vreemd aan en zijn een duidelijk symptoom van de culturele evolutie (in de breedste zin) in de westerse wereld. Maar in feite lijkt mij dit gewoon niet veel meer te zijn dan cocooning in de kunst, net zoals die zich ook op andere vlakken van de maatschappij voltrekt. Alleen lijkt de cultuur in het algemeen en de kunst in het bijzonder zichzelf kapot te evolueren en ook onder steeds grotere druk te staan van kapitaal en commercie, en dit uit zich niet alleen in de culturele "productie" maar ook meer algemeen in de ideeënstroom die die productie begeleidt. Vandaar ook de pogingen van het Logische Eindpunt om individuen te groeperen in een collectief dat een tegengewicht wil bieden, niet om het individu op te slorpen, maar juist om het creatief individu sterker te maken en een alternatieve ideeënstroom mogelijk te maken. Dit kan misschien dan ook een aansporing zijn om in de toekomst meer initiatieven in het Sint-Lukasmilieu te laten plaatsvinden.

Enrico Luce Krasnayin